Vandaag kan ik jullie nog eens één van mijn naaiprojecten tonen na de vele nog steeds geheim te houden doopsuikerzakjes die de laatste weken van onder mijn machine rolden.

Ik maakte het babyjasje uit het boek ‘Zo geknipt’. Maar in plaats van met twee verschillende stofjes te werken en daar dan een paspel tussen te steken had ik een stofje gekocht dat uit zichzelf al twee stofjes in één was: langs de ene kant een grijze tricot, langs de andere kant een superzachte fleecestof.

Ik nam het patroon over van het babyjasje, naaide alles aan elkaar met de overlock (wat een gemak! Op 1-2-3 klaar), en toen dacht ik: ‘oei, en hoe moet ik dat hier nu verder afwerken??’ Want daar kon ik de uitleg van het boek niet verder in volgen omwille van de stofkeuze ….

Kan er iemand mij helpen met te zeggen hoe ik dit het beste afwerk? Ik zie zelf een aantal mogelijkheden:
– alles omzomen met een tweelingnaald (maar wat dan met die rand langs de knoopjes?)
– niets omzomen en gewoon alles eens doorstikken (maar dat moet dan met een zigzagsteek veronderstel ik omdat het tricot is?)
– afwerken met elastische biais (dat moet ik dan nog kopen)
– afwerken met de binnenkant van de stof van het jasje, dus eigenlijk zelf een soort biais maken … alleen heb ik hier niet genoeg stof voor voorzien
– andere opties??

Ik durf er niet goed meer aan verder werken nu uit schrik dat ik de verkeerde optie ga kiezen en alles ga verpesten ….

Hier zijn wat foto’s van hoe het er nu, onafgewerkt, uitziet:
De randen die afgewerkt moeten worden zijn de onderkant, de randen van de mouwen, de randen van de kap en de randen langs de knoopjes.

Advies is welkom! Ik ga deze vraag ook in enkele facebookgroepjes gooien in de hoop dat er iemand mij kan verder helpen met mijn gesukkel. Aan zo’n zaken merk ik dat het misschien toch eens niet slecht zou zijn om een paar basis naailessen te gaan volgen …

Ik had jullie in mijn vorige blogbericht verteld dat ik in dit bericht enkele stofjes zou tonen die ik gekocht heb. Begin deze week zaten naast het stofje voor het babyjasje ook nog deze twee pareltjes in mijn bus:

Twee soepele stofjes: ééntje om een ‘sunny pants’ mee te maken (met de bloemen), het andere voor een kleedje. Ik heb al superveel zin om er aan te beginnen maar zal nog even geduld moeten hebben tot mijn babybuik weg is en ik de broek min of meer op mijn gewone maten kan maken (en passen).
Alle stofjes komen trouwens van de webshop van Liesellove. Ik ben er heel enthousiast over want ze waren helemaal niet duur en supermooi in het echt!

Vele groetjes en hopelijk kan ik hier binnenkort een afgewerkt babyjasje tonen!

Sheena

Ik heb er wat op zitten vloeken gisterenavond, omdat ik door een gebrek aan ruimtelijk inzicht niet meteen inzag hoe ik de binnenstof moest vastmaken aan het ritsgedeelte. Maar kijk, het is toch allemaal goed gekomen. Mijn eerste creatie uit het boek ‘Mijn tas’ is een feit:

Voor moederdag maakte ik zelf een cadeautje: de omkeerbare tas uit het boek ‘Zo geknipt!’. Bloemen langs de ene kant en mijn moeder haar lievelingskleur aan de andere kant:

Zelf werd ik vandaag ook in de watten gelegd. Zoonlief had voor mij iets geknutseld bij de onthaalmoeder en manlief verwende mij met een bos bloemen:

Aan alle moeders een fijne moederdag gewenst!

Groetjes,

Sheena

De titel had ook kunnen zijn ‘de overwinning van mijn biais-angst’.

Een collega van mij is een paar weken geleden papa geworden van een lief klein dochtertje. Aangezien ik eens iets anders wou doen dan het gebruikelijke ‘we schrijven allemaal onze naam op een kaartje en steken er wat centjes bij’- cadeau, besloot ik om zelf een geboortecadeautje te maken.
Mijn oog viel op het pamperzakje van Mme Zsazsa. Eén probleem: er moet daar gewerkt worden met ‘biais’ en ik had gehoord dat dat moeilijk was.
Spijtig genoeg ontdekte in nét te laat dat er ook een versie zonder biais bestond. Toen ik deze uitleg ontdekte had ik mijn stof al geknipt voor de versie mét biais, wat te klein was om te gebruiken voor de versie zonder biais.
Mijn geknipte stof en biais bleven enkele dagen (weken) liggen, ik durfde er niet aan te beginnen. Maar mijn collega zijn dochtertje kon natuurlijk niet blijven wachten op haar cadeau dus vandaag begon ik er toch maar aan. En weet je wat? Dat viel kei goed mee! Helemaal niets om schrik van te hebben, die biais…

Dit is het resultaat: