Ik heb het ideale t-shirtpatroon voor mijzelf gevonden. Na mijn eerste Bronte Top volgde dan ook al snel een tweede. En het stofje voor nummer 3 is intussen ook al gekozen 😉 . Laat die zomer nu (eindelijk) maar van start gaan!
De eerste keer mijn kleine baby naar de onthaalmoeder brengen. Het deed mij weinig. Ik kon het allemaal heel snel loslaten en was vooral blij met de tijd voor mijzelf die in de plaats kwam. Een traantje gelaten? Totaal niet.
De eerste schooldag. Het deed mij weinig. Natuurlijk was ik wel bezorgd wanneer ik zag dat hij niet meteen zijn plekje vond in de klas. Maar een traantje gelaten op die eerste dag? Totaal niet.
En dan gisteren plots … de laatste dag van de eerste kleuterklas. Het begon al met het afscheid van de juf aan het begin van de schooldag. Alle kindjes gaven de juf een bloemetje en een tekening en de juf was overdonderd door zoveel liefde. Bij haar speech moest ik mij al serieus concentreren om mijn tranen zo ver mogelijk terug te dringen.
Op het einde van de dag kreeg elk kindje van de juf een afscheidscadeau. Ik las de tekst die erbij zat en mijn tranen welden weer op. Ik kon ze nog nét binnenhouden maar o wee …. ik vrees dat ik toch nog een emo mama geworden ben 😉
Wat gaat dat geven als die jongste van ons binnen een paar maanden ook aan de schoolpoort staat? Ik spaar mijn zakdoeken alvast maar op 😉
Een nieuwe blogrubriek! Life Lately = een korte samenvatting van een aantal gebeurtenissen uit de voorbije weken. Te klein of té persoonlijk om er een volledige blogpost aan te wijden maar toch de moeite waard om te vermelden (zodat ik ze vooral zelf niet vergeet 🙂 ).
Mijn zus en ik zagen Adele het beste van zichzelf geven in het Sportpaleis. Ondanks dat we de goedkoopste tickets hadden zaten we toch vrij dicht bij het podium en hebben we heel hard genoten van het optreden en al haar vertelsels tussendoor. Toffe madam!
Het schooljaar loopt op zijn einde. Zoonlief zijn zwemlessen en de lessen bewegingsschool zijn bijna afgelopen. De onthaalmoeder van de jongste sluit weldra voor enkele weken haar deuren. Op het werk worden allerlei taken afgerond zodat iedereen op vakantie kan vertrekken.
Ik hou niet van ‘eindes’, ik krijg er altijd zo’n raar gevoel bij.
Gaat onze kleuter binnenkort echt al naar het TWEEDE kleuterklasje?
Begint in september echt al het schooljaar waarvoor onze jongste – onze BABY, mijn klein patéke- is ingeschreven?
Stop de klok! Nu!
Ik heb een vermoeidheid in mijn lijf zitten die zo diep zit dat ik mij afvraag of ik er ooit van af ga raken. Vier jaar mama zijn blijkt slopend te zijn voor mijn lichaam en geest. De nood aan vakantie is nog nooit zo hoog geweest. Nog drie weken werken te gaan …
Misschien is het de vermoeidheid, misschien het regenweer van de laatste weken (grrrmf) of misschien dat heimwee gevoel dat bij al die eindes hoort … maar ik zit niet supergoed in mijn vel de laatste weken. Al wisselt het nog wel eens. De ene dag voel ik mij het lelijkste schepsel op aarde, de volgende dag sta ik na een onverwacht goede nachtrust op en ligt mijn haar eens goed voor het eerst in maanden zodat ik vrolijk naar het werk vertrek. Ups en downs dus 🙂 Ze wisselen elkaar zo snel af dat ik soms mijzelf niet meer kan volgen. Zoals ik al zei, een vakantie is welkom hier!
De voorbije twee weken heb ik niet meer geblogd omdat ik mijn schaarse vrije tijd in mijn webshop heb gestoken. De voorbije maanden liep de verkoop moeilijker dan in dezelfde periode vorig jaar (ik ben een cijfermens en vergelijk zo’n zaken 😉 ).
Ik vond het tijd om te onderzoeken hoe dat kwam. Zijn mijn klanten niet tevreden? Doe ik iets verkeerd? Of is er gewoon teveel concurrentie?
Ik stelde een enquête op (wat nog niet zo simpel was, er is daar veel tijd in gekropen) en vroeg mijn klanten en Facebookfans om raad.
Het lezen van de reacties vond ik even een stressmomentje. Het is toch je ziel een beetje blootleggen, klaar om vertrappeld te worden.
Gelukkig waren de klanten positief en heb ik uit de enquête een paar goede actiepunten kunnen halen. Die actiepunten moet ik nu nog verder uitwerken dus het zou kunnen dat het bloggen nog even op een lager pitje blijft staan. De enquête staat trouwens nog open, wie graag zijn mening kwijt wil kan dat hier nog tot 24 juni.
De verbouwstress komt weer op, we zijn het financiële plaatje nog eens aan het bekijken. Het is toch niet niks. Hoe doen al die jonge gezinnen in hun mooie huizen dat toch? Een vraag die ik mij soms stel… Al heeft dat weinig zin 🙂 We zullen er uiteindelijk wel komen, waarschijnlijk zullen we zelf iets meer de handen uit de mouwen moeten steken dan eerst gehoopt, maar daar zijn we niet vies van!
ik loop nog steeds, al heb ik weer een blessure, iets aan mijn knieschijf dit keer. Geen erg, het volgende loopdoel is toch pas ergens eind augustus dus mijn lichaam heeft nog even tijd om te herstellen. In de tussentijd denk ik eraan om terug wat meer yoga te doen.
De moestuin ligt er wat verzopen bij. Een aantal planten zijn zo goed als volledig opgegeten door slakken, andere planten hebben dan weer de regen niet goed verteerd. Gelukkig zijn er ook planten die het wél nog goed doen, zoals het onkruid helaas 😉 . Hopen dat het snel wat zonniger wordt en alles zich terug kan herstellen. De eerste courgettes zijn trouwens al klaar om te oogsten, heerlijk toch dat we weer uit eigen tuin kunnen beginnen eten.
Ik ben een boek aan het lezen, over Elon Musk. Het boek was een kerstcadeau van mijzelf voor mijn man en ik wist toen al dat ik dat boek zelf ook wel interessant zou vinden. En of ik het interessant vind! Ik zit nog maar in het begin van het boek maar ik weet nu al dat ik zo’n Elon graag in mijn vriendenkring had gehad …
Ik ben ook nog aan het naaien, al gaat het aan een slakkentempo vooruit (zie de vermoeidheid en de schaarse vrije tijd hierboven). Toch zal er hier weldra een tweede Bronte Top verschijnen, of dat hoop ik toch 🙂 . Ik heb ook net de nieuwe La Maison Victor in mijn handen gekregen en daar heb ik al een project of drie gespot die ik wil uitproberen. Wordt dus vervolgd 🙂
Vrijdag is het feest voor vaderdag op de school van onze kleuter. Hij kreeg een briefje mee met daarin de opdracht om zich op die dag te kleden in de kleur van de uitnodiging. Onze uitnodiging was gedrukt op een oranje papier. Niet meteen een kleur die al terug te vinden was in zijn kleerkast!
Niet mijn echte naam ;-) Geboren in 1984, mama van 2 zonen (°2012 en °2014), vrouw van 1 man, reist graag (favoriete bestemming Australië), andere interesses zijn: tuinieren, naaien, lezen, yoga, joggen, bloggen, lekker eten & Pearl Jam!
Recente reacties