De komende weken blog ik mee over het thema ‘ouderzonden’. Een leuk initiatief van deze twee dames.
Deze week behandelen we de hoofdzonde ‘Avaritia’ (hebzucht, gierigheid). De vraag van de week is: Wat zou je nooit delen met je kinderen?

Ik ben nogal gehecht aan mijn persoonlijke spullen. Ik deel die niet zo makkelijk met andere mensen.
Maar mijn kinderen, goh, dat is toch nog een verhaal apart. Die mogen nét dat ietsje meer dan al de rest. En hoewel ik vaak met een NEEN begin (‘neen je mag niet op mijn GSM‘) wordt het toch dikwijls een JA (‘alé 5 minuutjes dan en VOORZICHTIG ZIJN hè!’). Ik blijk dat dan ook vrij gemakkelijk los te kunnen laten. Ik verschiet soms echt van mijzelf, ik durf zelfs te zeggen dat ik een pak minder bezitterig ben geworden dankzij mijn kinderen.

Toch zijn er nog een paar zaken waar ze van mij écht niet mogen aankomen zoals:

•  mijn ‘dagboek‘:  ik schrijf al vier jaar lang in een ‘one line a day’ boekje en dat ding is daardoor al bijna van onschatbare waarde geworden voor mijzelf. Iedereen moet van mijn boekje afblijven, het is van MIJ en van mij alleen
• mijn dekentje voor in de zetel (dit hier): ik haal het ’s avonds pas boven wanneer de kinderen in bed liggen, het is mijn deken waar ik wekenlang aan gewerkt heb en het mag alleen mij warm houden. Erg eigenlijk hé 😉 Maar seg, ze hebben hun eigen dekentjes hoor, ze komen niks te kort!
• mijn chips/snoep/chocolade/ijs dat ik alleen voor mijzelf gekocht heb. Meestal (in 99% van de gevallen) worden zo’n lekkernijen voor het hele gezin aangekocht maar soms, soms koop ik eens iets voor mij alleen en dan deel ik NIET. Of dat probeer ik toch want als ze mij betrappen terwijl ik er van aan het snoepen ben dan kan ik toch weer moeilijk neen zeggen.
• mijn Netflix account: iedereen heeft bij ons zijn eigen account, ook de kinderen delen een account en mijn account is alleen voor mij. Ik hoef geen suggesties van ‘Masha en de beer’ en dergelijke in mijn account, neen dank u!
• mijn e-reader: daar moeten ze echt afblijven, ik kan het niet verdragen als mijn boek plots op een paar pagina’s verder staat, dan moet ik weer gaan zoeken …
• mijn wekkerradio (geen gsm wekker hier maar nog de ouderwetse goede wekkerradio): ook hier moeten ze afblijven, het risico is te groot dat ik anders de volgende ochtend niet of plots met een héle luide radio gewekt wordt
• De stoffen van mijn webshop: die zijn sowieso om te verkopen en dus zeker niet om te delen maar daar mogen ze dus echt wel met hun handen niet aankomen. Kijken mag, aankomen niet 😉 Af en toe mogen ze wel een stofje kiezen waarmee ik voor hen dan iets maak.
• Mijn yogamat: onze jongste zoon wil altijd oefeningen doen op mijn yogamat en om de één of andere reden die ik zelf niet kan verklaren kan ik dat echt niet goed verdragen dat hij aan mijn mat komt. Ik heb het al wel eens toegelaten maar ik zou liever gewoon voor hem een apart matje kopen zodat die van mij weer van mij alleen kan worden (man man man ik ben echt erg hé …)
• Mijn krant voordat ik ze zelf gelezen heb: ik ben nog zo iemand die elke dag de papieren krant leest en ik lees die graag ‘vers’, zijnde nog niet door iemand anders gelezen. Eens de krant uit is mogen ze er mee doen wat ze willen maar eerst wil IK lezen.
• Tijd voor mijzelf: soms wil ik alleen zijn en dan ook echt ALLEEN
• mijn gitaar: zolang ze snaren zien als iets leuks om eens aan te trekken worden er hier geen gitaren gedeeld
• wat er in mijn glas/tas zit of op mijn bord ligt: dat deel ik niet graag en dan moet ik altijd denken aan Friends en de scene ‘Joey doesn’t share food’ …. ik snap dat volledig!

Maar in de praktijk is het echt moeilijk hoor, om iets niet met hen te delen wanneer ze het zo lief komen vragen. Zelfs al wil ik niet altijd delen, vaak doe ik het toch. En maar goed ook zeker want hebzucht is nu niet bepaald een eigenschap om trots op te zijn 😉 Het zou maar erg zijn moesten ze later zeggen ‘ons ma die deelde nu eens echt NIKS met ons hé, wij mochten nergens aankomen en die kocht alles dubbel zodat ze niet moest delen’ …. hihi 😉

Als ik dan tot slot nog even verder denk dan alleen materiële dingen om te delen dan zijn er nog wel een paar andere zaken die ik niet wil delen. Bepaalde gedachtes bijvoorbeeld. Tegen een zieke zoon zal ik altijd zeggen ‘alles komt goed schat, rust nog maar een beetje‘ en in mijzelf denk ik ‘is dat normaal? amai die ziet er kei slecht uit? moet ik daar niet mee naar de dokter? Wow zoveel koorts!? ***paniek****).
Ze moeten niet alles weten hè die kindjes van ons 🙂

Hebben jullie last van hebzucht? Of valt dat bij jullie beter mee dan bij mij? 🙂