Ik toonde jullie hier reeds mijn ‘recycleer eens een jeans’-project waarbij ik een jeans van manlief verknipte om er ééntje voor zoonlief van te maken.

Het is voor het eerst dat ik zoiets doe en het is ook nog maar de tweede broek ooit die ik maak, dus het was wel wat zoeken maar het is toch vrij goed gelukt. Mijn model weigerde zoals gewoonlijk stil te staan voor de foto’s:

Als afwerking voegde ik zoals je kan zien twee zakjes toe vanachter. Bovenaan de zakjes plaatste ik een lintje van Bora om de broek wat vrolijker te maken.

Manlief vond het een mooi resultaat, maar hij zei ‘ik zou het nu wel zelf niet dragen want je ziet dat het zelfgemaakt is’.
Seg!!Tja hehe, mannen missen toch echt het talent om de juiste woorden te zeggen op het juiste moment 😉
Al bij al ben ik toch heel tevreden en zoonlief liep er vrolijk in rond (ondanks dat hij weer ziek is ocharme)

Fijn (lang!) weekend iedereen,

Groetjes,
Sheena

Vanochtend ben ik om 6.30u opgestaan en achter mijn naaimachine gekropen.
Buiten was het nog donker en alles was stil. Het regende en ik zat lekker warm binnen. Zalig!

Drie uur later was mijn Zsazsa halterjurkje (poging nr.3) klaar:

De laatste stap, waarin je alles nog eens moet doorstikken heb ik nog niet durven nemen aangezien het daar vorige keer helemaal verkeerd is gelopen.
Maar zo is het ook al draagbaar. 
Ik ben eindelijk tevreden!

En ondertussen is het nog steeds maar 9.46u, de hele zaterdag ligt nog voor mij. Een zaterdag waarin ik alweer een nieuw project zal beginnen, geen naaiproject dit keer, maar een verfproject: het schilderen van de gang (muren + plafond) , van helemaal beneden tot aan de zolder.
Een werkje dat wel enkele weekends in beslag zal nemen denk ik. Er hangt hier namelijk nog overal de ‘naakte’ pleister (is dat een woord?) op de muren. Er moet dus eerst veel geschuurd en opgevuld worden. En dan moeten we eerst nog de primer er op zetten. Een hele klus! Gelukkig gaat manlief mij af en toe aflossen, hij moet wel. Want ik heb hoogtevrees en dus zijn bepaalde stukken in de gang voor mij niet bereikbaar.

Groetjes,

Sheena

PS: voor wie nog niet heeft deelgenomen aan de Give Away, dit kan nog tot 10 oktober en wel HIER.

… niet wint. Dus maakte ik de Charlie nog eens, dit keer met lange mouwen, zodat ik kan deelnemen aan de wedstrijd van zonen09.

Ik heb de concurrentie al eens bekeken en er zitten al prachtige exemplaren tussen (veel mooier dan het mijne). Is het eigenlijk normaal dat ik alleen de foto’s van de concurrentie kan zien als ik ben ingelogd in Flickr? Anders zie ik maar een beperkte selectie van alle deelnemers. Ik zal het eens moeten navragen … ben niet zo vertrouwd met die Flickr.

Ondanks dat de concurrentie veel sterker is ben ik zelf toch ook héél tevreden met mijn tweede Charlie. Het in elkaar steken ging al iets vlotter dan mijn eerste exemplaar. Er zitten nog wel wat fouten in, maar al minder dan de vorige keer. Het gaat dus de goede kant op!

Ik heb dit keer ook ineens een maat groter gemaakt aangezien de vorige maat net gepast was. Zo kan dit exemplaar toch nog even langer meegaan.

Het blijft een heel tof patroon om te maken. Aangezien dit zo goed meevalt ben ik er zelfs over aan het denken om mij eens aan de ‘Jacob’ van zonen09 te wagen. Weer een nieuwe uitdaging!

Geniet nog van jullie weekend, 

Groetjes,

Sheena

Enkele dagen geleden werd er op de blog van Inge Snuffel een oproep gedaan naar testers. Testers om knuffels te maken die binnenkort in een boek zullen verschijnen.
Ik had mij opgegeven als tester want dat leek mij een hele toffe uitdaging. Spijtig genoeg waren er nog zoveel andere (meer ervaren) gegadigden dat ik natuurlijk geen schijn van kans maakte om uitverkoren te worden.

Het maken van een knuffel bleef echter in mijn hoofd zitten en dus ging ik zelf maar op zoek naar een knuffel om te maken. Ik zag hier en daar een toffe olifant verschijnen op enkele blogs en ik vond uiteindelijk het patroon op de Etsyhop van Retromama.

Er zat een duidelijke (engelstalige) uitleg bij het patroon en de olifant zat dan ook snel in elkaar.
De stoffen die ik gebruikte zijn van Michael Miller (uit Amerika) en als vulling gebruikte ik het vulsel uit een oud kussen dat we hier nog hadden liggen.
Bij de afwerking, waar er met de hand genaaid moet worden, maakte ik nog twee foutjes : de staart vergat ik mee vast te naaien dus die hangt daar nu wat vreemd te bengelen. En de ogen mogen volgende keer nog iets breder gemaakt worden.

Mijn twee volgende olifanten worden kraamcadeautjes voor twee schattige jongens die net geboren zijn. Daar zal ik proberen die foutjes dus niet nog eens te maken. Mijn eerste testexemplaar is voor zoonlief. 

Het resultaat: