Je zou ons hier eens moeten bezig zien. Van zodra onze kinderen voor hun middagdutje in bed liggen trekken wij onze slechte kleren aan, halen allerlei schildersmateriaal boven, beginnen plastiek te smijten over meubels, dingen af te plakken, muren op te schuren, muren te wassen en te schilderen. Daarna ruimen we alles weer op, kuisen we nog snel de vloer, zetten de meubels terug en halen onze kinderen weer uit hun bed. Elke dag schilderen we zo een stukje, vijf dagen denken we er over te doen. Na vijf dagen zullen alle muren in de living en eetkamer bedekt zijn met een laagje primer. De éhte verf is voor later (veel later, ‘volgende verbouwing’-later) , wij zijn al heel blij met de witte primer in plaats van de vuile muren waar we nu al drie (ja drie) jaar op keken.
Het is vermoeiend, een beetje omslachtig, maar mét resultaat! En we hoeven er geen kostbare ‘tijd met de kinderen’ aan op te offeren.
Een eerste project in mijn nieuwe stofje rolde vanonder de naaimachine: een Dalton broekje uit La Maison Victor voor kleine broer. Op een uurtje gemaakt, er zullen er zo nog volgen.
… werd er een superleuk stofje geleverd waarmee ik kledij voor de zonen ga maken (al weet ik nog niet precies wat):
… liet ik een armband maken met de namen van de zonen op (sommigen kiezen voor een tatoeage, ik hou het voorlopig bij een armband 😉 )
… oogstte ik de pepers uit onze moestuin en maakte er chilipoeder van:
… krijste ik een paar keer heel de buurt bij elkaar. Eerst een keer toen ik een gigantische spin in een hoek van het plafond zag zitten die plots begon te bewegen en zich op enkele meters van mij gewoon LIET VALLEN. Ieuw ik ril er nog van wanneer ik er terug aan denk. Ik heb zo hard geroepen dat manlief boven uit de douche is gesprongen om mij te komen redden. Ik. hou. niet .van. spinnen. Maar daar bleef het niet bij, neenee de o-zo-leuke herfst had nog meer verrassingen in petto. Zo zag ik eergisteren iets door de keuken flitsen. Een muis! Echt. waar. Ik heb mijn schoonmoeder moeten bellen (ik was alleen thuis) met de vraag of ze kon komen kijken ‘of ze er nog zat’, zoveel schrik had ik. Zielig, ik weet het, maar ik was zo verschoten! We hebben ze niet meer gevonden trouwens, de muis, maar hebben wel een opening in de muur gezien waardoor ze vermoedelijk was ontsnapt en deze snel dichtgemaakt. Sindsdien heb ik ze niet meer gezien. Maar echt, ieuw!! Vreselijk gewoon, ik mag er niet meer aan denken.
… had ik enkele slapeloze nachten omdat ik een idee in mijn hoofd heb dat de ene dag een supergoed plan lijkt te zijn waarover ik maar niet kan stoppen met nadenken en de volgende dag een grote teleurstelling blijkt te zijn omdat bijvoorbeeld een boekhouder ons met de neus op de feiten heeft gedrukt. Ik vertel er later nog wel eens meer over …
… kreeg ik een hele toffe e-mail van mijn vader die in Schotland zit met een verjaardagscadeau dat wij voor hem gekocht hadden, namelijk tickets voor de Ryder Cup. De Ryder Cup is een bekende golfwedstrijd tussen de beste spelers van Amerika en de beste spelers van Europa. Gisteren was het ‘practice day’, een dag waarop de supporters konden gaan kijken hoe de grote golfsterren de baan verkenden. Blijkbaar was het fantastisch! Hij omschreef het als ‘ stel je voor dat je een repetitie van Pearl Jam mag meemaken en uw idolen van dichtbij kunt zien’ en toen begreep ik hoe het moest voelen om daar te staan. Ik ben dus héél blij dat we zo’n geslaagde cadeau hebben gekocht!
Even een korte dienstmededeling om te laten weten dat ik sinds kort ook te vinden ben op Instagram. Ik ben het allemaal nog een beetje aan het ontdekken en ik kan nog niet beloven of ik het veel zal gebruiken maar als je wil dan kan je mij hier volgen (en zo kan ik jullie ook volgen 🙂 )
Niet mijn echte naam ;-) Geboren in 1984, mama van 2 zonen (°2012 en °2014), vrouw van 1 man, reist graag (favoriete bestemming Australië), andere interesses zijn: tuinieren, naaien, lezen, yoga, joggen, bloggen, lekker eten & Pearl Jam!
Recente reacties