Joepie, het is gelukt!! Mijn eerste ‘eigen’ ontwerp. Ik zette een idee op papier, werkte het uit en stak alles in elkaar. Mijn eigen clutchke.

Natuurlijk ben ik zelf nog lang niet ervaren genoeg om zoiets helemaal van uit het niets uit te vinden.
Ik startte dan ook als basis met de clutch van elisanna en de uitleg van Miss Stik over het maken van een ritstasje. Ik maakte zelf een paspel volgens deze uitleg.
Daarna pikte ik nog een ideetje uit het patroon van de Syriëtas, voegde alles samen en toen kreeg ik dit:

Ik heb hier natuurlijk niets nieuws uitgevonden maar het voelt wel als mijn eigen ontwerp doordat ik zelf (ongeveer) heb kunnen maken wat ik eerst op papier had getekend.

Ik dacht trouwens terwijl ik bezig was: ‘als het mij lukt om dit te maken, dan kan ik er een tutorial van maken voor op mijn blog’. Ik heb zelf al zoveel toffe , gratis, tutorials van het internet geplukt. Ik wil wel eens iets teruggeven in de plaats. Als bedanking.

Alleen is mijn patroon niet 100% perfect. Je moet al doende zelf nog een beetje zien of je eventueel hier of daar nog een stukje stof dat er plots teveel hangt niet beter afknipt. En 100% symmetrisch is mijn uitvoering ook nog niet, al weet ik niet of dit aan het patroon ligt of aan mijn naaitechnieken.
Dus ik weet niet of je dan wel iets zal zijn met mijn patroon indien ik het online zou zetten?

Hier nog wat detailfoto’s (alles proper afgewerkt 😉 ):

Gisteren, 17 augustus 2013, was een hele bijzondere dag in het leven van ons kleine ventje. Hij zette plots zijn eerste stapjes! Niet 1 stapje, maar ineens een hele rij stapjes achter elkaar.
We hebben er lang op moeten wachten (laatst las ik dat het kindje van één van mijn facebookvrienden al kon stappen en hun zoontje is vier maanden jonger!), maar we zijn eens zo fier op hem nu hij het ook kan.
Ik ben blij dat wij dit moment met hem hebben kunnen meemaken want het was toch wel bijzonder. Van helemaal niet kunnen stappen naar plotseling wel kunnen stappen. Toch straf wat die mannekes allemaal doen!


Gisteren was ook de dag waarop ik een tweede project van mijn to-do lijst afwerkte: de pennenzak voor perfectionisten volgens Oon en Spiegelstiksels.
Ik maakt al eens eerder de eenvoudigere versie, maar nu wou ik de moeilijkere versie wel eens proberen.

Het was even zoeken naar hoe ik de hoeken juist moest doen, maar al bij al zat alles vrij snel in elkaar.
Het enige niet perfectionistische aan mijn pennenzak is dat mijn naad binnenin (waardoor de pennenzak gekeerd moest worden) niet mooi gesloten is. Ik deed een poging tot de ‘invisible closing seam’, maar ondanks dat het resultaat dan wel ‘closed’ was, was het niet ‘invisible’. Ik heb nog niet helemaal door hoe ik dit juist moet toepassen blijkbaar (en dat met de hand naaien dat is toch niets voor mij heb ik gemerkt… te weinig geduld).
Ik heb dus maar gewoon alles onder de naaimachine gestoken, hetgeen natuurlijk een veel minder mooi afgewerkt resultaat geeft.

Ik gebruikte voor het eerst één van mijn stofjes uit Amerika en oefende nog eens met flockfolie. Binnenin gebruikte ik nog een restje van een Petit Pan stofje waarin ik eerder al voor mijzelf een pennenzak maakte.

Nu ik het eindresultaat zie ben ik er niet helemaal wild van, maar … de naam van de persoon voor wie ik deze pennenzak gemaakt heb (een jarige collega) staat er nu eenmaal al op dus ze zal het toch cadeau krijgen, of ze het nu mooi vindt of niet 😉

Groetjes,

Sheena

Ik ben zo blij met het resultaat! Zo blij! 
Wat een tof patroon en wat een supergoede uitleg.
Ik zette voor het eerst een kraag, mouwen en boorden en dit alles ging vrij vlot!
Er zitten uiteraard nog fouten in. De mouwen staan niet helemaal recht op de zijnaad en met het eerste mouwboordje had ik ook wat problemen. Onderaan in de heupboord zit er ook nog ergens wat stof bij elkaar gefrommeld.
Maar al bij al ben ik echt SUPER tevreden!

Dit patroon ga ik nog veel maken.

Een echte aanrader! Zelfs als je nog maar een beginnende naaister bent zoals ik.

Vele groetjes,

Sheena

PS: 1 nadeel : ik heb de kleinste maat gemaakt, maat 92, wat overeenkomt met 2 jaar. Ons zoontje is nu bijna 15 maanden dus ik moet nog even geduld hebben vooraleer hij het zal kunnen dragen 🙁

Edit: achteraf bleek maat 92 toch al perfect te passen!

* De boeken?

Ik las de laatste weken weer enkele boeken.
‘Alle wegen naar Rome’ (Jan Blokker Jr.) is een reisverslag van iemand die te voet naar Rome wandelt. Niet om religieuze redenen maar eerder omwille van de uitdaging. Ik vind zo’n verhalen heel leuk om te lezen. Niet dat ik zelf van plan ben om te voet naar Rome te wandelen maar ik vind het fascinerend om te lezen wat zo’n tocht met een mens doet. En ergens zou ik het ook wel fijn vinden om eens wekenlang uit de échte wereld te kunnen ontsnappen en over niets anders na te hoeven denken dan ‘tot waar wandel ik vandaag en waar ga ik slapen vannacht’. 

‘De lijst van al mijn wensen’ (Grégoire Delacourt’) klonk veelbelovend: een boek over een vrouw die een fourniturenwinkel heeft, blogt en bovendien op een dag de lotto wint. Maar het echte verhaal stelde mij teleur. Het was niet wat ik ervan verwacht had. Haar recensie was voor mij dan ook heel herkenbaar!

‘Een lang weekend’ (Joyce Maynard) vond ik dan weer wel een leuk verhaal. Niet bijzonder spannend of dramatisch , ook niet geheel onvoorspelbaar, maar gewoon een tof verhaaltje. Een boek dat in 1-2-3 uitgelezen is.

En nu ben ik even boekloos. Na bovenstaande drie vrij dunne boeken heb ik nog eens nood aan een ‘stevige klepper’. Iemand suggesties?

* De moestuin?

In mijn laatste moestuinupdate vertelde ik dat er twee plantjes waren die het niet goed deden: de gele paprika en de aubergine. Wel, ze hebben hun serieus herpakt ondertussen:

mini aubergine

mini gele paprika

En de zonnebloem staat eindelijk open, alleen vertikt ze het om naar onze kant van de tuin te kijken. Het zijn dus vooral onze buren die van haar schoonheid kunnen genieten.

* De naaiprojecten?

Dit weekend ben ik er weer in gevlogen. Eerst nog het een en ander gaan kopen in de Nekkertex. Daarna gestart met het eerste project van mijn todo-lijst: de Charlie.

Tot nu toe gaat alles goed, al is het vermoedelijk slechts een kwestie van tijd voordat ik alles weer verputs (want het is weer tricot!). Ik hou mijn hart al vast.
Ik was wel heel tevreden gisteren dat ik , ondanks dat ik er zelf niet in geloofde dat het ooit goed zou komen wanneer ik al die stoflagen op elkaar zag liggen, een kraag heb kunnen bevestigen. Er zat nog één klein foutje in (puntje niet mee vastgestikt) maar dat heb ik kunnen oplossen. Dus voorlopig ben ik tevreden!

Charlie in wording

Vele groetjes,