Ik denk dat het door de tijd van het jaar komt: de zomervakantie komt eraan, iedereen krijgt vakantiekriebels, het aftellen naar een dubbel&dik verdiend verlof is begonnen.

Bij mij begint er binnenin dan altijd iets te kriebelen. Onrust, de onweerstaanbare drang om mijn vleugels uit te slaan en de wijde wereld in te duiken. In een auto stappen en rijden, rijden, rijden … landen ontdekken, de natuur opsnuiven, het gevoel krijgen om ‘vrij’ te zijn.

Het zal je dan ook niet verbazen dat ik tegewoordig bijna begin te kwijlen bij het lezen van blogposts van mensen die op dit moment zo’n avonturen meemaken: een trip naar Tokyo, een prachtige reis door de States, een fietsavontuur, een weekendje weg in de bergen …

Ik zou zo graag, ik zou ZO graag ….

Maar wij gaan verbouwen
En dan zijn er nog de kinderen
Geen geld, niet genoeg verlof
enzovoort enzoverder

en dus zal het bij ons bij wegdromen blijven. Toch nog zeker voor een jaar. Of tot als dat borrelend gevoel weer verdwijnt. Vermoedelijk ergens in de herfst.

Herkenbaar?

Sheena