Het schijnt dat het vandaag de Internationale Dag van het Geluk is. De perfecte dag om eens stil te staan bij kleine alledaagse gelukjes.
Ik werd vandaag blij van:
een opgeruimde keuken
het eten van mijn lievelingsijsje
het vooruitzicht om zo dadelijk naar een aflevering van Grand Designs te kijken die ik nog niet eerder gezien heb
Zoon F. fier te horen vertellen over de robot die hij geknutseld heeft in de klas
Zoon I. die zei dat hij verliefd op mij is
Knuffelen met zoon F. (na een wilde fase waarin er even niets met hem aan te vangen viel) en het feit dat we daar beiden zoveel deugd van hadden
Stofjes knippen voor webshopbestellingen
Een offerte opvragen voor een reis naar IJsland (ja die vakantieplannen swingen hier alle kanten op 😉 )
sneeuwvlokjes te zien liggen op ons dak, misschien de laatste voor de lente begint?
Het besef dat de lente morgen van start gaat!
het feit dat het nog licht is buiten wanneer we ’s avonds aan tafel zitten
een e-mail van vriendinnen om af te spreken om zaterdag nog eens naar de cinema te gaan
een wandeling op mijn eentje en het behalen van mijn stappendoel
de zon tijdens mijn wandeling
het vooruitzicht om straks in bed verder te kunnen lezen in een goed boek (extreem luid en ongelooflijk dichtbij)
een fluitende merel
napraten met de man over de aflevering Blind Getrouwd van gisteren (die Marjolein toch hé …)
Ondanks dat er ook wat stomme werkdingen in mijn dag aanwezig waren en ik ook wat stomme huishouddingen gedaan heb vandaag besef ik door dit lijstje te maken dat het toch echt wel een goede dag was. Morgen hopelijk meer van dat 🙂
Sinds juni vorig jaar rij ik rond in een plug-in hybride wagen. Er ging heel wat opzoek- en denkwerk vooraf aan de keuze voor een plug-in hybride maar ik ben er uiteindelijk héél erg blij mee en dit is waarom:
Een hybride wagen is in mijn ogen een betere keuze dan een benzine- of dieselwagen omwille van de vuile uitlaatgassen bij deze twee laatste types en het is momenteel (voor mij) ook nog een betere keuze daneen puur elektrische wagen omdat de meeste elektrische wagens niet bijzonder veel kilometers kunnen rijden na één oplaadbeurt. Dus voor mensen zoals ik die toch heel wat kilometers woon-werk verkeer moeten afleggen (en veel in de file staan) is puur elektrisch rijden nog niet de beste optie. Tesla was vorig jaar het enige merk met elektrische wagens die wel genoeg kilometers konden afleggen maar Tesla viel helaas buiten budget … Hybride (een combinatie van elektrisch + benzine) was in mijn ogen de perfecte tussenoplossing.
Ik koos voor een plug-in systeem, een hybride wagen mét stekker dus. Zo kan ik de wagen ook in stilstand opladen. Ik kan tijdens elke rit er ook zelf voor kiezen of ik puur elektrisch, enkel op benzine of op een mix van beiden wil rijden. Bovendien kan ik ook opladen terwijl ik rijd.
Een hybride wagen heeft altijd een automatische versnellingsbak. Ik hoef dus niet meer zelf te schakelen, wat een luxe! Echt, ik wil niets anders meer.
Wanneer ik mijn wagen start dan hoor je niets. Elektrisch rijden = stil rijden. Zalig! Het voelt ook veel aangenamer en minder schokkerig dan met benzine rijden. De auto maakt gelukkig nog wel nét genoeg geluid om omstanders te waarschuwen dat ik eraan kom (al durven vogels op de baan soms wel héél lang blijven zitten en bellende voetgangers zien mij ook niet altijd even snel aankomen … gelukkig nog niets mee voorgehad)
Ik heb een app op mijn GSM waarmee ik alles van mijn auto kan zien en regelen. Ik kan mijn auto sluiten met mijn app. Ik kan zien wanneer hij opgeladen is of hoe lang hij nog moet opladen. Ik kan opzoeken waar ik mijn auto ook al weer geparkeerd heb, hoe ver ik gereden heb, hoeveel ik verbruikt heb of wanneer ik in onderhoud moet. En de allerbeste functie: ik kan van op afstand mijn autoop een aangename binnentemperatuur laten komen. ZALIG! In de praktijk gaat dat dan bijvoorbeeld zo: ik zit aan mijn ontbijt en zie dat het buiten gevroren heeft. Ik open mijn app, druk op ‘klimatiseren’ en wanneer ik twintig minuten later in mijn wagen stap dan is het er al lekker warm en zijn al mijn ruiten ontdooid. En dit zonder dat ik daarvoor een vuile stinkende motor heb moeten laten draaien … gewoon allemaal dankzij mijn batterij!
Ik vlieg vooruit aan elk rood licht met mijn elektrische superkrachten, altijd fijn om zo één of andere johnny die eens stoer dacht te doen ver achter mij te laten 😉
kleine afstanden (tot 30 km) kan ik puur elektrisch rijden. Geen vieze uitlaatgassen meer. Als iedereen nu eens elektrisch zou rijden dan kan ik eindelijk eens de vensters van ons huis aan de straatkant openzetten zonder vergast te worden! (en ja ik weet het, batterijen zijn helaas ook niet al te best voor de natuur maar het zou in mijn omgeving toch wel een énorm verschil maken om alvast geen uitlaatgassen meer te hebben)
elektriciteit is iets goedkoper dan benzine dus het spaart ook wel wat geld uit. Hopelijk kunnen we in de toekomst zonnepanelen plaatsen dan is de cirkel helemaal rond.
Parkeerplaatsen met een laadpaal zijn vaak de beste plaatsen. Ik ben één van de weinigen die op het werk altijd probleemloos naast de ingang kan parkeren (al is dat dan weer minder goed nieuws voor mijn stappendoel dat ik dagelijks wil halen)
Wel weer goed voor mijn stappendoel is dat ik na het opladen van mijn wagen op het werk mijn auto op de gewone parking moet gaan zetten. Die staat tegen dan zo overvol dat ik een kleine wandeling moet maken om van aan mijn parkeerplaats weer op het werk te geraken. Ik vind dat eigenlijk zo slecht nog niet, een verplichte wandeling onder de middagpauze. Het is maar hoe je het bekijkt hè 🙂
Thuis opladen duurt 3u en 15 minuten, op het werk aan de snellere laadpaal gaat het op +/- 2u tijd. Dat is niet niks maar het stoort ook niet, ik steek de wagen thuis ’s avonds in en op het werk ben ik ook langer dan 2u aanwezig dus dat opladen heeft eigenlijk nog nooit voor problemen gezorgd. Als ik dan toch eens niet kan laden dan is er nog altijd benzine …
Ik moet wel toegeven dat ’s ochtends in de gietende regen de stekker gaan insteken op de parking van het werk niet altijd even leuk is, en daarna de natte vuile draad weer in de wagen leggen ook niet zo. Maar ach, als het dat maar is …
Aan een zo laag mogelijk verbruik rijden is een leuk spelletje geworden voor onderweg. Aangezien mijn woon-werk verkeer langer is dan 30km kan ik niet anders dan zowel elektrisch als op benzine rijden op dat traject. Nu heb ik al gemerkt dat er heel veel verschillende combinaties mogelijk zijn qua afwisseling tussen benzine en elektriciteit. Verschillende combinaties die telkens voor een ander totaalverbruik zorgen. Ik merk wel dat het nu in de wintermaanden iets moeilijker is om een goed verbruik te halen, de batterij lijkt iets sneller plat te gaan. Mijn verbruik schommelt altijd tussen 0 l/100 km en 5 l/100km.
Zo’n hybride wagen is meestal duurder dan een gewone wagen maar zoals je misschien al wel begrepen hebt vind ik het zijn geld toch zeker waard. Ik hoop dat ik niet meer terug moet naar puur benzine/diesel en dat ik bij een volgende wagen binnen enkele jaren zelfs kan doorstromen naar puur elektrisch (die tegen dan hopelijk heel wat extra kilometers aankunnen).
Voor wie dus nog twijfelt … ga gewoon voor die hybride wagen 😉
Gisteren zei mijn man tijdens een gesprek plots ‘ik denk er aan om misschien ook een blog te starten’. Ik vroeg over wat hij dan zou bloggen en hij vertelde me dat hij voornamelijk tips wou gaan delen over allerlei uiteenlopende zaken.
Ola, ik zag hier – zeker nu, in het kader van mijn 40 daggen bloggen uitdaging – meteen een opportuniteit. Ik stelde hem dan ook voor om als test eerst wat op mijn blog te komen schrijven, onder een eigen rubriek. Hij kan zo onmiddellijk al zijn tips kwijt en ik krijg er gratis blogberichten bij. Win-Win.
Vandaag deelt hij met ons zijn Netflix tips!
Met periodes durfde ik mezelf al wel eens aan een binge-watch sessie wagen. Dan keek ik op een aantal avonden tijd meerdere series aan een stuk. Je kent dat wel. “Nog eentje…” en “Als ik nu nog een aflevering start is het net na middernacht als die klaar is, dat kan toch nog, niet?”
Tegenwoordig is het al een tijd geleden, maar ik heb intussen wel een lijst aan aanraders qua series, films en documentaires die ik toch de moeite vond. Vanzelfsprekend gekleurd door mijn eigen persoonlijke voorkeuren, maar mogelijk toch goed genoeg om een eerste stap in een bepaald genre te zijn.
Daarom hier mijn lijstje van aanraders waarvan ik toch wel onder de indruk was en die nog beschikbaar zijn op Netflix. (De banners linken meteen naar de betreffende Netflix pagina.)
Documentaires
Mission Control: The Unsung Heroes of Apollo
Het Apollo programma mondde uiteindelijk uit in de landing op de maan. Deze documentaire biedt een kijk achter de schermen van NASA Mission Control uit die periode en de rokende (jammergenoeg uitsluitend) mannen die achter de knoppen zaten.
Icarus
Deze docu begint met een journalist (Bryan Fogel) die wil nagaan hoeveel impact EPO nu eigenlijk heeft op zijn prestaties, maar eindigt met onthullingen die hij zelf niet verwacht had en waarvan de gevolgen tot op de dag van vandaag nog in het nieuws opduiken.
Cosmos: A Spacetime Odyssey
Carl Sagan is onvervangbaar, maar deze nieuwe versie met Neil deGrasse Tyson is meer up-to-date. Knap gedaan en een erg toegankelijke uitleg over tijd en ruimte.
Grand Designs
Eigenlijk is mijn vrouw hier de grote fan van, maar ik ben toch een beetje blij dat ik ontdekte dat er twee seizoenen van op Netflix te vinden waren. (Die ze bovendien nog niet gezien had.) Jammer dat het er slechts twee zijn want het is een fijn format.
Valley Uprising
Als er één docu is die je moet gezien hebben is het deze wel. Valley Uprising gaat over 50 jaar bergbeklimmen in de Yosemite vallei. Echt indrukwekkend. Alex Honnold heeft in 2017 trouwens als eerste een free solo (dat betekent: alleen en zonder touwen) van El Capitan gedaan in 3u56. Je weet wel, die rots waar Tom Waes vier dagen aan gehangen heeft.
The Barkley Marathons: The Race That Eats Its Young
Een marathon is het niet; het is volgens zij die het kunnen weten erger dan een volledige Ironman triatlon. En het is speciaal.
Series
Dark
Hoe minder je er over weet, hoe beter. Een fantastische Duitse serie die meteen naar de top van mijn favorietenlijst gekatapulteerd werd. Jammer dat er een tweede seizoen aankomt, want ik had liever een volledig afgerond verhaal gehad. Het blijft echter een aanrader met een aantal verhaalelementen waarvan je stil wordt. Geweldig opening theme ook.
The Expanse
Sci-Fi op zijn best voor mij. Lijkt realistisch, zonder speciale hocus-pocus. De lijn van vandaag doorgetrokken naar “moest de mensheid ooit Mars koloniseren, hoe zou onze samenleving er dan kunnen uitzien?”.
Ik heb last van een reiskriebel in mijn lijf. Elk jaar komt dat in vlagen bij mij op, ik las net nog één van mijn oudere blogposts terug en ook daar had ik er last van, last van Wanderlust. De zin om de wereld te gaan ontdekken, om mijn vleugels uit te slaan. Om het dagelijkse leven achter mij te laten en nieuwe landen en culturen te ontdekken.
Het kriebelt hard maar voorlopig hebben we voor dit jaar alleen nog maar ‘brave’ reisplannen gemaakt. Dicht bij huis, naar landen waar we al eerder geweest zijn. Korte reizen. Want .. er is niet veel budget en we kunnen onze verlofdagen nog goed gebruiken voor andere zaken dan reizen (in de nasleep van dé verbouwing).
Dit zijn onze reisplannen voor 2018:
– in de lente trekken we enkele dagen naar Texel (Nederland). We zijn er nog nooit geweest maar ik hoorde er al veel goeds over dus ik ben eens benieuwd. Hopelijk zit het weer wat mee! Onze jongens kijken vooral uit naar de overzetboot die we zullen moeten nemen om er te geraken.
– in de zomer gaan we een week naar Frankrijk, naar de Dordogne, een streek waar we al eerder geweest zijn en die ons kan bekoren. We huurden er een huisje op een domein met nog een viertal andere woningen.
Hoewel die twee vakantie vooruitzichten al meer zijn dan wat we vorig jaar gehad hebben, kriebelt het hard voor nog een extra reis(je). Naar een nieuw land, een nieuwe bestemming. Een verdere reis.
Eerst dacht ik: laat ons eens gek doen en dit jaar ook nog naar Zuid-Afrika gaan ( & ik vroeg meteen een brochure aan). Maar de periode waarin we nog wat verlof hebben om eventueel een verre reis te maken is in de maand augustus en augustus = winter in Zuid-Afrika. Dat vind ik dan ook maar zonde om in een zomermaand ergens in de winter te gaan zitten. Bovendien kost 1 vliegticket naar daar al snel 1.000 euro en we hebben er vier nodig .. tel daar nog de kosten van ons verblijf bij en dan vind ik het toch weer allemaal heel duur worden. Toch voor een land waarvan ik bij wijze van spreken 5 minuten geleden beslist heb dat ik het ook wel eens in het echt zou willen zien. Als we dan toch veel geld gaan uitgeven aan een reis dan wil ik precies liever terug naar Australië …. (maar ik ken nog een aantal mensen die dan mee willen gaan en dat laat zich niet zomaar even organiseren op een paar weken tijd dus dat is al zeker niet aan de orde dit jaar).
Tijd voor een plan b, want mijn reiskriebel laat zich niet zomaar de kop indrukken. Ik dacht: laat ons nog een citytrip inplannen. Een citytrip naar een stad waar we nog nooit geweest zijn, in een land waar we nog nooit geweest zijn, waar het zomer is in augustus, waar we met het vliegtuig naartoe kunnen gaan en waarvoor we niet té lang in een vliegtuig moeten zitten. Dat van dat vliegen is omdat ik dit eigenlijk eerst eens wil testen met de kinderen alvorens we écht ver gaan vliegen. Ze hebben nog nooit eerder bewust in een vliegtuig gezeten (de oudste wel al eens toen hij 1,5 jaar was) en onze oudste is nogal rap bang dus ik ben eens benieuwd wat dat zal geven.
Zo kom ik door eliminatie voorlopig uit bij de stad Stockholm. We zijn nog nooit in Zweden geweest, het lijkt mij een heel kindvriendelijke stad te zijn, het is niet ver vliegen én het is er zomer in augustus wanneer we waarschijnlijk zullen gaan. Alleen de kostprijs moet ik nog eens verder onderzoeken want die Scandinavische landen kunnen toch wel duur zijn …
Ik ga mij dus wat verder informeren over Stockholm en zo krijg ik die reiskriebel in mijn lijf weer wat onder controle 🙂
Het gekke aan die reiskriebel is dat die ook altijd weer verdwijnt en dan nog het vaakst op de dag voor het vertrek. Dan kan ik mij meestal niet meer voorstellen waarom ik weer in godsnaam op reis wou gaan en krijg ik al heimwee naar huis terwijl we nog thuis zijn. Tja …Ik snap mijzelf soms ook niet goed 😉
Niet mijn echte naam ;-) Geboren in 1984, mama van 2 zonen (°2012 en °2014), vrouw van 1 man, reist graag (favoriete bestemming Australië), andere interesses zijn: tuinieren, naaien, lezen, yoga, joggen, bloggen, lekker eten & Pearl Jam!
Recente reacties