De eerste keer mijn kleine baby naar de onthaalmoeder brengen. Het deed mij weinig. Ik kon het allemaal heel snel loslaten en was vooral blij met de tijd voor mijzelf die in de plaats kwam. Een traantje gelaten? Totaal niet.

De eerste schooldag. Het deed mij weinig. Natuurlijk was ik wel bezorgd wanneer ik zag dat hij niet meteen zijn plekje vond in de klas. Maar een traantje gelaten op die eerste dag? Totaal niet.

En dan gisteren plots … de laatste dag van de eerste kleuterklas. Het begon al met het afscheid van de juf aan het begin van de schooldag. Alle kindjes gaven de juf een bloemetje en een tekening en de juf was overdonderd door zoveel liefde. Bij haar speech moest ik mij al serieus concentreren om mijn tranen zo ver mogelijk terug te dringen.

Op het einde van de dag kreeg elk kindje van de juf een afscheidscadeau. Ik las de tekst die erbij zat en mijn tranen welden weer op. Ik kon ze nog nét binnenhouden maar o wee …. ik vrees dat ik toch nog een emo mama geworden ben 😉

Wat gaat dat geven als die jongste van ons binnen een paar maanden ook aan de schoolpoort staat? Ik spaar mijn zakdoeken alvast maar op 😉

Sheena