Gisterenavond las ik op facebook een bericht van iemand die schreef  ‘ vanavond nog even snel een hemdje gemaakt voor mijn zoon’, met daarbij een foto van een perfect afgewerkt mooi hemdje. Hoe doe je zoiets op één avond vroeg ik mij af. Zelf was ik ondertussen al twee dagen bezig aan mijn eigen hemdje voor grote broer en het einde was nog lang niet in zicht! Ik was op dat moment zelfs net aan het opzoeken hoe ik in hemelsnaam de schoudernaden verborgen moest krijgen in de rugpas. Ik zag het maar niet en zocht online naar hulp. Laat het dus duidelijk zijn dat ik nog lang niet op het ‘nog snel even een hemdje gemaakt’ – niveau zit …

Maar goed, mijn hemdje is na een dag of drie zweten, zwoegen en soms ook al eens vloeken dan toch klaar geraakt. Ik maakte ‘Theo’ van Zonen09. Bij dit patroon is een zeer uitgebreide uitleg met de nodige foto’s voorzien dus het is doenbaar voor een beginner zoals ik maar toch erg moeilijk! Ik ben heel veel opnieuw moeten beginnen, mijn tornmesje deed overuren. In de afgewerkte versie zitten zelfs nog steeds fouten, maar je kan zo bezig blijven …. Al bij al ben ik toch tevreden over het eindresultaat. De mouwsplit is nog niet in orde, maar de rest is wel OK. Ik vermoed dat een tweede hemdje nu wel vlotter zal gaan, al denk ik niet dat ik er snel nog één zal maken. Eerst even bekomen van dit 😉

Je kan de moeilijkheidsgraad zelf kiezen bij dit Theo-hemd. Ik koos voor wat extra uitdagingen (had ik misschien beter niet gedaan) door paspel in het rugpand en in het borstzakje te gebruiken en door met lange mouwen te werken ipv met korte (ik kon niet anders want de zomer is nu eenmaal zo goed als voorbij dus korte mouwen daar zijn we niets meer mee). Ik maakte maat 98 voor grote broer die eigenlijk een maat 92 heeft en deze past perfect.

Op naar het volgende naaiproject! Dat zal vermoedelijk terug een Juliette tas zijn aangezien iemand van jullie die maandag zal winnen! (laatste kansen om nog mee te doen!)

Groetjes,

Sheena