Tag: naaien

Geplaatst op

Sheena stikt er op los – deel 2

Gisterenavond trok ik met mijn splinternieuwe naaimachine en mijn nieuw gekocht stofje naar de tweede naailes. 
Iedereen had alweer ijverig zijn naaimachine geïnstalleerd tot de lerares toekwam en zei: ‘zet die machines maar terug weg. We gaan eerst stof knippen.’
Ahja, logisch eigenlijk, hup alle machines terug op de grond. Na een korte uitleg over vouwlijnen, zelfkant en extra centimeters gingen we aan de slag. De patronen hadden we de vorige les al overgetekend dus we hadden allemaal vrij snel onze geknipte lapjes stof in handen.

Na het knippen moesten we de stofjes al eens voorlopig (met de hand) aan elkaar naaien. Zoiets had ik dus nog nooit gedaan. Mijn medeleerlingen blijkbaar wel want ik deed er twee keer zo lang over. Bovendien liep bij mij mijn draad nogal krom ipv recht. Iets om op te oefenen dus.

Na het voorlopige naaien mochten we de rok al eens passen. Die van mij was veel te groot. Ik had dat al verwacht want in de maattabel van Mme Zsazsa kwam ik met mijn heupbreedte, taille en tailleband in drie verschillende maten terecht. Mijn lichaam zit wat raar in elkaar blijkbaar. Voor alle zekerheid had ik dan maar de grootste maat genomen, maar dat bleek toch wat té groot. Gelukkig was er de lerares om mij te helpen om de rok weer wat smaller te maken.

En toen was het eindelijk zo ver, na twee uur knippen en naaien met de hand, mocht ik eindelijk mijn naaimachine bovenhalen. We mochten de naad (niet die langs de ritskant) gaan stikken.
Bij iedereen ging dat supervlot. Ik daarentegen was er na vijftien centimeter al in geslaagd een ‘valse plooi’ te stikken. Wat ik trouwens pas doorhad toen ik klaar was. Waardoor ik dus het woord ’tornen’ heb leren kennen.
Mijn naad liep ook zo scheef als iets. Bovendien was ik er in geslaagd om na het ’tornen’ van de ‘valse plooi’ het nieuw te stikken stuk nog schever te stikken waardoor het niet meer aansloot bij mijn reeds gestikte stuk. Snappen jullie er nog iets van? Dat het dus eigenlijk één grote knoeiboel was.

Geen tijd om te treuzelen echter, want de volgende stap moest al gebeuren: een zigzagnaad op de zijkant. Eerst even oefenen op een lapje stof. Daarna voor echt. Dat ging redelijk. 
Daarna zat de les er op en kregen we instructies om tegen volgende les alles eens te strijken zodat we de rits er volgende keer kunnen inzetten en het rokje kunnen afwerken.

Voor mij was er nog een extra huistaak: de slecht gestikte naad opnieuw doen. Ik kruip vanavond dus terug achter mijn machine. Wat ik helemaal niet zo erg vind.

Ondanks de knoeiboel vond ik het nog altijd heel plezant. Ik hoop dat ik er  in zal slagen alsnog een mooi eindresultaat te bekomen.

Groetjes,
Sheena

Geplaatst op

Een dure zaterdagvoormiddag

Gisteren mocht ik gaan shoppen voor alle benodigdheden voor mijn zelf te maken rokje!
Ik trok met manlief en kind naar Mechelen. Daar is er een leuk winkeltje ‘Stich&co’ waar je stofjes kan kopen. De lerares van de stiklessen had ons gezegd dat we sowieso een katoenen stof moesten kopen en geen stofje met strepen of met ruitjes want dat zou te moeilijk zijn. Ik had iets met bolletjes in mijn gedachten, maar uiteindelijk heb ik een gewone effen stof gekozen. In de kleur van een paar schoenen van mij, zo heb ik meteen al een halve outfit.

Daarna zijn we naar de Veritas geweest voor een schaar, kopspelden, patroonpapier, zo van die dingen.
Tegen dat ik daar buiten kwam had ik toch al redelijk wat geld opgedaan aan de voorbereidingen voor mijn rokje.

Maar … het ergste moest nog komen.
In Mechelen is er een grote naaimachinewinkel ‘Van Rooy’. Daar wou ik nu toch ook graag eens binnenspringen want ik had ondertussen al uren en uren op het internet besteed met het zoeken naar een perfecte startersnaaimachine voor mijzelf. Ik leende tot nu toe de naaimachine van mijn schoonmoeder om de lessen te kunnen volgen. Maar zij gebruikt die machine zelf ook nog zeer veel waardoor ik er niet op kon oefenen tussen de lessen door.
Dus ik was toch aan het denken over een eigen machine en na veel zoeken was ik al tot de conclusie gekomen dat die eerste machine meteen iets deftig moest zijn. Waarom? Omdat ik dat advies kreeg van verschillende ervaren naaisters (zoals mijn schoonmoeder die al 20 jaar met dezelfde Bernina naait) en ook vooral omdat ik de opties in de toekomst wat wil openhouden naar wat ik met die machine allemaal wil gaan doen. Voor zwaardere stoffen heb je al een zwaardere motor nodig in de machine etc. 
Ik twijfelde uiteindelijk nog tussen twee merken: Bernina of Pfaff. Dus die ben ik dan eens gaan uittesten in de winkel. Na anderhalf uur had ik beslist: de Bernina! Die voelde beter aan en leek eenvoudiger in gebruik. Zodus heb ik nu een eigen, zeer deftige, naaimachine en ik ben er keiverliefd op!!!

Ik wou natuurlijk meteen al iets kunnen maken op die naaimachine en zodus drong er zich nog een laatste aankoop op: het boek ‘Allemaal rokjes’ van Mme Zsazsa.
Want onze lerares had gezegd dat vooraan in dat boek een makkelijke oefening stond, namelijk het maken van ‘gewichtjes’ die van pas komen om patronen op hun plaats te houden bij het knippen van stof. Iets makkelijk dat ik ook nog eens ga kunnen gebruiken achteraf… ideaal! Bovendien gaan we uit dat boek een rok maken in de les en ik wou al eens bestuderen hoe dat ik zijn werk zal gaan (strever die ik ben).

De eerste oefening (en het helemaal klaarzetten van de naaimachine) ging vrij vlot.
Hieronder het resultaat:



Ik geef toe: het is niet helemaal hetzelfde als de gewichtjes op de foto in het boek, maar kom, ik ben al blij dat ik er in geslaagd ben IETS te maken. Ik had dit tenslotte nog nooit eerder gedaan.

Ik geef jullie ook nog graag een foto mee van het gekozen stofje voor de rok:



Ik probeer nu te vergeten hoeveel geld ik gisteren heb opgedaan en vooral te genieten van mijn mooie machine en alle toekomstige naaiprojecten die mij nog te wachten staan. Ik heb er echt veel zin in!

Groetjes,

(van een bankroete) Sheena




Geplaatst op

Slaap kindje slaap

‘Houston, we have a problem’. Ons klein meneertje wil niet slapen. Of beter gezegd: ons klein meneertje wil niet slapen bij ons thuis. Bij de onthaalmoeder speelt hij het perfecte kind en slaapt hij zonder te protesteren.
Maar bij ons gedraagt hij zich alsof de wereld zal vergaan als hij in zijn bed in slaap moet vallen. Ik denk dat onze buren (halfopen bebouwing) ondertussen al een verhuis overwegen …

Wanneer hij uiteindelijk dan toch in slaap valt, krijgen we eventjes rust. Maar dan begint het: om 1 uur : wenen,brullen, schreeuwen. Om 3 uur: wenen, brullen, schreeuwen. Om 5 uur: wenen, brullen, schreeuwen. Niets lijkt hem te troosten, alles hebben we geprobeerd: een knuffelbeer, een lichtje, een muziekje, hem vastpakken, wiegen, met hem rondwandelen, een slaapliedje zingen , …( al kan ik het ergens nog wel begrijpen dat hij niet stopt met wenen wanneer we doodmoe om 3 uur ‘ s nachts ‘slaap kindje slaap’  proberen te zingen … dat is dan meestal niet zo heel toonvast meer)

Maar nu hebben we een plan. Afgeprint van op de computer, gevonden op het internet. Het plan gaat als volgt: laat de peuter 5 minuten wenen, ga 1 minuut naar hem. Laat hem 7 minuten wenen, ga 1 minuut naar hem. Laat hem 9  minuten wenen, ga 1 minuut naar hem, enzovoort.
Gisteren viel hij zo na 3 kwartier in slaap. En hij werd ‘pas’ wakker om 4.30 u wat al een hele overwinning was voor ons. We gaan het plan dus verderzetten en hopen dat het ons binnen niet zo’n heel lange tijd weer wat nachtrust zal opleveren.

Laat je door mijn verhaal vooral niet afschrikken als je nog geen kinderen hebt. Want hoe zwaar dit ook is, je zou gewoon alles doen voor zo’n ventje. De liefde wint nog steeds van de miserie! Neemt niet weg natuurlijk dat het allemaal nog veel toffer zou zijn indien we wat meer zouden kunnen slapen.

Even iets anders: 
ik kijk al heel erg uit naar zaterdag want dan ga ik shoppen voor mijn rokje dat we gaan maken in de stikles! Dan ga ik een stofje kiezen, en een rits, en garen , en scharen, en alles wat ik nog nodig heb. En ik ga zelfs al eens binnenspringen bij een winkel met naaimachines (Van Rooy, Mechelen) om eens te kijken wat er zo allemaal op de markt is en wat eventueel een goede machine voor mij zou zijn. Want het idee van een eigen machine te kopen zit in mijn hoofd en gaat er niet meer uit. Ik surf al naar websites over naaimachines, ik lees blogposts over naaimachines, ik zoek winkels op van naaimachines…
En te zeggen dat ik er nog niet eens mee kan werken. En nog straffer: dat ik tot voor kort totaal geen interesse had in naaimachines of  patronen, stofjes, en al die dingen . Maar toen ben ik op een dag beginnen breien. En dat beviel mij zeer. Daarna ontdekte ik blogs. Die gingen nogal vaak over naaien, stofjes, patronen, … . Daar zag ik zoveel toffe zelfgemaakte dingen en begon het te kriebelen om dat ook te gaan doen. En zo ben ik op dit punt beland.


Als jullie naaimachine tips hebben hoor ik ze graag: welke functies zijn handig om te hebben? Welke niet? Bepaalde merken die aan of af te raden zijn? 

En als er nog iemand tips heeft om een peuter vlot in zijn bed te krijgen (en de hele nacht te doen slapen): vertel ze mij , we kunnen ze gebruiken! 


Ohja nog iets: als je je zou afvragen hoe het met de moestuin gaat: die ziet er nogal nat en triestig uit in dit weer. De plantjes leven nog en groeien. Op de meloen na, die zijn we kwijt denk ik. Die ziet een beetje gelig en ligt plat tegen de grond. Tenzij het nu stralend weer zou worden komt dat niet meer goed vrees ik.
Onze patatten in zakken doen het nog het beste van alles. Die groeien en groeien en de zakken zijn ondertussen bijna volledig gevuld met grond.
Van zodra de zon zich nog eens laat zien, en het terug wat aantrekkelijker wordt om in de tuin te werken geef ik jullie nog eens een uitgebreide update met foto’s.



Groetjes,
Sheena

Geplaatst op

Sheena kocht een patroon en steunt een goed doel!

Ik kan nog steeds niet met een naaimachine werken, maar nu ik lessen volg zie ik het meteen groots. Ik denk al na over het kopen van een eigen naaimachine, ik verzamel al patronen van zaken die ik misschien ooit zal kunnen maken, etc.
Zo kocht ik ook dit patroon: een patroon met handleiding voor een tas. Het heeft mij 5 euro gekost, maar ik heb hier ineens ook een goed doel mee gesteund! (Syrië 12-12). Een win-win situatie dus.

Of ik ooit in staat zal zijn om die zak te maken, dat weet ik nog niet. Maar het patroon zal ik alvast goed bijhouden. Het is een motivatie om na mijn 3 ‘stik er op los’ lessen zelf te blijven oefenen.


                                         
Groeten,
Sheena