Onze twee zonen, F. van 5,5 jaar en I. van 3,5 jaar, zeggen hier soms de gekste dingen. Veel zaken vergeet ik helaas op te schrijven maar af en toe noteer ik ze toch eens. Dit verzamelde ik de afgelopen weken:

I. : ‘ Kijk mama dit is mijn snavel‘ ** wijst naar zijn navel ** ‘Heb jij ook een snavel?’

I. : ‘Ik ga zonder mijn blootje slapen‘ (met een pyjama dus)

I. op alles wat er al dan niet opzettelijk verkeerd loopt  ‘maar mama, dat was maar een perongelukje‘

I. blijft hardnekkig een aantal worden verkeerd uitspreken: ‘fimmeltje‘ ipv film, ‘kankuu‘ ipv danku, ‘mamatheo‘ tegen vriend Matheo, ‘eilegijk‘ ipv eigenlijk en ‘dosssjjjjt‘ ipv dorst. Hilarisch was ook die keer toen we op weekend in een huisje bleven slapen, de kinderen al een hele tijd in bed lagen en plots hij in zijn pyjama de living kwam binnengestapt met de armen over elkaar gekruist en de plechtige mededeling: ‘mama, papa wij hebben dosssjjjt. F. heeft dosssjt en ik heb dossssjt’. Het is zo eentje waar je bij had moeten zijn om te weten hoe grappig het was 🙂

F. was aan het bellen met papa via Facetime. Papa zat op zijn werk en ik hoorde hem iets zeggen over een paar bomen op de achtergrond, dat die daar stonden om het werk wat aan te kleden. Na het gesprek kreeg ik een verslag van F. : ‘mama, en weet je, bij papa op zijn werk zijn er mensen in een boom verkleed!’

I. als hij geen zin heeft om zelf te wandelen (wat bijna altijd het geval is): ‘maar mama, ik heb stukke benen!’. Dezelfde uitvlucht wordt ook gebruikt wanneer hij moet opruimen (stukke handen) en laatst had hij zelfs last van een stuk hoofd.

F. bestudeert graag zijn jongere broer en komt soms tot interessante vaststellingen: ‘mama, I. is moe want ik zag bruin onder zijn ogen en hij geeuwde!‘ …. en ook:  ‘mama, ik denk dat I. nu ook echt kan dromen want hij is drie jaar en ik kon dat ook toen ik drie jaar was‘

I. : ‘mama ik ben bang voor meisjes dus jij moet een jongen worden‘

I.: ‘mama ben je nu lief op mij?‘  – elke keer nadat hij stout geweest is

Een beetje drama in huis is ons ook niet vreemd, zeker niet als er honger in het spel is. Laatst vertelde ik F. dat hij nog even moest wachten tot het eten klaar was. Toen zei hij op zeer dramatische wijze ‘mama, je kan doodgaan van honger, WIL JIJ DAT JOUW KINDJE DOODGAAT MISSCHIEN???‘ – en toen rolde ik eens hard met mijn ogen 😉

F. : ‘mama, wij hebben vandaag in de klas een filmpje gezien over verliefd zijn en weet je wat ik gezegd heb? Dat ik verliefd ben op mijn mama. En E. (klasgenootje) was ook verliefd op zijn mama!’  – en toen keek hij met een verliefde blik naar mij, dan zijn ze toch plots weer zo schattig 🙂

F. is gefascineerd door het menselijk lichaam. Laatst vroeg hij zich af hoe mijn borsten wisten dat ze nu geen melk meer moesten maken, hoe die wisten dat er geen baby meer in huis was. Plots kwam hij zelf met het antwoord: ‘mama , ik weet het! Er zit zo een topje op jouw borsten met zo’n klein rondje en dat zal het oog zijn en zo kunnen jouw borsten dat zien‘ — als dat geen duidelijke verklaring is dan weet ik het ook niet meer!

Toch een zalige periode, die kleutertijd.