– hoe hij veel te wild achter onze kippen loopt en ‘Tippen!! Tippen!!!’ roept en daarna heel teleurgesteld kijkt wanneer ze zich niet meteen door hem laten aaien (hoe zou dat toch komen)

– hoe hij bijna kwaad kan worden op de ‘Tippen’ als ze geen ‘boke’ willen eten uit zijn hand

– hoe hij bloemetjes plukt voor mij in de tuin (iets minder blij was ik met de peterselie die hij had geplukt)

– hoe leuk hij het vindt om ’s ochtends wanneer hij zijn flesje drinkt nog even met mij te knuffelen (ik moet dan vooral veel met mijn haar in zijn gezichtje kriebelen dat vindt hij geweldig)

– hoe uitgebreid zijn woordenschat al is, al is die meestal nét niet helemaal correct : takkeboom (slagboom… hij heeft een duplo slagboom), topen (lopen), trrrcctrrr (tractor met een franse rrrrrrr), vaille (vallen), ook (nog), sitte (zitten), ba (bal), edaan! (gedaan!), kijne (konijn), tippehuisje (kippenhuis), teit (geit), …

– hoe hij wel perfect het woord ‘bumba koekje’ kan zeggen …en je moet dan vooral niet met een ander koekje afkomen. Hij weet wat hij wilt.

– hoe hij zinnen begint te vormen en de langste zin die hij tot nu toe gezegd heeft ‘ook de andere kip pakken’ is (oma moest onze kippen vangen zodat hij ze kon aaien)

– hoe graag hij ons helpt en zo bijvoorbeeld al eens met een stofvodje over de vloer zit te vegen of met zijn schepje uit de zandbak wat potgrond in een bloempot probeert te scheppen (met veel potgrond op de grond tot gevolg en een stofvod waar ik niets meer mee kan doen)

– hoe hij geniet van zijn grootouders

– hoe een gekke deugenieten gezichten hij kan trekken

– hoe hard hij lacht wanneer papa hem kietelt

– hoe verzot hij is op tractors, auto’s, kranen, … 

– hoe hij danst wanneer er muziek op staat

– hoe hij ons bevelen probeert te geven, zo wilt hij soms dat ik mijn stoel aan hem afsta of dat papa wat rond de tafel moet lopen ….Hij kijkt dan toe!

– hoe hij ‘baby in de buik’ aaitjes en kusjes geeft

…..

Sheena

Zoonlief is binnen enkele weken jarig: op 18 mei wordt hij twee jaar (TWEE, de tijd vliegt). Hoog tijd dus om te beginnen nadenken over mogelijke verjaardagscadeaus.

Omdat we al veel positiefs gehoord hebben over loopfietsen (het is een goede manier om evenwicht te leren houden en het maakt het makkelijker om de overstap naar een echte fiets zonder zijwielen te maken) denken we eraan om een loopfiets cadeau te geven.

Alleen is de vraag: welke loopfiets kopen we? Want het aanbod is enorm. We hebben alvast een aantal merken gevonden die ons goed lijken, maar we vinden geen winkels in de buurt die deze merken verkopen en waar we het fietsje eens zouden kunnen uittesten. Blijkbaar verloopt de verkoop van loopfietsen vooral via webshops waar we ons alleen maar kunnen baseren op cijfers over onder meer de hoogte van de fiets (die mij niet zoveel zeggen).

Dus daarom mijn vraag of er iemand ervaring heeft met loopfietsen en welke loopfiets er aan te raden is voor een (eerder kleine) 2-jarige?

Ons oog is voorlopig al op deze drie modellen gevallen:

Van links naar rechts: de Puky LR M, de Firstbike Street en de Kettler Speedy.
De Firstbike street lijkt ons het interessantste maar deze is blijkbaar net het grootste model van de drie en misschien wel té groot voor onze kleine man.

Indien jullie ervaring hebben met deze of andere loopfietsen hoor ik het graag! En kennen jullie winkels in België die een ruim assortiment van loopfietsen verkopen waar we eens kunnen gaan testen?


Verder heb ik NOG een vraagje waar jullie mij misschien wat advies in kunnen geven. Binnen een week of 12 krijgt zoonlief er een broertje bij. Dat broertje zal normaal gezien de eerste maanden bij ons op de kamer slapen waarvan de eerste weken gewoon in zijn draagmand (lekker klein en beschermend). Zo deden we het ook bij zoonlief.

Daarna zouden we overstappen naar het babybedje, maar we twijfelen of we hier een nieuw babybed voor zouden kopen of dat we gewoon zoonlief zijn babybed aan zijn broertje geven en dan voor zoonlief een groot bed zouden kopen.
Maar kan een 2-jarige, tegen dan waarschijnlijk bijna 2.5-jarige, al in een groot bed slapen? Ik heb daar dus geen flauw idee van. 

Voor de mensen met kinderen daarom de vraag: hoe oud was jullie kindje bij de overstap naar een groot bed? En hoe verliep deze overstap?
Ik weet dat er ook nog een soort van tussenbedje bestaat, maar dat zouden we liever niet kopen aangezien dat toch niet zo heel lang zal meegaan. Dus het zou bij ons meteen een overstap zijn van babybed naar een bed waar zoonlief ook nog als tiener in kan slapen.

Al jullie advies is welkom!

Groetjes,

Sheena

Zoonlief heeft de laatste weken opvallend veel schrik gekregen voor zaken waar hij vroeger nooit problemen mee had. We weten niet zo goed hoe we hier nu het best mee kunnen omgaan.
Zouden we hem zoveel mogelijk met zijn angsten confronteren in de hoop dat hij uiteindelijk inziet dat hij niet bang hoeft te zijn? Of bezorgen we hem op die manier een levenslang trauma?
Een middenweg tussen die twee uitersten is ook niet makkelijk om te vinden. Ofwel ontwijk je hetgeen wat hem angstig maakt ofwel niet.

Het probleem is ook dat hij de laatste week schrik heeft gekregen van alledaagse dingen zoals:
> hij durft niet meer in onze tuin te wandelen want hij heeft plots schrik van de geitjes van onze buren
> hij durft niet meer in bad of in de douche, een angst die hij vermoedelijk vorige week in Centerparcs heeft opgelopen aangezien hij daar helemaal geen fan was van het zwembad
> hij durfde dagenlang niet in de veranda van de onthaalmoeder te spelen omdat er een grote graafmachine in haar tuin stond
> hij durft in de dierentuin niet aan het hek te gaan staan van vele dieren, hij wil enkel van op een veilige afstand kijken
> hij durft vaak geen nieuwe dingen uitproberen, bijvoorbeeld: schommelen

We hopen dat dit iets tijdelijks is…Heeft iemand van jullie hier misschien ervaring mee en tips om hiermee om te gaan? Hij is nu 22 maanden oud.


Zelf heb ik twee angsten, waarvan ik er zeker één als kind heb opgelopen, namelijk: angst voor honden.
Ik probeer al sinds zoonliefs geboorte er alles aan te doen om hem niet diezelfde angst door te geven (want die angst belemmert vele dingen in mijn leven), maar deze week was het al zo ver: we wandelden voorbij een huis waar plots uit het niets een hond wild blaffend kwam aangerend (gelukkig achter een gesloten poort). Zowel zoonlief als ik waren hard verschoten. Ik ben uiteindelijk nog even met hem bij de hond blijven staan en heb hem verteld dat de hond gewoon even ‘hallo’ kwam zeggen, maar ik vrees dat sinds dat moment nu ook ‘angst voor de hond van de buren’  werd toegevoegd aan zijn lijstje.

Alweer een mijlpaal bereikt in het leven van zoonlief. Hij wordt zo groot. Zo snel.