Ik lees te traag. Te traag voor bibliotheekboeken. Ik had er enkele weken geleden drie ontleend. Toen ik ze weer moest binnenbrengen was er één boek uit. De andere twee ontleende ik nog eens. Ik las er ondertussen weer één uit maar in het andere ben ik nog volop bezig. Ondertussen ben ik al een dag of tien te laat met ze weer in te leveren en heb ik beslist om het derde boek maar gewoon aan te kopen op mijn e-reader zodat ik het op mijn gemak kan uitlezen zonder bibliotheekboetes en inleverstress!
De twee boeken die ik heb uitgelezen zijn:
Twee hele leuke verhalen.
Ik rouw van jou gaat over een man die na het overlijden van zijn vader enkele dagen verplicht, al rouwend, moet doorbrengen met zijn familie. Ieder familielid heeft zo zijn eigen problemen die natuurlijk allemaal besproken worden. Het is heel vlot geschreven en er zit een vleugje humor in (ik heb zelfs een keertje luidop gelachen, dat gebeurt niet zo heel vaak terwijl ik een boek lees).
Het andere boek, de laatste liefdesbrief, is een heel ander verhaal. Een verhaal over de liefde. Over de ware liefde die zich niet zo makkelijk laat vastgrijpen. In het midden van het boek dacht ik even ‘oh, ik weet denk ik al wat er gaat gebeuren’. Maar het boek bleef toch boeien en er volgde nog meer dan dat ik verwacht had. Net als het eerste boek las dit heel vlot.
Nu ben ik bezig in ‘het museum van de onschuld’ van Orhan Pamuk. Ik las van hem ook al eens het boek ‘sneeuw’ en ik hou van zijn schrijfstijl.
Ik zit nog maar enkele hoofdstukken ver in het boek en ik zit al helemaal in het verhaal. Ik ben al benieuwd hoe het zal aflopen! Al zal dat nog wel enkele weken duren voordat ik dat weet (aan mijn leestempo).
Op brei- en naaivlak is het hier wat stilletjes. Mijn breiprojectje is nog steeds niet afgewerkt (en wanneer dit klaar is brei ik denk ik NOOIT meer… maar ik moet en ik zal het afwerken) en wat naaien betreft ben ik dit weekend niet verder gekomen dan het uitknippen van stof voor een nieuw project. Een bovenstukje voor zoonlief zijn pyjamabroek , al weet ik niet goed of ik dat ooit in elkaar gezet ga krijgen. Mijn schoonmoeder heeft mij een patroontje bezorgd met daarbij een (zeer beknopte) uitleg die ik al een paar keer gelezen heb maar waar ik voorlopig nog niet al te veel van begrijp. Eén van de problemen is al dat ze ‘voor het aanzetten van de kraag’ verwijzen naar ‘pagina 47’, terwijl ik enkel een kopietje heb van een andere pagina. Het resultaat, gelukt of niet gelukt, volgt later!
Over een niet gelukt resultaat gesproken: zo één keer per jaar krijg ik ineens zin in pannenkoeken. Meestal is dat zoals nu in het begin van de herfst, op een wat het weer betreft triestige dag, wanneer ik rond 16u zo al wat honger begin te krijgen. Dan denk ik ‘tijd voor mijn jaarlijkse pannenkoek!’.
Ik heb geen vast pannenkoekenrecept, ik moet elk jaar opnieuw op zoek, maar ik had er al snel één gevonden en ging aan de slag.
Ik had maar één ei in huis, maar manlief moest geen pannenkoek hebben dus ik zou er ongeveer 5 voor mijzelf (en zoonlief) kunnen bakken.
Ik bakte de eerste pannenkoek: die mislukte. Geen probleem dacht ik, mijn mama zei altijd ‘den eerste is ene voor in de vuilbak’ (vraag mij niet waarom).
Ik ging dus verder met nr.2 : ook mislukt!
Nummer 3: mislukt!
Nummer4 : mislukt!
Aiai, nog één kans, nummer 5 : ….. mislukt!! Grrrr. Je wilt niet weten hoe slecht gezind ik was na mijn vijf mislukkingen.
Ik ben dus zonder pannenkoek weer in de zetel gaan zitten. Hoe beschamend, pannenkoeken bakken, dat moet toch elke mama kunnen! Ik moet dus blijkbaar nog wat oefenen.
 |
| mislukte pannenkoeken à volonté! |
Al een geluk dat zoonlief nog niet besefte dat ik pannenkoeken aan het bakken was anders had ik na mijn mislukkingen nog naar de winkel kunnen rijden voor wat voorgemaakte pannenkoeken.
Recente reacties