Vrijdagavond. In plaats van mij voor de tv neer te ploffen had ik zin om met mijn naaimachine te werken. Aan mijn rokjesproject kon ik voorlopig niet meer verder werken; de mislukte naad had ik gisteren reeds herwerkt en het ziet er nu al veel beter uit. Maar voor het afwerken van de rest van de rok moet ik wachten tot de volgende les. Dan maar op zoek naar een nieuw project. Op internet zijn er gelukkig heel wat te vinden maar het was op haar website dat ik een ideaal eerste project vond: het naaien van een kussenhoes. En zo geschiedde:
Voor
Achter (nog niet zo heel goed gestreken)
Met dank aan mijn schoonmoeder van wie ik wat stof mocht lenen zodat ik dit vandaag nog kon maken. Ik verschoot er van hoe snel zoiets in elkaar steekt en vind het verbazend dat ik dit zelf kan. Waarom heb ik dit nooit eerder ontdekt? Op naar het volgende project! Hebben jullie nog links naar makkelijke eerste naaiprojectjes? Hieronder is plaats om ze te delen! Prettig weekend, Sheena
Gisterenavond trok ik met mijn splinternieuwe naaimachine en mijn nieuw gekocht stofje naar de tweede naailes. Iedereen had alweer ijverig zijn naaimachine geïnstalleerd tot de lerares toekwam en zei: ‘zet die machines maar terug weg. We gaan eerst stof knippen.’ Ahja, logisch eigenlijk, hup alle machines terug op de grond. Na een korte uitleg over vouwlijnen, zelfkant en extra centimeters gingen we aan de slag. De patronen hadden we de vorige les al overgetekend dus we hadden allemaal vrij snel onze geknipte lapjes stof in handen.
Na het knippen moesten we de stofjes al eens voorlopig (met de hand) aan elkaar naaien. Zoiets had ik dus nog nooit gedaan. Mijn medeleerlingen blijkbaar wel want ik deed er twee keer zo lang over. Bovendien liep bij mij mijn draad nogal krom ipv recht. Iets om op te oefenen dus. Na het voorlopige naaien mochten we de rok al eens passen. Die van mij was veel te groot. Ik had dat al verwacht want in de maattabel van Mme Zsazsa kwam ik met mijn heupbreedte, taille en tailleband in drie verschillende maten terecht. Mijn lichaam zit wat raar in elkaar blijkbaar. Voor alle zekerheid had ik dan maar de grootste maat genomen, maar dat bleek toch wat té groot. Gelukkig was er de lerares om mij te helpen om de rok weer wat smaller te maken. En toen was het eindelijk zo ver, na twee uur knippen en naaien met de hand, mocht ik eindelijk mijn naaimachine bovenhalen. We mochten de naad (niet die langs de ritskant) gaan stikken. Bij iedereen ging dat supervlot. Ik daarentegen was er na vijftien centimeter al in geslaagd een ‘valse plooi’ te stikken. Wat ik trouwens pas doorhad toen ik klaar was. Waardoor ik dus het woord ’tornen’ heb leren kennen. Mijn naad liep ook zo scheef als iets. Bovendien was ik er in geslaagd om na het ’tornen’ van de ‘valse plooi’ het nieuw te stikken stuk nog schever te stikken waardoor het niet meer aansloot bij mijn reeds gestikte stuk. Snappen jullie er nog iets van? Dat het dus eigenlijk één grote knoeiboel was.
Geen tijd om te treuzelen echter, want de volgende stap moest al gebeuren: een zigzagnaad op de zijkant. Eerst even oefenen op een lapje stof. Daarna voor echt. Dat ging redelijk. Daarna zat de les er op en kregen we instructies om tegen volgende les alles eens te strijken zodat we de rits er volgende keer kunnen inzetten en het rokje kunnen afwerken. Voor mij was er nog een extra huistaak: de slecht gestikte naad opnieuw doen. Ik kruip vanavond dus terug achter mijn machine. Wat ik helemaal niet zo erg vind. Ondanks de knoeiboel vond ik het nog altijd heel plezant. Ik hoop dat ik er in zal slagen alsnog een mooi eindresultaat te bekomen. Groetjes, Sheena
Nergens ben ik al zo tot rust kunnen komen als in dit stadje. Dat kan ook moeilijk anders want alles wat je nodig hebt om je goed te voelen is daar aanwezig: zon, vriendelijke mensen, toffe winkeltjes, water, sfeer, strand, lekker eten, avontuur, …(Ok er zijn daar ook levensgevaarlijke kwallen en krokodillen maar dat is gewoon een kwestie van even goed op te letten.. no worries!)
In deze lente, die de naam lente niet eens waardig is, denk ik hier heel vaak aan terug. Konden we hier maar élk jaar op vakantie gaan. Dan was ik nu mijn valiezen al aan het pakken. Maar we kunnen niet veel anders dan hopen, duimen, dat we hier toch ook nog iets van lente/zomer krijgen. En dat we dan thuis op ons terras ons eigen PortDouglas gevoel kunnen beleven. Ik heb het nodig! Sheena
Het baby-slaap-plan werkt! De voorbije twee nachten is onze zoon vrij vlot gaan slapen. ’s Nachts werd hij nog enkele keren wakker maar binnen de 5 minuten viel hij zelf weer in slaap. Wauw! Wat een verschil al op zo’n korte tijd. Hopelijk blijft het zo. Maar voorlopig zijn we dus al heel tevreden met het plan. Een aanrader!
Daarnet heb ik ook even wat foto’s gemaakt in de moestuin om jullie een kleine update te geven. Het was mijn bedoeling om eindelijk eens deftige foto’s te maken met mijn écht fototoestel. Maar de batterij was plat. Zucht. Dus toch maar met de gsm al wat voorlopige foto’s genomen. Om jullie al een idee te geven.
Een stand van zaken:
– De courgette: de gekochte plant leeft nog en is al gegroeid en ook mijn zelf gezaaide courgette is uitgekomen.
– Mijn gezaaide boontjes daarentegen zijn niet uitgekomen. Vervelend want nu ben ik die weken dat ik daar op heb zitten wachten dus ‘kwijt’. Gisteren heb ik van mijn vader nog wat nieuwe boontjeszaden gekregen en ik heb ze meteen geplant. Fingers crossed dat ze nu wel uitkomen!
– Andere zaadjes zijn dan weer wel uitgekomen: mijn spinazie, rode biet, rucola en wortel doen het goed! Al zijn ze allen nog steeds vrij klein. Een beetje zon zal hen deugd doen. Sinds gisteren is ook mijn pompoen uitgekomen.
– De meloen… tja. Dat is sowieso al een moeilijke plant om buiten te kweken. Maar het kan wel hoor (dat heb ik al kunnen zien bij mijn vader in de tuin), alleen moet de zon dan wat meewerken. En we weten allemaal wat voor weer we de laatste weken gehad hebben … Maar ik ga het toch nóg eens proberen en ga volgende week op zoek naar een nieuw plantje. We geven niet op!
Dood Meloenplantje
– De sla doet het prima!Net als alle kruiden, de selder, de ajuinen en de sjalotjes.
– De aubergine en tomaat staan niet meer zo fier recht als in het begin. Ze hebben wat afgezien van de regen en de koude maar leven nog. Hopelijk komt dat nog goed.
– De kolen die groeien als kool, wat had je nu gedacht!
– De prei is ‘stabiel’. Niet veel groter geworden, maar nog steeds mooi in leven.
– Idem voor de paprika’s en de Spaanse peper. Die zullen blij zijn met de zon vandaag!
Na de dagelijkse controle van de tuin had ik wel een glaasje verdiend in de zon:
Vanavond staat er nog een uurtje Zumba op het programma (en misschien nog een beetje prutsen met mijn naaimachine) en dan is deze maandag weer voorbij.
Ik hoop dat jullie vandaag ook een beetje van ons zeldzaam lentedagje hebben kunnen genieten.
Niet mijn echte naam ;-) Geboren in 1984, mama van 2 zonen (°2012 en °2014), vrouw van 1 man, reist graag (favoriete bestemming Australië), andere interesses zijn: tuinieren, naaien, lezen, yoga, joggen, bloggen, lekker eten & Pearl Jam!
Recente reacties