Hoe een bezoek aan de Tim Van Laere Gallery mijn liefde voor kunst aanwakkerde

Vorige week hadden onze jongens een pedagogische studiedag op vrijdag. Mijn man en ik besloten die dag ook verlof te nemen om nog eens met ons gezin op uitstap te gaan. We deelden de dag in twee blokken.
In de voormiddag lag de focus op onze tieners. We deden samen een héél toffe escape room in Mechelen -‘Het Geheim van Sint-Rumoldus’- en gingen daarna gezellig lunchen.

In de namiddag koos IK een activiteit. Ik wou heel graag naar de Tim Van Laere Gallery in Antwerpen gaan voor een tentoonstelling van kunstenaar Rinus Van de Velde. Dat stond al lang op mijn verlanglijstje. Ik had nog nooit een werk van hem in het echt gezien en wou daar maar al te graag verandering in brengen.

Dus wij met ons vieren naar Antwerpen. Onze tieners hadden er weinig tot geen zin in, maar gunden mij toch mijn uitstapje. Ik beloofde hen wel om het kort te houden, dus het werd een blitzbezoek (helaas).
Wel een blitzbezoek dat nu, 8 dagen later nog steeds nazindert.
Ik weet niet waarom, maar in die galerij leek plots alles voor mij op zijn plaats te vallen. De kunst van Rinus maakt mij gelukkig. Echt gelukkig. Het inspireert mij, het wakkert iets aan. Ik wil méér. Méér kunst.

Ik ben altijd al graag naar musea gegaan. Zelden bezoek ik een stad zonder in een museum binnen te springen. Maar ik voelde nooit de behoefte om mij te gaan verdiepen in kunst.
Nu ineens wel.
Nog straffer: toen ik die werken van Rinus zag- niet alleen de tekeningen maar ook de installaties (die duikboot!) – wist ik plots: ik wil kunst KOPEN. Ik wil dat hebben, ik wil daar elke dag naar kunnen kijken. Ik zou zo al mijn spaargeld geven voor een Rinus Van de Velde in mijn living. Ik verlang ineens naar échte kunst in huis.

Daar bleef het niet bij: een paar dagen na ons bezoek zag ik een vacature voor de Tim van Laere Gallery voorbijkomen en ineens wou ik in die galerij gaan WERKEN.
Hoe fijn zou het zijn om daar te werken in die mooie ruimte met al die kunst elke dag rond mij en om contact te leggen met de kunstenaars zelf.
Het deed mij dromen van hoe mijn leven ook zou kunnen zijn.
En nu ik er zo over nadenk, denk ik dat dat is wat zijn werken met mij deden die dag. Mij doen dagdromen.

Wat als ik mijn job zou opzeggen, kunst zou gaan studeren en in een galerij ga werken en daar dan Rinus Van de Velde of andere kunstenaars leer kennen?
Het zal wellicht nooit echt gebeuren maar er gewoon al aan denken geeft mij kriebels.

Ik voel een nieuwe passie opborrelen. Allemaal door dat blitzbezoek waarin ik steeds blijer werd terwijl onze jongens wat verveeld heen en weer wandelden door de galerij, wachtend tot ik klaar was om door te gaan (“Hoe lang nog, mama ???”- “Ssst ik wil eerst alle teksten nog lezen” ….. disclaimer: ik heb ze niet allemaal kunnen lezen)

Ik wil daar iets mee gaan doen, met die kriebels. Erover bloggen is al stap 1. Ik heb weer zin om te bloggen. Dat is ook ineens weer opgekomen, door dat bezoek.

Ik heb beslist dat mijn 40+ jaren mijn kunstjaren gaan worden. Ik wil alles weten.
Boeken lezen, podcasts beluisteren, musea bezoeken.
Met de focus op hedendaagse kunst.
Dat interesseerde mij vroeger niet maar nu wil ik alleen nog maar dat. Ik wil ook nieuwe talenten mee ontdekken, wanneer ze nog betaalbaar zijn en misschien zo eens een écht werk kopen. Ik wil nog veel meer blije galerijbezoeken meemaken. En wie weet, misschien kan ik na al die opgedane kennis toch echt eens een totaal andere job overwegen. Eentje in een nieuwe wereld. Die van de Kunst.

Beste kunstkenner:
Boekentips, podcasttips, tentoonstellingen die ik zeker niet mag missen… stuur ze mij door. Ik sta nog aan het begin van dit verhaal. Ik heb net in de plaatselijke bib en in de Standaard Boekhandel de kunstboeken bekeken en er was amper iets te vinden….. Ik ben nochtans gretig om bij te leren. Het is enkel nog zoeken naar een goed startpunt.
Oh en wie mij een Rinus Van de Velde voor een betaalbare prijs wil doorverkopen, ik sta klaar met mijn spaargeld. (veel geld is het niet, want al ons spaargeld is net opgegaan aan een ander project… waar ik ook nog wel eens over zal bloggen…)

Tot de volgende!

Het leukste aan op reis gaan vind ik misschien nog wel de voorbereiding. En dat is exact wat ik deze dagen aan het doen ben, onze volgende reis voorbereiden. Een reis naar Canada, waar we met een camper op twee weken tijd van Calgary naar Vancouver zullen reizen.

Canada stond eerst niet op onze planning voor dit jaar. Ik dacht eerder aan Zweden of Noorwegen maar terwijl ik naar inspiratie voor die landen aan het zoeken was vond ik toch niet helemaal wat ik zocht, de reiskriebel bleef uit.
Canada was de afgelopen maanden ook een paar keer op mijn radar gekomen. Er was het prachtige programma Boris op TV, daarna het programma Down the Road in Canada en ik was op een bepaald moment ook uitgenodigd op een infosessie over reizen naar Canada. Het zaadje was dus geplant en waar ik het dit jaar niet helemaal voelde bij Zweden of Noorwegen kreeg ik ineens wel veel zin in Canada. En je leeft maar één keer, toch? Bovendien word ik eind dit jaar 40 dus dan mag het al eens iets meer zijn 🙂
Mijn gezinsleden kreeg ik al snel overtuigd van mijn Canada plannen-al moet ik er aan toevoegen dat we allemaal heel bang zijn voor eventuele ontmoetingen met beren- en aldus kon het plannen beginnen.

Voor het boeken van verre reizen werk ik graag samen met een reisbureau. De vluchten en de camper zijn dan ook via een bureau geboekt. De eigenlijke invulling van de trip doen we grotendeels zelf.
Het werd ons al snel duidelijk dat als je de toeristische route wil volgen die wij gaan volgen, dat je dan best op voorhand alle campings al boekt want anders zou het wel eens kunnen dat er geen plaats meer is.

Dat boeken van die campings in de nationale parken waar we doorrijden bleek professioneel georganiseerd te zijn. Op een bepaalde dag in januari moesten wij op een bepaald uur klaarzitten voor de boeking. We kwamen in een wachtrij terecht met een dertigduizend mensen voor ons en zagen het al even niet goed meer zitten. Na meer dan een uur wachten konden we eindelijk boeken en oef … we hadden nog plaats. Al konden we niet altijd onze favoriete camping meer kiezen maar we gaan er van uit dat de overige campings ook wel OK zullen zijn. Hier ging dus al heel wat opzoekwerk aan vooraf! We hadden op voorhand een plan gemaakt van welke dagen we graag welke campings wilden boeken. Want eens je in het systeem zit mag je niet te veel meer treuzelen!

Gaan kamperen in Canada heeft dus niet echt iets spontaans. Toch niet op die specifieke route in de drukke maand juli. Maar … ergens vind ik het ook wel geruststellend dat alle campings nu al vastliggen en we daar ter plaatste niet meer mee moeten bezig zijn. Het geeft ons meer tijd om te focussen op de daguitstapjes die we daar kunnen maken en meer tijd om te genieten.

Dit is trouwens de camper die we gehuurd hebben, we huren bij Cruise Canada:

Nu de grote lijnen vastliggen ben ik volop bezig met het uitzoeken van allerlei mogelijke wandelingen, bezienswaardigheden, activiteiten … En ook nog wat praktische zaken zoals: wat moeten we zelf nog voorzien voor in de camper, hoe gaan we op de dagen dat we geen camper hebben van punt A naar punt B geraken, is alle administratie in orde (reispas, visum, internationaal rijbewijs,…) en zo verder.

Nog veel te lezen en te kiezen dus! Canada tips altijd welkom 🙂 Ik deel na onze reis met veel plezier de onze.

Groetjes & tot de volgende!

Ik ben de laatste jaren veel bezig geweest met onze tuin. We hebben in 2017 door een tuinarchitect een plan laten maken dat we in de jaren daarna langzaam maar zeker zelf zijn beginnen uitvoeren. Gaandeweg begonnen we er ons eigen ding van te maken en voegden we hier en daar zelf ook nog wat toe aan het plan.
Zo zijn we op een paar jaar tijd van een grote omheinde grasvlakte met een paar struiken naar een tuin met hagen, terrassen, prairieborders, vaste plantenborders, meerdere bomen, fruit, een moestuin met serre en verschillende speelgedeeltes voor de jongens gegaan.

Mijn favoriet in de tuin is onze serre(tuinkas). Een paar jaar geleden ben ik voorzichtig gestart met wat eerste zaai probeersels in onze destijds nog gloednieuwe serre. Dat bleek heel verslavend te zijn want elk jaar zaaide ik meer en meer en op dit moment (april 2024) heb ik hier dan ook een serre boordevol zaailingen in allerlei stadia staan. Ik ga trouwens zo meteen nog wat cosmea verspenen. Heerlijk vind ik dat!

Ik heb de focus de laatste twee jaar wat meer verlegd van moestuin naar bloementuin.
Omdat de moestuin toch nog vaak met tegenslagen kwam. Ik beperk mij daar nu tot de groenten met de meeste slaagkans in onze tuin (tomaten, courgette, pompoen, kruiden, boontjes, erwten, …). Want onze tuin wordt elk jaar weer overrompeld door slakken (gigantische hoeveelheden slakken), bladluizen, buurtkatten en nog vele andere moestuinvijanden.
Bovendien maken die bloemen mij zo gelukkig, ik hou echt van een tuin vol bloemen. Ik vind dat ongelofelijk hoe mooi zo’n bloem wordt en hoeveel verschillende bloemen er bestaan. Elk jaar probeer ik weer wat nieuws.

Kijk maar even mee in onze tuin. Eerst hoe het was. Dit was in 2013, ik had toen ook al een moestuintje gemaakt en ons huis was nog niet volledig verbouwd:

En dan wat sfeerbeelden van wat we er tot nu toe al van gemaakt hebben :

De tuin blijft evolueren en groeien en zal nooit echt helemaal klaar zijn denk ik. Maar elk jaar wordt het beter en beter.
Ik vertrek nu naar mijn serre want de plantjes wachten op mij.
Tot de volgende 🙂

Ik mis de blogwereld. Na enkele jaren overgeschakeld te zijn op Instagram heb ik het daar intussen wel gezien. Niet dat ik er zelf actief veel zaken op post maar ik volg er wel een heel aantal inspirerende mensen. En hoewel ik er echt veel inspiratie heb gevonden is het medium mij toch allemaal wat te vluchtig. Soms zie je een leuk idee passeren maar als je er niet meteen een screenshot van neemt dan vind je het later nooit meer terug. En eerlijk gezegd vind ik tussen al mijn screenshots ook niet veel meer terug. Dus ik kom terug naar de blogwereld, de wereld waar alles via google steeds terug te vinden is. Ik ga op zoek naar die paar andere moedige bloggers die ik weer kan volgen en ik pik mijn blog hier ook weer op. Om opnieuw alles te delen wat ik leuk vind: lezen (ik heb de bib herontdekt), tuinieren (onze tuin is al zoveel veranderd), beleggen (nieuwe interesse), zelfzorg (veel bijgeleerd over ademhalen!), mama zijn (de oudste zoon wordt al 12!!)en nog veel meer. Ik ben deze maand thuis met ouderschapsverlof dus ik heb eindelijk eens TIJD om weer te schrijven. Deze eerste post ga ik echter nog kort houden want ik ben eigenlijk met de lente schoonmaak bezig, ik had gewoon eventjes nood aan pauze want hoe saai is al dat gekuis, maar ik kom snel weer terug. Tot dan!
PS: geef mij al jullie favoriete blogs dan kan ik al een lijstje beginnen aanleggen 🙂