Gisteren was ik bij mijn ouders op bezoek waar ik vertelde over mijn naaimachine en mijn vader zei: ‘ik heb hier nog iets liggen dat hersteld zou moeten worden’. Het bleek om een regenhoes te gaan voor de zak met zijn golfstokken (voordat je nu denkt: amai die heeft zo van die rijke ouders die golf spelen … eum niet dus! Neen wij zijn het type mensen die golf gaan spelen met een groot gat in de regenhoes).
Ik zei: ‘geen probleem, ik maak dat wel’. En het is mij nog gelukt ook! Ik moet toegeven dat het niet mooi hersteld was, een schoonheidsprijs zal ik er niet voor krijgen. Maar het gat is dicht en dat is het belangrijkste. Nu zal mijn vader zijn gerief dat hij mee in zijn golfzak propt (een handdoek, boekje,..) er toch al niet meer langs de andere kant weer uitvallen.
En moest het niet stevig genoeg gemaakt zijn, dan herstel ik het toch gewoon nog een keer. Zalig toch dat ik dit nu zelf kan!

Zaterdagavond heb ik van op de site van MiekK nog een naaiprojectje gemaakt. Maar ik kan er voorlopig nog niet meer over vertellen want het is een cadeautje voor iemand. Van zodra ik het cadeau heb overhandigd volgend de foto’s.

Zaterdagnamiddag was ik voor bovenstaand project én voor nog een volgend project stof gaan kopen in de Nekkertex in Mechelen. Niet alleen stof, ook nog een hoop extra benodigdheden die mij wel handig leken: een lange meetlat, wat ritsen, een elastiek, garen, … Zo heb ik al het één en ander in huis liggen voor volgende projecten.

Het project waar ik mij nu aan ga wagen is dit. Ik heb dit weekend de uitleg al eens gelezen. Sommige stappen zijn mij nog niet helemaal duidelijk maar ik hoop dat dit duidelijk zal worden eens ik er mee bezig ben. Ik ga er rustig mijn tijd voor nemen en verwacht er nog niet té veel van. Ik zie wel hoe ver ik geraak. Ik kan altijd mijn schoonmoeder nog inschakelen als hulplijn. Of de lerares van mijn rokjeslessen. 

De rest van het weekend heb ik wat in de tuin gewerkt (eindelijk zon, jeej!). Een nieuw meloenplantje heeft het dode plantje vervangen. Hopelijk overleeft dit nu wel. Ook mijn boontjes zijn eindelijk aan het uitkomen na de vorige mislukking. Het gaat de goede kant op!

Dit weekend heb ik ook onze belastingsbrief ingediend, van dat vervelende werkje zijn we dus ook weer van af. Dat is toch altijd een heel gedoe als je met van die speciale toestanden zit. Zo mochten wij nog dakisolatie inbrengen en ik heb een tijdje zitten zoeken vooraleer ik gevonden had in welk vakje ik welk bedrag moest zetten. Maar het is gelukt. Oef!

Ons zoontje heeft dit weekend superflink geslapen. Verdacht flink zelfs.. en ja hoor, vandaag stond hij op met 38,5 graden koorts. Ons meneertje is ziek. Straks mag ik dus nog eens een bezoekje brengen aan de dokter. Hopelijk is het niets te erg.

Tot de volgende,

Sheena

Vrijdagavond. In plaats van mij voor de tv neer te ploffen had ik zin om met mijn naaimachine te werken. Aan mijn rokjesproject kon ik voorlopig niet meer verder werken; de mislukte naad had ik gisteren reeds herwerkt en het ziet er nu al veel beter uit. Maar voor het afwerken van de rest van de rok moet ik wachten tot de volgende les.

Dan maar op zoek naar een nieuw project. Op internet zijn er gelukkig heel wat te vinden maar het was op haar website dat ik een ideaal eerste project vond: het naaien van een kussenhoes.

En zo geschiedde:

Voor

Achter (nog niet zo heel goed gestreken)

Met dank aan mijn schoonmoeder van wie ik wat stof mocht lenen zodat ik dit vandaag nog kon maken.

Ik verschoot er van hoe snel zoiets in elkaar steekt en vind het verbazend dat ik dit zelf kan. Waarom heb ik dit nooit eerder ontdekt?  Op naar het volgende project!

Hebben jullie nog links naar makkelijke eerste naaiprojectjes? Hieronder is plaats om ze te delen!

Prettig weekend, 

Sheena

Gisterenavond trok ik met mijn splinternieuwe naaimachine en mijn nieuw gekocht stofje naar de tweede naailes. 
Iedereen had alweer ijverig zijn naaimachine geïnstalleerd tot de lerares toekwam en zei: ‘zet die machines maar terug weg. We gaan eerst stof knippen.’
Ahja, logisch eigenlijk, hup alle machines terug op de grond. Na een korte uitleg over vouwlijnen, zelfkant en extra centimeters gingen we aan de slag. De patronen hadden we de vorige les al overgetekend dus we hadden allemaal vrij snel onze geknipte lapjes stof in handen.

Na het knippen moesten we de stofjes al eens voorlopig (met de hand) aan elkaar naaien. Zoiets had ik dus nog nooit gedaan. Mijn medeleerlingen blijkbaar wel want ik deed er twee keer zo lang over. Bovendien liep bij mij mijn draad nogal krom ipv recht. Iets om op te oefenen dus.

Na het voorlopige naaien mochten we de rok al eens passen. Die van mij was veel te groot. Ik had dat al verwacht want in de maattabel van Mme Zsazsa kwam ik met mijn heupbreedte, taille en tailleband in drie verschillende maten terecht. Mijn lichaam zit wat raar in elkaar blijkbaar. Voor alle zekerheid had ik dan maar de grootste maat genomen, maar dat bleek toch wat té groot. Gelukkig was er de lerares om mij te helpen om de rok weer wat smaller te maken.

En toen was het eindelijk zo ver, na twee uur knippen en naaien met de hand, mocht ik eindelijk mijn naaimachine bovenhalen. We mochten de naad (niet die langs de ritskant) gaan stikken.
Bij iedereen ging dat supervlot. Ik daarentegen was er na vijftien centimeter al in geslaagd een ‘valse plooi’ te stikken. Wat ik trouwens pas doorhad toen ik klaar was. Waardoor ik dus het woord ‘tornen’ heb leren kennen.
Mijn naad liep ook zo scheef als iets. Bovendien was ik er in geslaagd om na het ‘tornen’ van de ‘valse plooi’ het nieuw te stikken stuk nog schever te stikken waardoor het niet meer aansloot bij mijn reeds gestikte stuk. Snappen jullie er nog iets van? Dat het dus eigenlijk één grote knoeiboel was.

Geen tijd om te treuzelen echter, want de volgende stap moest al gebeuren: een zigzagnaad op de zijkant. Eerst even oefenen op een lapje stof. Daarna voor echt. Dat ging redelijk. 
Daarna zat de les er op en kregen we instructies om tegen volgende les alles eens te strijken zodat we de rits er volgende keer kunnen inzetten en het rokje kunnen afwerken.

Voor mij was er nog een extra huistaak: de slecht gestikte naad opnieuw doen. Ik kruip vanavond dus terug achter mijn machine. Wat ik helemaal niet zo erg vind.

Ondanks de knoeiboel vond ik het nog altijd heel plezant. Ik hoop dat ik er  in zal slagen alsnog een mooi eindresultaat te bekomen.

Groetjes,
Sheena

Gisteren mocht ik gaan shoppen voor alle benodigdheden voor mijn zelf te maken rokje!
Ik trok met manlief en kind naar Mechelen. Daar is er een leuk winkeltje ‘Stich&co’ waar je stofjes kan kopen. De lerares van de stiklessen had ons gezegd dat we sowieso een katoenen stof moesten kopen en geen stofje met strepen of met ruitjes want dat zou te moeilijk zijn. Ik had iets met bolletjes in mijn gedachten, maar uiteindelijk heb ik een gewone effen stof gekozen. In de kleur van een paar schoenen van mij, zo heb ik meteen al een halve outfit.

Daarna zijn we naar de Veritas geweest voor een schaar, kopspelden, patroonpapier, zo van die dingen.
Tegen dat ik daar buiten kwam had ik toch al redelijk wat geld opgedaan aan de voorbereidingen voor mijn rokje.

Maar … het ergste moest nog komen.
In Mechelen is er een grote naaimachinewinkel ‘Van Rooy’. Daar wou ik nu toch ook graag eens binnenspringen want ik had ondertussen al uren en uren op het internet besteed met het zoeken naar een perfecte startersnaaimachine voor mijzelf. Ik leende tot nu toe de naaimachine van mijn schoonmoeder om de lessen te kunnen volgen. Maar zij gebruikt die machine zelf ook nog zeer veel waardoor ik er niet op kon oefenen tussen de lessen door.
Dus ik was toch aan het denken over een eigen machine en na veel zoeken was ik al tot de conclusie gekomen dat die eerste machine meteen iets deftig moest zijn. Waarom? Omdat ik dat advies kreeg van verschillende ervaren naaisters (zoals mijn schoonmoeder die al 20 jaar met dezelfde Bernina naait) en ook vooral omdat ik de opties in de toekomst wat wil openhouden naar wat ik met die machine allemaal wil gaan doen. Voor zwaardere stoffen heb je al een zwaardere motor nodig in de machine etc. 
Ik twijfelde uiteindelijk nog tussen twee merken: Bernina of Pfaff. Dus die ben ik dan eens gaan uittesten in de winkel. Na anderhalf uur had ik beslist: de Bernina! Die voelde beter aan en leek eenvoudiger in gebruik. Zodus heb ik nu een eigen, zeer deftige, naaimachine en ik ben er keiverliefd op!!!

Ik wou natuurlijk meteen al iets kunnen maken op die naaimachine en zodus drong er zich nog een laatste aankoop op: het boek ‘Allemaal rokjes’ van Mme Zsazsa.
Want onze lerares had gezegd dat vooraan in dat boek een makkelijke oefening stond, namelijk het maken van ‘gewichtjes’ die van pas komen om patronen op hun plaats te houden bij het knippen van stof. Iets makkelijk dat ik ook nog eens ga kunnen gebruiken achteraf… ideaal! Bovendien gaan we uit dat boek een rok maken in de les en ik wou al eens bestuderen hoe dat ik zijn werk zal gaan (strever die ik ben).

De eerste oefening (en het helemaal klaarzetten van de naaimachine) ging vrij vlot.
Hieronder het resultaat:

Ik geef toe: het is niet helemaal hetzelfde als de gewichtjes op de foto in het boek, maar kom, ik ben al blij dat ik er in geslaagd ben IETS te maken. Ik had dit tenslotte nog nooit eerder gedaan.

Ik geef jullie ook nog graag een foto mee van het gekozen stofje voor de rok:

Ik probeer nu te vergeten hoeveel geld ik gisteren heb opgedaan en vooral te genieten van mijn mooie machine en alle toekomstige naaiprojecten die mij nog te wachten staan. Ik heb er echt veel zin in!

Groetjes,

(van een bankroete) Sheena