Nog vijf weken, de tijd vliegt toch wel voorbij eerlijk gezegd. Zelfs al klaag ik de laatste tijd dat het genoeg is geweest, dat ik het liefst NU zou bevallen, toch blijven de dagen vrij snel voorbij gaan.

Deze week is een bijzondere week want het is mijn laatste werkweek! Vanaf woensdag ben ik thuis en kan ik eindelijk werk maken van mijn 120 doopsuikerzakjes die ik nog in elkaar moet naaien. Daarna hoop ik mijn naaimachine ook nog te kunnen inzetten voor enkele baby kleertjes, zolang ik tenminste geen platte rust hoef te nemen van de gynaecoloog.
Donderdag moet ik nog eens op controle en dan weet ik weer wat meer over hoe het nu gaat met de groei van onze kleine man. Volgens mij ligt hij trouwens nog steeds in stuit. Ik heb al maar wat informatie opgezocht op internet over een uitwendige draaiing en hoe dat in zijn werk gaat want ik vermoed dat ik daar deze week een beslissing over zal moeten nemen. Ook over een keizersnede heb ik al wat informatie opgezocht omdat het stilaan tijd wordt om mij mentaal voor te bereiden op het ‘worst-case scenario’.

Slapen lukt de laatste tijd helemaal niet goed meer. Ik slaap in blokjes van maximum 2 uur en vanaf een uur of 5 ’s ochtends lig ik wakker tot mijn wekker afloopt.
Ik begin mij ’s nachts ook over allerlei zaken zorgen te maken in bed, zo was ik vannacht aan het nadenken over onze doopsuiker en of die niet te meisjesachtig was. Iets waar ik mij overdag nooit zorgen over maak maar ’s nachts blijkt dat ineens een groot probleem te zijn. En zo zijn er nog veel zaken waar ik ’s nachts over begin na te denken…dan komt ook weer die angst over hoe het leven zal zijn met twee kinderen, maar tegelijkertijd voel ik ook veel nieuwsgierigheid naar onze kleine man en hoe zoonlief erop zal reageren. Ik zal nog een week of vijf geduld moeten hebben voor de antwoorden op al mijn vragen …

Ohja deze cartoon kwam ik deze week tegen en vind ik héél erg herkenbaar:

Tot de volgende!

Sheena