Vorige week mochten we naar de gynaecoloog voor de belangrijke 20-weken echo.
Het was op deze echo dat ze bij mijn vorige zwangerschap zagen dat ons kindje een SUA had. Gelukkig is dat allemaal goed afgelopen maar je kan je misschien wel voorstellen dat wij vanaf toen niet meer zorgeloos naar een echo gingen.

We waren dan ook héél gelukkig dat we ditmaal wel goed nieuws kregen op de 20-weken echo. Alles zag er normaal uit en geen SUA te zien. Tien vingers, tien teentjes, goed ontwikkelde organen, alles ligt op schema.
Ons baby’tje is wel alweer aan de kleine kant, maar voorlopig nog perfect binnen de normen. Tijdens de vorige zwangerschap had ons kindje in de laatste weken een groeiachterstand opgelopen, dus hierin word ik deze zwangerschap nu extra opgevolgd. Het zou kunnen dat de SUA toen de oorzaak van de groeivertraging was, maar het kan ook zijn dat mijn lichaam gewoon kleine baby’tjes produceert. Dat zal duidelijk worden in de laatste weken, voorlopig hoeven we ons nog geen zorgen te maken.

Het volgende wat nu moet gebeuren is binnen een tweetal weken de suikertest laten afnemen om na te gaan of ik geen zwangerschapsdiabetes heb + nog een bloedname om na te gaan of ik ondertussen geen CMV of toxoplasmose heb opgelopen want voor geen van beide ben ik immuun (en met een klein kindje in huis is die CMV geen evidente om te vermijden …).

Voorlopig voel ik mij nog altijd vrij goed. Soms wat moe, rugpijn, het gevoel dat mijn eten op mijn maag blijft liggen …. maar dat zijn denk ik normale zwangerschapskwaaltjes waar elke zwangere vrouw doorheen moet.

Ik merk wel dat ik nu veel minder energie heb dan voor de zwangerschap. Zo gingen we het voorbije weekend naar Centerparcs (Erperheide) waar we met zoonlief gingen zwemmen, naar de speeltuin zijn geweest, de kinderboerderij bezochten, wandelden, … en daar viel het echt op hoe ontzettend moe ik was op het einde van zo’n dag. Volledig leeg. Het was dus niet echt een rustweekendje voor mij, maar wel een héél fijn weekend. Al zou ik het graag nog eens herdoen NA de zwangerschap, met 100% energie.

Ik had ook een nieuw boekje gekocht voor zoonlief dat we dit weekend voor het eerst samen gelezen hebben:

Aangezien zoonlief nog maar 22 maanden oud is en mij dus nog niet begrijpt wanneer ik hem probeer uit te leggen dat mama een baby in haar buik heeft, hoop ik dat hij door dit boekje vaak te lezen toch een beetje voorbereid wordt op wat er gaat komen. Hij vond het alvast een leuk boekje!


Groetjes,

Sheena