De komende weken blog ik mee over het thema ‘ouderzonden’. Een leuk initiatief van deze twee dames.
Deze week behandelen we de hoofdzonde ‘Invidia’ (nijd, jaloezie, afgunst). De vraag van de week is: Wat zou je direct overnemen van een andere ouder mocht je kunnen?

Ik ben jaloers op kalme ouders. Ouders die zich echt nooit kwaad lijken te maken, die crisissen op een rustige manier kunnen oplossen, die nooit hun stem moeten verheffen en die een eindeloos geduld hebben, ook wanneer ze moe zijn. Van die ouders wiens blik ik soms ook wel in mijn rug voel priemen wanneer ik mij wel weer eens kwaad maak en zit op te winden omdat kind 1 mij totaal negeert en als een wildeman zit rond te crossen op een openbare plaats en kind 2 ondertussen zegt dat hij kaka moet doen terwijl er in de verste verten geen wc in de buurt is. Dan voel ik ze kijken en denken ‘zo zou ik nooit reageren’. En dat denk ik dan ook maar het is sterker dan mijzelf en ik word dan toch weer veel te kwaad op die twee bengels zelfs al weet ik dat ze er ook niet altijd aan kunnen doen, dat het gewoon kleuterkuren zijn.

Ik heb mij dan ook al vaak geschaamd achteraf. Als ik weer maar eens, vaak door vermoeidheid, te snel kwaad ben geworden terwijl ik het waarschijnlijk op een rustige manier ook had kunnen oplossen.
Of ook wanneer ik er in slaag om een idee dat in mijn hoofd perfect klonk (‘laten we samen koekjes bakken’) te laten veranderen in één groot drama omdat ik niet altijd het geduld kan opbrengen om die kinderen te zien klungelen met eitjes die ze persé zelf willen breken en met kommen waar ze in willen roeren terwijl het deeg overal in het rond vliegt. En dan die vuile handen die overal aankomen, ik kan het niet altijd aan.
Dus ja als ik iets zou kunnen overnemen van een andere mama dan is het geduld en kalmte.

Voor de rest ben ik al helemaal perfect dus meer heb ik echt niet nodig.

Ha Ha  … kuch kuch… ha…;-)

40 dagen bloggen: 8/40
Skipdagen : 1/6

Dankzij mijn 101-doelen project heb ik geleerd dat doelen stellen en deze op papier zetten mij heel goed helpt om effectief iets gedaan te krijgen.
Bij het begin van een nieuw jaar doe ik niet aan ‘goede voornemens’ want deze zijn vaak té algemeen, te vaag. Neen, ik maak liever een lijstje met zeer concreet te behalen doelen.
Vorig jaar had ik maar één doel: de verbouwing in goede banen leiden en ervoor zorgen dat de balans verbouwen – gezin – werken – rust in evenwicht bleef.

Dit jaar, 2018, is er weer wat meer ruimte voor doelen. Vooral voor toffe doelen dan want daar hebben we echt nood aan na een jaar waarin onze vrije tijd schaars was en veel van onze hobby’s ‘on hold’ werden gezet. Dit jaar willen we terug focussen op vrije tijd, hobby’s, ons gezin, vrienden en familie. Daarom bedacht ik de volgende doelen:

1. Maak 5 fietstochten met het gezin
2. Besteed minder tijd aan op het internet surfen en meer aan elkaar (dit puntje moet ik nog verder uitwerken, ik ben er nog niet helemaal uit welke limieten ik mijzelf hier concreet ga stellen)
3. Maak minstens 10 nieuwe naaiprojecten
4. Lees 15 boeken
5. Organiseer een verjaardagsfeestje voor onze bijna 6-jarige. Voor het eerst een feestje met de klasgenootjes bij ons thuis …(of toch op verplaatsing? 🙂 )
6. Blog in 2018 minstens 50 keer (nu ik meedoe aan 40 dagen bloggen zou ik dit puntje ‘makkelijk’ moeten kunnen halen …)
7. Geef meer tijd & liefde aan de webshop (concrete doelen moet ik hier nog voor bepalen)
8. Ga minstens één nacht kamperen met de kinderen  (daar vragen ze al zo lang achter …)
9. Bak/maak 10 nieuwe desserts
10. Ga naar minstens 3 concerten (ik heb alvast tickets voor Pearl Jam op Rock Werchter)
11. Maak concrete plannen voor een grote reis in 2019
12. Maak minstens drie mini trips (Texel en de Dordogne liggen al vast)
13. Leg ook dit jaar weer een moestuin aan (eventueel al op de nieuwe plaats volgens ons nieuwe tuinplan)
14. Maak minstens 15 uitstapjes met de kinderen (naar de stad, cinema, dierentuin, museum , zwembad, …)
15. Organiseer minstens 3 BBQ’s/ zomerse samenkomsten
16. Plan een originele activiteit op de dag dat we 15 jaar samen zijn (5 augustus 2018)
17. Ga minstens 5 keer op date, alleen wij met ons tweetjes
18. Maak trackers in een Bullet Journal om de doelstellingen van 2018 goed op te volgen

Naast deze toffe doelstellingen voorzie ik toch ook nog wat werkpuntjes. Anders gaat die to-do lijst hier nooit afgewerkt geraken en misschien dat we dan tegen 2019 echt helemaal in relaxmodus kunnen gaan 😉

1. Schilder de slaapkamer en voorzie nieuwe gordijnen en decoratie
2. Schilder de woonkamer + nieuwe gordijnen en decoratie
3. Schilder de eetkamer + nieuwe gordijnen en decoratie
4. Schilder de gang van beneden tot aan de zolderkamers
5. Plant 3 nieuwe bomen in de tuin
6. Maak een trap van het terras naar de tuin + plantenborders ernaast
7. Vul de plantenborder aan de zijkant van het terras met nieuwe planten
8. Maak eindelijk de foto-albums van 2015 – 2016 -2017 en doe 2018 er ook al maar bij in december
9. Blijf verder opruimen: minstens 100 spullen moeten het huis uit dit jaar
10. Zorg ervoor dat de verbouwing goed afgerond wordt dit jaar: mijn taak is hier vooral de man & helpers ondersteunen en de planning mee opvolgen

Tot slot wil ik dit jaar ook sport en gezondheid natuurlijk niet uit het oog verliezen. Daarom heb ik deze laatste doelen nog opgesteld:

1. Leef een maand zonder alcohol (daar ben ik al volop mee bezig, wij doen mee aan Tournée Minerale)
2. Ga dit jaar 100 keer lopen
3. Doe minstens 52 keer aan yoga
4. Neem deel aan minstens 2 loopevents
5. Zet 50.000 stappen per week

We hebben alvast een maand ouderschapsverlof aangevraagd in april dus we hebben dit jaar wat extra ruimte om doelen tot een goed einde te brengen. Ik vind het een fijne lijst om mee aan de slag te gaan en te proberen zo goed mogelijk af te werken, hopelijk lukt het! 🙂

40 dagen bloggen: 7/40
Skipdagen : 1/6

De komende weken blog ik mee over het thema ‘ouderzonden’. Een leuk initiatief van deze twee dames.
Deze week behandelen we de hoofdzonde ‘Luxuria’ (onkuisheid, lust, wellust). De vraag van de week is: Wat doe je om jezelf graag te blijven zien en dit over te brengen aan je partner nu je in de eerste plaats vooral ‘ouder van …’ bent?

Wat doe ik om mijzelf graag te blijven zien?
Mama worden heeft mijn lijf veranderd. Mijn platte buik is een boller buikje geworden na de laatste keizersnede en mijn gewicht staat momenteel op een getal dat ik nog nooit eerder in mijn leven op de weegschaal heb gezien.
Mama worden bracht gelukkig ook energie en goesting met zich mee om terug in vorm te geraken en ik kreeg een soort zelfzekerheid die ik nooit eerder had. Om mijzelf graag te blijven zien heb ik ook voldoende tijd nodig voor mijzelf en mijn hobby’s. In de eerste baby maanden was die tijd er niet maar nu is dat aan het terugkomen.

Dankzij het starten met yoga en lopen voel ik mij sterker en sportiever dan ooit tevoren. Ik voel mij goed in mijn vel en vind mijn lichaam helemaal OK zoals het nu is (ok dat gewicht pikt misschien toch een heel klein beetje). Het afgelopen jaar ben ik ook nog eens wat meer beginnen experimenteren met make-up en dergelijke en heb ik af en toe weer eens tijd gemaakt om voor mijzelf te shoppen ipv enkel voor de kinderen. Het gaat hier dus echt wel de goede kant op. Ik ben weer wat meer ‘de vrouw van ….’ aan het worden  ipv enkel ‘ de mama van …’ .

Hoe breng ik dit over naar mijn partner nu ik vooral ‘ouder van … ‘ ben?
Hij heeft mij de afgelopen 6 jaar ook zien evolueren van een supervermoeide mama met amper tijd voor zichzelf (vier jaar slapeloze nachten eist zijn tol) naar iemand die zichzelf stilaan begint terug te vinden. Tenminste, ik hoop dat hij dat ook ziet. Het is alleszins wat ik zie wanneer ik door mijn foto’s van de afgelopen jaren scrol. Van een vermoeid uitziende mama met wallen onder haar ogen en dof haar naar langzaam maar zeker iemand met weer wat meer glinstering in de ogen en kleur op het gezicht.

Van zodra de nachtrust hier werd hersteld kwam de energie terug en eigenlijk zat alles goed om weer voluit van onze relatie te genieten, net als vroeger.
Helaas kwam er vorig jaar een nieuwe hindernis op ons pad: dé maandenlange (en nog steeds niet afgeronde) verbouwing. Onze prioriteiten werden weer door elkaar geschud. Het huis en alle bijkomende zorgen kwamen op nummer 1 terecht, de kinderen op nummer 2 en wij als koppel bengelden weer ergens onderaan het lijstje. Er was altijd wel iets belangrijker dan werken aan onze relatie (slapen, werken, vrienden, de kinderen, efkes alleen zijn, sporten, …)

Gelukkig zijn we toch heelhuids uit deze periode geraakt maar de nood om nog eens écht tijd te maken voor elkaar is hoog.
Tijd is zelfs wat overdreven, het is eerder een meer bewust worden van …. Net dat extra knuffeltje geven overdag of een lief berichtje sturen, nog eens zeggen dat we elkaar graag zien.
En dates inplannen, met de agenda bij de hand zodat babysit geregeld kan worden en dat al geen excuus kan zijn om het toch maar weer niet te doen.

Tja, het is allemaal niet meer zo spontaan als vroeger en er moet wat meer aan gewerkt worden maar het feit dat we nu ouder van zijn heeft ook wel onze band versterkt. Want die twee bengels die hebben wij gemaakt, dat is hij & ik in een levend wezen. Hoe mooi is dat eigenlijk!
De basis zit al goed, nu is het werken aan de extraatjes en dat staat dit jaar bovenaan op de planning 🙂

40 dagen bloggen: 2/40
Skipdagen : 1/6

De komende weken blog ik mee over het thema ‘ouderzonden’. Een leuk initiatief van deze twee dames.
Deze week behandelen we de hoofdzonde ‘Avaritia’ (hebzucht, gierigheid). De vraag van de week is: Wat zou je nooit delen met je kinderen?

Ik ben nogal gehecht aan mijn persoonlijke spullen. Ik deel die niet zo makkelijk met andere mensen.
Maar mijn kinderen, goh, dat is toch nog een verhaal apart. Die mogen nét dat ietsje meer dan al de rest. En hoewel ik vaak met een NEEN begin (‘neen je mag niet op mijn GSM‘) wordt het toch dikwijls een JA (‘alé 5 minuutjes dan en VOORZICHTIG ZIJN hè!’). Ik blijk dat dan ook vrij gemakkelijk los te kunnen laten. Ik verschiet soms echt van mijzelf, ik durf zelfs te zeggen dat ik een pak minder bezitterig ben geworden dankzij mijn kinderen.

Toch zijn er nog een paar zaken waar ze van mij écht niet mogen aankomen zoals:

•  mijn ‘dagboek‘:  ik schrijf al vier jaar lang in een ‘one line a day’ boekje en dat ding is daardoor al bijna van onschatbare waarde geworden voor mijzelf. Iedereen moet van mijn boekje afblijven, het is van MIJ en van mij alleen
• mijn dekentje voor in de zetel (dit hier): ik haal het ’s avonds pas boven wanneer de kinderen in bed liggen, het is mijn deken waar ik wekenlang aan gewerkt heb en het mag alleen mij warm houden. Erg eigenlijk hé 😉 Maar seg, ze hebben hun eigen dekentjes hoor, ze komen niks te kort!
• mijn chips/snoep/chocolade/ijs dat ik alleen voor mijzelf gekocht heb. Meestal (in 99% van de gevallen) worden zo’n lekkernijen voor het hele gezin aangekocht maar soms, soms koop ik eens iets voor mij alleen en dan deel ik NIET. Of dat probeer ik toch want als ze mij betrappen terwijl ik er van aan het snoepen ben dan kan ik toch weer moeilijk neen zeggen.
• mijn Netflix account: iedereen heeft bij ons zijn eigen account, ook de kinderen delen een account en mijn account is alleen voor mij. Ik hoef geen suggesties van ‘Masha en de beer’ en dergelijke in mijn account, neen dank u!
• mijn e-reader: daar moeten ze echt afblijven, ik kan het niet verdragen als mijn boek plots op een paar pagina’s verder staat, dan moet ik weer gaan zoeken …
• mijn wekkerradio (geen gsm wekker hier maar nog de ouderwetse goede wekkerradio): ook hier moeten ze afblijven, het risico is te groot dat ik anders de volgende ochtend niet of plots met een héle luide radio gewekt wordt
• De stoffen van mijn webshop: die zijn sowieso om te verkopen en dus zeker niet om te delen maar daar mogen ze dus echt wel met hun handen niet aankomen. Kijken mag, aankomen niet 😉 Af en toe mogen ze wel een stofje kiezen waarmee ik voor hen dan iets maak.
• Mijn yogamat: onze jongste zoon wil altijd oefeningen doen op mijn yogamat en om de één of andere reden die ik zelf niet kan verklaren kan ik dat echt niet goed verdragen dat hij aan mijn mat komt. Ik heb het al wel eens toegelaten maar ik zou liever gewoon voor hem een apart matje kopen zodat die van mij weer van mij alleen kan worden (man man man ik ben echt erg hé …)
• Mijn krant voordat ik ze zelf gelezen heb: ik ben nog zo iemand die elke dag de papieren krant leest en ik lees die graag ‘vers’, zijnde nog niet door iemand anders gelezen. Eens de krant uit is mogen ze er mee doen wat ze willen maar eerst wil IK lezen.
• Tijd voor mijzelf: soms wil ik alleen zijn en dan ook echt ALLEEN
• mijn gitaar: zolang ze snaren zien als iets leuks om eens aan te trekken worden er hier geen gitaren gedeeld
• wat er in mijn glas/tas zit of op mijn bord ligt: dat deel ik niet graag en dan moet ik altijd denken aan Friends en de scene ‘Joey doesn’t share food’ …. ik snap dat volledig!

Maar in de praktijk is het echt moeilijk hoor, om iets niet met hen te delen wanneer ze het zo lief komen vragen. Zelfs al wil ik niet altijd delen, vaak doe ik het toch. En maar goed ook zeker want hebzucht is nu niet bepaald een eigenschap om trots op te zijn 😉 Het zou maar erg zijn moesten ze later zeggen ‘ons ma die deelde nu eens echt NIKS met ons hé, wij mochten nergens aankomen en die kocht alles dubbel zodat ze niet moest delen’ …. hihi 😉

Als ik dan tot slot nog even verder denk dan alleen materiële dingen om te delen dan zijn er nog wel een paar andere zaken die ik niet wil delen. Bepaalde gedachtes bijvoorbeeld. Tegen een zieke zoon zal ik altijd zeggen ‘alles komt goed schat, rust nog maar een beetje‘ en in mijzelf denk ik ‘is dat normaal? amai die ziet er kei slecht uit? moet ik daar niet mee naar de dokter? Wow zoveel koorts!? ***paniek****).
Ze moeten niet alles weten hè die kindjes van ons 🙂

Hebben jullie last van hebzucht? Of valt dat bij jullie beter mee dan bij mij? 🙂