Het is tijd om nog eens bij te praten in een nieuwe ‘Life Lately’! De vorige update is al van mei geleden (oeps de tijd vliegt) dus ik neem jullie hier weer even, in totaal niet chronologische volgorde, mee vanaf juni…

• Dat we onze droomreis door de VS intussen gemaakt hebben dat konden jullie al lezen in de voorbije blogposts. Intussen liet ik een fotoalbum maken van de reis en hier ben ik echt wekenlang mee bezig geweest. We hadden met ons vier samen zo’n 3.000 foto’s genomen waarvan er uiteindelijk net geen 400 het album gehaald hebben. We hebben het boek hier al vaak bekeken en we praten nog dikwijls over Amerika. Onze oudste zoon ziet het zelfs al terug zitten om weer te vertrekken (onze portemonnee jammer genoeg nog niet)
• Over reizen gesproken: ik ben volop op zoek naar een vakantiebestemming voor de zomer van 2020. Ideeën die ik al bekeken heb zijn de volgende: een rondreis door Denemarken (en Legoland bezoeken), een rondreis door Zweden, een huisje huren in Frankrijk, een rondreis door de UK, een citytrip naar Berlijn, vakantie in Zwitersland (met Intersoc?) of toch gewoon in eigen land blijven (kamperen in de Ardennen?) …. Enfin dat we er dus nog lang niet uit zijn! Wie een goede tip heeft voor een leuke gezinsvakantie mag het hier altijd achter laten.
• In oktober waren de man en ik 10 jaar getrouwd. Om dat te vieren namen we een dagje verlof waarop we met ons 2 naar Antwerpen trokken en het boeiende Red Star Line museum + een heleboel leuke winkels bezochten. ’s Avonds gingen we nog eens uitgebreid uit eten. Een topdag!
  
• Al 10 jaar getrouwd zijn en volgende maand 35 jaar worden doet mij wel stilstaan bij mijn leeftijd. Aan de ene kant ben ik heel blij om bijna 35 te zijn. Ik vind dit een toffe periode in mijn leven. Ik voel mij nog jong. De jongens zijn niet te klein meer en ook nog niet te groot. Ons huis is eindelijk grotendeels in orde. We kunnen weer veel leuke dingen doen samen. Maar aan de andere kant zie ik ook wel dat ik echt ouder aan het worden ben en dat ik niet meer kan ontkennen dat jong zijn toch definitief achter mij ligt. Ook het besef dat de belangrijkste keuzes in mijn leven al gemaakt zijn overvalt mij soms. De basis ligt nu echt wel vast. Gek toch. De ene dag denk je nog ‘hoeveel kinderen zal ik later hebben?’ ‘Met wie zal ik trouwen?’ ‘Waar zal ik wonen?’ ‘Hoe zal mijn huis er uit zien?’. En dan ineens ploef, een vingerknip later liggen al die keuzes alweer achter je. Maar ik klaag niet hoor, ik ben dankbaar, echt, ik merk gewoon dat dit de laatste tijd iets is waar ik meer bij stilsta.
• Ik sta wel bij meer zaken stil de laatste tijd, zo twijfel ik ook over mijn ‘carrière’. Soms heb ik zin om eens iets helemaal anders te gaan doen. Meewerken aan een TV-programma, in de wereld van interieur/architectuur duiken, iets met reizen gaan doen, beter leren schrijven en daar iets mee doen, … ik ben er nog niet uit. Ik weet het gewoon nog niet wat ik wil maar het is alvast fijn om er eens over na te denken.
• Misschien kan ik iets met tuinieren gaan doen want dat doe ik ook heel graag. De afgelopen maanden was ik vaak in onze tuin te vinden. Enerzijds voor het aanleggen van de tuin, wat we al voor een deel gedaan hebben, anderzijds om onze moestuin te onderhouden. Het was een goed moestuinjaar, alles is prima gelukt (behalve de maïs). Ik heb nu ook een serre en daar ben ik superblij mee!
  
• Onze jongste zoon werd in de zomer 5 jaar. Mijn baby wordt groot. Hoewel hij mij soms enorm kan uitdagen is hij toch ook vooral heel erg lief, behulpzaam en supergrappig. Hij leert ons maar al te graag zijn ‘coole moves’ aan, kan puzzelen en lego bouwen als de beste en zit net als ik graag in de tuin.
• De oudste zoon zit intussen in het tweede leerjaar. De eerste weken ging hij totaal niet graag naar school. Hij begint te beseffen dat het vanaf nu gedaan is met elke dag spelen. En dat leren bevalt hem niet zo. Hij doet het wel goed op school maar hij vindt het zo saai. Gelukkig lijkt het intussen iets beter te gaan, deze week heb ik hem nog niet al te veel horen klagen.
• De hobby’s zijn ook weer van start gegaan. De jongste zoon ging eens voetbal proberen maar dat beviel hem (gelukkig) niet helemaal dus nu doet hij ju-jitsu samen met zijn broer. Daarnaast gaan ze ook nog naar de zwemles en de oudste zoon op zondag naar de scouts. En voor mij zijn de yogalessen weer begonnen, jeej! Lopen doe ik ook nog een klein beetje maar ik zit weer met een blessure dus voorlopig even geen loopevents meer op de agenda en gewoon rustig terug opbouwen. Ik las trouwens vandaag in de krant dat je helemaal niet ver of hard hoeft te lopen om er voordeel uit te halen voor je gezondheid. Dus ik blijf gewoon rustig verder doen!
• Bill Bryson heeft een nieuw boek uit! En ik heb het als fan van het eerste uur natuurlijk al lang uitgelezen (weer een supergoed boek uiteraard, ik gaf het vijf sterren op Goodreads). Blijkbaar was Bryson te gast op de boekenbeurs en ik heb dit compleet gemist. Hier heb ik echt zoveel spijt van. Ik heb mij meteen ingeschreven op de Bryson nieuwsbrief zodat ik nooit geen event meer mis!
• Mijn man was jarig en dat vierden we zoals elk jaar met een feestje bij ons thuis, dit keer met een kaasschotel, wijn en zelfgebakken taarten. Altijd supergezellig. Ik ken dat zelf eigenlijk niet, mijn verjaardag vieren op mijn verjaardag. Want ik ben jarig op kerstavond en dus gaan wij steeds naar een kerstfeest. Daarom geniet ik telkens extra mee op de dagen dat we hier onze drie andere jarigen vieren en dan leef ik mij helemaal uit door voor elk een apart feest te voorzien.
• Over feesten gesproken: dit schooljaar zitten we met een communicant! Daar moet ik ook nog eens over nadenken hoe we dat gaan aanpakken feestgewijs ….
• Ik ben een trui voor mijzelf aan het breien. Twee jaar (!) geleden ben ik daar mee gestart. Destijds heb ik het vrij snel opgegeven wegens al te veel fouten gemaakt. Vorig jaar ben ik dan met veel goede moed opnieuw begonnen maar toen ook redelijk snel weer gestopt wegens tijdsgebrek. Dit jaar ben ik echter vastberaden om door te zetten dus wie weet komt er binnenkort nog eens een blogpost met een (al dan niet mislukt) breiwerk van mij online !? Ik ben zelf benieuwd want ik kan dus eigenlijk helemaal niet breien, ik doe dat aan de hand van youtube filmpjes en ik versta eigenlijk de uitleg in het patroon niet eens helemaal waardoor ik soms wat moet gokken hoe ik te werk moet gaan .. Wordt vervolgd!
• We zijn onze living aan het schilderen. Elk weekend schilderen we een muur. Dat werkt goed voor ons zo op deze manier. Beter dan wachten tot we eens tijd hebben om de hele living in 1 keer te schilderen want daar zijn we al 2 jaar op aan het wachten en dat komt er dus niet van.
• Vorig weekend bezochten we de Verbeke Foundation. Dat stond al lang op mijn lijstje om eens te bezoeken en ik zag dat Maison Slash er een markt organiseerde (Mart) dus wij daar naartoe. Onze jongens vonden het heel tof, het is echt een museum dat kinderen aanspreekt. Zelf vond ik het ook aangenaam om er rond te wandelen. Een geslaagde uitstap.

Tot de volgende!

In dit derde en laatste deel van het reisoverzicht vertel ik over onze roadtrip langs de nationale parken en andere bezienswaardigheden. Hou je vast voor een lang bericht …. 🙂

Yosemite

Na ons bezoek aan San Francisco reden we met een huurauto (een ruime witte Dodge Grand Caravan) naar Yosemite National Park.
Onze eerste halte was er Mariposa Grove waar we sequoia’s konden bewonderen. Deze gigantische bomen eens in het echt zien stond al heel lang op mijn bucketlist! En aangezien onze reisroute niet door Sequoia National Park liep was dit een heel mooi alternatief.

De volgende dag reden we naar een geweldig knap uitzichtpunt: Glacier Point, wauw, we waren er echt onder de indruk. Van daaruit hadden we een prachtig zicht op de granietkoepel ‘Half Dome‘.
Na Glacier Point volgde Tunnel View waar we een zicht hadden op de bekende bergwand ‘El Capitan’.
Een paar maanden voor vertrek had ik de documentaire ‘Free Solo‘ gezien over een man die zonder enige bescherming El Capitan heeft beklommen. Als je dan onderaan die rots staat lijkt dit echt te zot voor woorden!
We hielden ook nog even halt bij de waterval ‘Bridalveil‘ waar we tot aan de voet van de waterval konden wandelen.
Het centrum van Yosemite Valley sloegen we over (te druk en te weinig tijd voor) en we reden meteen door naar de prachtige Tioga Pass wat denk ik wel dé mooiste route was die ik ooit al gereden heb. Het landschap veranderde er constant. De bergen waren altijd anders: soms rotsachtig, soms met bomen, soms met sneeuw, dan weer roodkleurig. Vooral het laatste stuk, richting Mono Lake was magnifiek. Onderweg hielden we nog halt bij het uitkijkpunt Olmsted Point en aten we onze picknick op aan het wondermooie Tenaya Lake. Yosemite Park was prachtig!

Bodie

Na onze drukke dag in Yosemite reden we nog even door naar het spookstadje Bodie. Dat bleek veel groter te zijn dan ik verwacht had. We hadden eigenlijk geen tijd genoeg om echt alles te bekijken maar we hebben er toch anderhalf uur kunnen rondlopen en heel wat verlaten huisjes bekeken. Om bij Bodie te geraken moet je een stuk off road rijden, dat was vrij spannend met onze gewone auto. Gelukkig is het allemaal goed verlopen. Bodie is echt de moeite, als je de kans hebt om er eens naartoe te gaan voorzie dan zeker genoeg tijd (minstens een halve dag).

Death Valley

De dag na ons bezoek aan Bodie, reden we naar Las Vegas via Death Valley. Dit was de langste rit van onze reis, in totaal was het ongeveer 7 uur rijden vanaf ons startpunt in Mammoth Lakes.
In Death Valley reden we heel de tijd door temperaturen van 40 graden en meer. We hebben dan ook het grootste deel van onze tijd IN de auto met uitstekende airco doorgebracht. Bij enkele bezienswaardigheden zijn we wel een paar keer kort uitgestapt. Zo zagen we:

– de Devil’s golf course: een uitgestrekte vlakte bedekt met steenzout, waar we ook weer een stuk off road voor moesten rijden. Dat was weer spannend maar ik wou dit toch echt gezien hebben.
– Badwater Basin: het laagst gelegen punt van Noord-Amerika en ook het heetste punt van deze rit, het was er 45 graden (en het zou er later die dag nog heter worden)
-de Artist Palette: een kronkelige route doorheen vreemd gekleurde bergen
– Zabriskie Point: een uitkijkpunt over een soort van gelig duinlandschap

Death Valley was een prachtig park om door te rijden. Heet! Maar echt heel mooi. Het was ook veel bergachtiger en gevarieerder dan ik op voorhand verwacht had.

Zion

Zion is een heel erg mooi park maar wij hadden er toch een beetje een minder goede dag. Dat kwam vooral omdat het heel warm was (37 graden), wat grote wandelingen maken meteen uitsloot en ook doordat we heel lang op overvolle shuttlebussen moesten zitten om het park te verkennen. We waren dus allemaal wat moe en prikkelbaar.
We besloten uiteindelijk om er een korte wandeling te maken naar Weeping Rock en de rest van het park verkenden we met de shuttlebus en deels ook met onze eigen wagen. Het is er echt heel mooi en er zijn tal van wandelroutes doorheen rivieren en langs hoge toppen maar daar komen we liever nog eens voor terug buiten het hoogseizoen.

Logeertip: De Zion Mountain Ranch waar we een heerlijke tijd beleefd hebben. Zorg er wel voor dat je een huisje huurt aan de kant van de weg waar het restaurant ligt, dat zijn de beste huisjes. Wij kwamen er in een heel groot huis terecht waar we ’s avonds van op één van onze balkons konden kijken naar de zonsondergang boven grazende bizons in de weide. We sliepen er twee nachten, de ene dag bezochten we Zion, de volgende dag Bryce Canyon.

Bryce Canyon

Bryce Canyon was voor mij persoonlijk 1 van de hoogtepunten van deze reis. Het is een heel aangenaam park om in te vertoeven en wondermooi. Het voelde er ook een pak minder druk dan in alle vorige parken. We maakten er een prachtige wandeling, de ‘Queen’s Garden Trail’, die afdaalt in de canyon. De klim terug naar boven was best nog wel pittig maar onze jongens deden het zonder zeuren.

Er liggen verder ook verschillende met de auto bereikbare uitkijkpunten in het park, het ene nog mooier dan het andere. Ik was echt onder de indruk! En het was er een aangename 27 graden, een pak beter dan in Zion waardoor we er echt ten volle van konden genieten.

Glen Canyon Dam

Na een laatste overheerlijke ontbijt in het restaurant van de Zion Mountain Ranch reden we naar Page. Onderweg reden we voorbij de Glen Canyon Dam. Indrukwekkend! Er was daar ook een interessant visitor center waar we heel wat bijleerden over de werking van deze dam.

Horseshoe Bend

In Page ligt er nog iets anders mega indrukwekkends: Horseshoe Bend. Een hoefijzervormige meander van de Colorado Rivier. Het is een korte wandeling om tot aan het uitzichtpunt te geraken, met in het teruggaan best nog een stevige klim terug naar boven en daarom is het ook af te raden om dit op het heetste moment van de dag te bezoeken. Wij gingen er ’s avonds naartoe en dat bleek een ideaal moment te zijn. Ook dit was voor mij één van de hoogtepunten van de reis. Het was adembenemend mooi, ik kon er wel naar blijven kijken. Het is zo één van die dingen die je in het echt moet zien want op foto zegt het toch net iets minder.
Aan het uitkijkpunt zaten ook tal van toeristen die de meest spectaculaire foto’s probeerden te maken op de rand van de afgrond. Echt gekkenwerk soms, dan stonden ze daar op hun sletsen vlak naast de afgrond, soms met kinderen erbij en al. Dat was trouwens niet het eerste park waar we zo’n taferelen zagen en we zouden het nog veel meer zien. Alles voor de foto zeker!? Ik heb zelf hoogtevrees dus ik was blij dat ik ook van achter een omheining veilig foto’s kon nemen 🙂

Antelope Canyon

Vanuit Page was het ook maar een korte rit naar Upper Antelope Canyon, een kloof met verticale wanden waar we spectaculaire foto’s konden maken. De Canyon is enkel met een gids te bezoeken en de kloof zit dan ook constant vol groepen toeristen met gids. Je moet er wel wat doorheen kunnen kijken door al dat volk!
Op een bepaald moment scheen de gids met zijn zaklamp op de muur en zei ‘je kan best de kinderen goed in de gaten houden want op deze wanden zitten zwarte weduwen. Kijk hier zit er één, en daar zit er nog één, en daar nog één …’. Slik! De rest van de wandeling probeerden we zo ver mogelijk van de wanden te blijven!

Grand Canyon

De Grand Canyon wou ik al zien van sinds ik een jaar of veertien was. Eindelijk, twintig jaar later, was het zo ver en de canyon stelde gelukkig niet teleur. We bezochten de South Rim en het was er écht ‘grand‘. Zo groot dat je het amper kan vatten. Adembenemend. We stopten bij een aantal uitkijkpunten met onze wagen, Lipan Point was daar onze favoriet. Daarna namen we een shuttlebus naar nog een paar andere uitkijkpunten. Het weer was wat onweerachtig toen wij er waren en dat zorgde voor spectaculaire zichten met grote regenwolken en bliksemschichten in de verte. We wandelden zelf ook een paar stukken langs de rim en ook dat is zeker de moeite om eens te doen. Een must-see!

Logeertip: Under Canvas Grand Canyon , op een half uurtje rijden van de Grand Canyon kan je er heerlijk slapen in een luxe tent. Bovendien kan je er ook superlekker eten aan schappelijke prijzen. We hadden spijt dat we er maar 1 nacht logeerden! ‘ s avonds konden we er marshmallows roosteren boven een kampvuur en ’s nachts hoorden we er coyotes huilen. Het is ook een prachtige plek om de sterrenhemel te bewonderen.

Joshua Tree Park

We reden door Joshua Tree Park op onze route van Lake Havasu naar Palm Springs. Lake Havasu was een tussenstop na de Grand Canyon die we maar niets vonden. We bezochten die dag wel nog Bearizona wat best een leuk park was met, zoals de naam al verklapt, heel veel beren. In Lake Havasu was het 45 graden dus Joshua Tree Park was een welkome verfrissing met zijn 30 graden.
Het park was alweer iets helemaal anders dan alles wat we al gezien hadden. Iets minder spectaculair maar zeker ook de moeite. We stopten in het park bij Skull Rock, zagen alweer een fantastisch uitzicht aan Key View en genoten van het landschap vol gekke cactusbomen en vreemde rotsen.

De kabelbaan in Palm Springs

Deze krijgt even een aparte vermelding. Na Joshua Tree Park kwamen we in Palm Springs waar het alweer 45 graden was. Dat is dus echt superheet! Na het avondeten besloten we om er nog een attractie uit te proberen, een kabelbaan naar boven op een berg waar het een veel frissere 20 graden zou zijn. Die kabelbaan bleek veel specialer dan ik verwacht had, het had een draaiend platform waardoor je dus het uitzicht van alle kanten kon bewonderen. Het was ook veel hoger dan ik verwacht had en het was bij momenten zelfs magisch. In het terug naar beneden gaan (waar we wel lang voor moesten aanschuiven) was het al donker en zagen we alle lichtjes beneden in de stad. Zo mooi! Bovendien speelde er muziek in de cabine en iedereen begon de liedjes mee te zingen!?. Dat was echt een onverwacht fijne afsluiter van die dag.

Na Palm Springs reden we naar LA en toen zat onze reis er op. Met KLM vlogen we terug naar Schiphol waarna we weer naar België reden met onze eigen wagen.

Het was echt zo’n mooie reis en superfijn ook om met kinderen te maken! Want dat is ons allemaal echt goed meegevallen. We hadden wel een paar voorzorgen genomen zoals:
– veel entertainment voorzien voor onderweg in de auto (Ipad, DVD speler). Niet ideaal misschien maar het heeft ons hele rustige ritten opgeleverd
– ik had op voorhand voor hen een boekje gemaakt met daarin onze reisroute en tal van foto’s van zaken die we onderweg zouden tegenkomen en hoe onze hotels eruit zagen. Dat namen ze af en toe eens vast en het zorgde ervoor dat ze meer betrokken waren bij de reis zelf.
– verder zorgden we voor genoeg afwisseling met elke dag toch altijd minstens 1 iets dat zij écht leuk vonden: in het zwembad gaan zwemmen, een ijsje eten, een dierentuin bezoeken, naar een pretpark gaan, in een tent slapen, dieren knuffelen op de ranch, de kabelbaan nemen etc …. Als je aan hen vraagt wat voor hun het hoogtepunt van de reis was dan krijg je ook deze zaken als antwoord.

En dan kunnen we nu beginnen dromen van een volgend avontuur ….

In dit tweede deel van ons reisoverzicht vertel ik graag wat meer over de steden die we op onze reis verkend hebben. We bezochten er drie: San Francisco, Las Vegas en Los Angeles.

San Francisco

San Francisco is een toffe stad, met een aangename vibe maar je weet wel best op voorhand dat er in de straten van San Francisco veel dakloze mensen leven. We waren hier voor ‘gewaarschuwd’ en keken dus niet raar op maar onze jongens stelden zich hier wel (terecht) veel vragen bij.

We verbleven drie nachten en twee volledige dagen in deze stad.
Op de eerste dag namen we een ‘Hop on Hop off’ bus om de stad te verkennen. Onze eerste halte was het Science Museum dat de jongens héél leuk vonden. Er was een aquarium, een planetarium, een regenwoud met vlindertuin en we konden er de grote aardbeving van San Francisco herbeleven. Al was dat laatste wel een beetje eng voor onze oudste zoon die zich de rest van de dag zorgen maakte over mogelijke aardbevingen.
Onze volgende halte was de beroemde Golden Gate Bridge. Prachtig!

We reden over de brug en zagen naast ons in het water de gevangenis Alcatraz liggen. Aan de overkant van de brug namen we heel wat foto’s en daarna reden we terug de stad in. Daar was onze volgende halte: Lombard Street. Een bekende weg met haarspeldbochten.

De busstop waar we waren afgestapt lag aan de ‘achterkant’ van Lombard Street waardoor we zelf eerst een serieuze klim naar boven moesten maken langs een hele steile straat. Aan de top begon dan Lombard Street waarlangs we terug naar beneden konden wandelden.
Onze laatste busstop waren de ‘Painted Ladies‘, bekend van in Full House waar ik vroeger altijd naar keek. Die moest ik echt gezien hebben!

De volgende ochtend namen we de boot naar Alcatraz, een eiland met een niet langer in gebruik zijnde gevangenis. Onder meer Al Capone zat er ooit gevangen.
De tickets hadden we lang op voorhand geboekt zodat we met de eerste boot mee konden, het minst drukke moment op Alcatraz.
Ter plaatste volgden we een audio tour waarbij we konden kiezen voor een Nederlandstalige uitleg. Hierdoor konden onze jongens ook alles verstaan en dat vond vooral onze 7-jarige fantastisch. De tour doorheen de gevangenis is een echte aanrader!

Na Alcatraz aten we nog een heerlijke, typische, ‘clam chowder’ aan Fisherman’s Warf (waar we ook zeeleeuwen zagen!). We stopten ook nog even bij het Museum of 3D Illusions waar we een heleboel gekke foto’s namen. Daarna namen we de bekende Cable Car terug naar Union Square en ons hotel.

Zo hebben we op twee dagen tijd toch echt een heel goed beeld van de stad gekregen!

Adressen:

Ons hotel: Hotel Spero
Lekker ontbijten deden we in de ‘Taylor Street Coffee Shop‘
Lekker dineren deden we in ‘Tratto‘
Voor de busrit door de stad kozen we voor ‘Big Bus Tours‘

Las Vegas

Las Vegas. Ik moet bekennen: het was even wennen. Het was er warm (42 graden), het was er druk, de casino’s waren echt overal en we hadden al snel door dat het niet meteen de perfecte plaats was voor een vakantie met kinderen. Gelukkig waren we er maar 1 dag.
We wandelden die dag een beetje op de Strip. Hotel in en uit, casino in en uit, airco in en uit.
We gokten een heel klein beetje in het casino van ons hotel (en verloren al onze inzet, wat had je nu gedacht). Dat gokken moest trouwens zonder de kinderen gebeuren want zij mochten niet stilstaan in de casino’s.
We amuseerden ons met de vele snufjes in onze hotelkamer, de kamer zat vol domotica.
We zagen ’s avonds op straat dansende fonteinen en een vulkaanuitbarsting. We aten onze buiken rond aan hotel buffetten.
We probeerden te zwemmen in het zwembad van ons hotel maar dat zat zo vol met alcoholdrinkende en feestende volwassenen dat het niet echt een succes te noemen was.

Onze conclusie: Las Vegas, het was leuk om eens gezien te hebben maar na die ene keer hebben we het er ook wel echt gezien. Als we toch nog eens naar daar zouden moeten gaan om weet ik veel welke reden dan ook, dan weten we al dat we dit het liefst zonder kinderen zouden doen zodat we dan eens echt helemaal in de Vegas sfeer kunnen duiken en bijvoorbeeld ook eens naar één van de vele shows gaan kijken ’s avonds.

Adressen:

Ons hotel: Aria – een heel knap en modern hotel
Uitgeteste en goed bevonden hotel buffetten: het hotelbuffet in Aria (kinderen gratis!) en de Wicked Spoon in The Cosmopolitan (wel vrij prijzig).

Los Angeles

Los Angeles was een stad die ik eigenlijk eerst niet wou opnemen in onze reisroute. Ik had namelijk al van iedereen gehoord dat het daar nogal tegenviel. Het werd uiteindelijk toch de laatste halte van onze reis omdat we nu eenmaal van daaruit een rechtstreekse vlucht (naar Schiphol) konden nemen én omdat we dan konden eindigen met een pretpark wat de perfecte afsluiter bleek te zijn van onze reis.

Er zijn heel wat pretparken in LA maar wij kozen voor Universal Studios omdat dit een mooie combinatie was van een typisch stukje LA (filmstudio’s en decors) en een pretpark. Een ticket voor Universal Studios is helaas wel heel duur, voor ons 4 betaalden wij iets van een 450 euro. Slik.
Gelukkig was er net een actie lopende waarbij we twee dagen toegang kregen voor de prijs van 1 dag.
Zo hebben wij uiteindelijk 1,5 dag in Universal Studios doorgebracht. We deden er onder meer de Studio Tour (twee keer zelfs). Een tour van een uur doorheen allerlei decors uit bekende films met onderweg ook heel wat spectaculaire special effects.
We ontdekten in het park ook een hele Harry Potter stad en werden kotsmisselijk op de attractie in het Zweinstein kasteel (maar vonden het toch kei hard de moeite!).

De allerbeste attractie vonden we die van Jurassic Park. Deze was misschien wel een beetje té griezelig bij momenten voor onze 5-jarige maar toch echt de moeite.
Eén groot nadeel van het park: het was er heel erg druk en vaak moest er overdreven lang aangeschoven worden (2 tot zelfs 3 uur). Gelukkig vielen de wachttijden voor de attracties die onze jongens wilden doen nog mee. Op een bepaald moment ontdekten we ook het systeem van ‘single rider’ en ‘child switch’ zodat de man en ik de grotere attracties met lange wachttijd via een véél kortere rij gewoon om de beurt konden doen, terwijl de andere telkens met de kinderen in een wachtruimte kon wachten.
We zagen ook drie shows in het park waarvan de meest spectaculaire ‘Waterworld‘ was.
Met onze zakken vol Minions souvenirs verlieten we uiteindelijk het park.

In LA zagen we verder niet zo veel, omdat de stad ons toch nog altijd niet echt kon boeien. We zagen wel het Hollywood Sign en zagen vanuit de auto op een bepaald moment ook de bekende sterren in de straatstenen van de Walk of Fame. 

Al bij al had ik wel een veel beter gevoel dan verwacht bij LA, er hing een aangename sfeer in de stad en we zijn er door een paar zeer mooie wijken gereden.
Maar aangezien dit de laatste dagen van onze reis waren was het ook eens fijn om lekker rustig aan het zwembad van ons hotel te liggen en niet meer heel de tijd in de auto te kruipen om alweer iets te gaan bezoeken.

Adressen:

Ons hotel: The Garland – heel aangenaam hotel vlakbij Universal Studios. Er rijdt dagelijks een gratis shuttlebus van het hotel naar het park.
Lekker ontbijten, lunchen en dineren deden we in het restaurant van ons hotel The Front Yard

Dit waren alle steden van onze reis. Drie echt TOTAAL verschillende steden en alle drie op hun eigen manier eens de moeite waard om gezien te hebben.

In het derde deel van deze reeks neem ik jullie mee op de rest van onze reis doorheen de natuur, wat uiteindelijk toch dé hoofdreden voor ons was om naar de USA te trekken ….

Wij zijn sinds vorige week weer thuis na een fantastisch avontuur: een roadtrip door het Westen van de USA. Van San Francisco reden we naar Los Angeles via een hele lange omweg en tal van nationale parken. In de komende blogberichten zal ik wat meer vertellen over de reis zelf. Starten doe ik echter met een bericht over een aantal zaken die mij daar in de States zijn opgevallen:

• Over het autorijden in de VS:
  • Met de auto door de VS rijden is heel gemakkelijk. Het is er bijna overal rustig, er zijn weinig tot geen files (uitgezonderd in LA), de banen zijn breed, de parkeerplaatsen ruim en de routes zijn niet al te ingewikkeld (veel rechte banen). Alleen in de steden rijden was iets uitdagender maar zelfs dat verliep allemaal heel vlot. Zelfs ik, die niet graag met de auto rij, reed meerdere keren op onze reis, met veel plezier zelfs.
  • Wat mij onderweg opviel was dat de politie ginds regelmatig iemand van de baan haalt om te bekeuren. Net zoals in de films. Toch opvallend want hier zie je dat niet zo vaak bij personenwagens. Op onze reis heb ik zeker tien keer iemand langs de kant zien staan die het mocht uitleggen aan de sheriff.
  • Er zijn een paar speciale verkeersregels in de VS, zo mag je bijvoorbeeld steeds naar rechts afslaan aan een rood licht (tenzij anders vermeld) en kennen ze geen voorrang van rechts. Wie het eerste toekomt op het kruispunt heeft voorrang. In de praktijk was dat soms nog niet zo simpel want als er meerdere auto’s aan meerdere kanten van het kruispunt stonden dan moesten we echt goed in de gaten houden wanneer het aan ons was…
• Over het eten:
  • Groenten bij een hoofdgerecht? Dat zagen we daar maar zelden. Wanneer we een steak met frietjes bestelden dan zat daar geen slaatje bij bijvoorbeeld.
  • Rustig lang tafelen? Dat zat er daar niet in: we werden er overal heel vlot bediend (wat superhandig was met de kinderen erbij) maar meteen na het eten kregen we de rekening en mochten we plaats maken voor de volgende gasten. Soms stonden we na dertig minuten al terug buiten!
  • Je kan er meestal niet reserveren in een restaurant, bijna overal werken ze met het systeem ‘langsgaan en wachten tot er een tafel vrijkomt’.
  • Ik dacht dat ik zeker vijf kilo zou bijkomen in de States door al hun fastfood maar we hebben best wel gevarieerd kunnen eten en ik kwam zelfs een kilo lichter terug naar huis (!?)
  • Eten is er niet goedkoper dan bij ons, integendeel, de prijzen lijken zowat hetzelfde als bij ons maar daar moet je dan telkens nog eens 15% à 20% fooi bovenop betalen.
  • Om ons eetbudget wat onder controle te houden hebben we vaak aan picknick gedaan. We hadden ons ter plaatste een koelbox en wat eetgerei gekocht. Die koelbox konden we in elke winkel en elk hotel laten vullen met een nieuwe lading ijs om alles fris te houden. Dat was handig!
• Over de Amerikanen:
  • De Amerikanen die ons pad  zijn gekruist waren over het algemeen hele vriendelijke mensen. Ze spraken ons ook makkelijk aan, soms wat té gemakkelijk, zo werden we meer dan eens tijdens onze maaltijd onderbroken door een koppel van een tafel verder dat iets tegen ons wou vertellen. Dat heb je in België toch niet zo snel voor 🙂
  • Veel Amerikanen zijn echt heel Amerikaans gezind. Wij hebben onderweg gigantisch veel Amerikaanse vlaggen gezien: aan huizen, langs de baan, op gebouwen, aan auto’s, ….. En af en toe kwamen we Amerikanen tegen met een duidelijke boodschap op hun T-shirt waaruit we konden afleiden dat ze grote Trump fans waren.
  • Het is een cliché dat de gemiddelde Amerikaan wat meer weegt dan de gemiddelde Belg maar dat viel mij daar toch ook echt op. Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen maar ik had daar het gevoel dat ik mager was, iets wat ik hier in België nooit zo voel. Niet dat ik dik ben, helemaal niet, maar daar werd ik mij meer bewust van mijn lijf in vergelijking met …. of zo. Anyway, ik voelde mij daar goed in mijn vel. Misschien omdat de ‘gemiddelde’ Amerikaan zich ook goed in zijn vel lijkt te voelen en ik onbewust dacht ‘waar maak ik mij dan eigenlijk ‘zorgen’ over?’.
  • Amerikanen zijn overdreven voorzichtig. Overal hangen er waarschuwingen omhoog. In de restaurants zie je grote borden hangen met waarschuwingen dat zwangere vrouwen geen alcohol mogen drinken. Of dat rijden en drinken niet mag. En, wat ik nog steeds heel raar vind, op ons laatste hotel hing een bord waarop stond dat er zich in het gebouw stoffen bevonden die schadelijk zijn voor de gezondheid (!?!). Ik hoop dat dit een overdreven waarschuwing was en dat wij niet in een kamer vol asbest geslapen hebben ofzo …
• Over geld:
  • Altijd en overal fooien geven is gewoon mega irritant. En niet alleen die fooien, aan de kassa werden vaak ook nog allerlei taksen aangerekend die niet op het prijskaartje stonden vermeld. Waarom hebben ze daar nog steeds niet ingezien dat het veel duidelijker is voor de consument om de totaalprijs te vermelden zodat er geen extra ‘verrassingen’ meer zijn aan de kassa. En geef die obers & co ook eens gewoon een deftig loon aub….
  • Ook in de hotels hadden we vaak extra kosten aan ons been. Ze noemen dat daar dan de ‘resort fee’. Het komt er op neer dat ze je bovenop de reeds betaalde hotelprijs, ter plaatse nog een bepaald bedrag per nacht aanrekenen voor geen enkele reden (of ja toch, zogezegd voor het gebruik van het zwembad, wifi en zo van die dingen…). Sommige hotels deden dat, andere dan weer niet.
  • Als je met de auto gaat tanken moet je op voorhand zeggen voor hoeveel dollar je wilt tanken (en ineens betalen) ipv achteraf af te rekenen. Een beetje gokken dus!
• Over de hotels:
  • Overal waren de bedden (in mijn ogen) raar opgedekt. In de plaats van een donsdeken in een dekbedovertrek kreeg je daar altijd een donsdeken tussen twee losse lakens. Tegen de ochtend lagen al die losse lakens verfrommeld aan mijn voeten en lag ik onder het ‘naakte’ donsdeken. Toch maar een raar systeem?
  • Overal waren er handdoeken verkrijgbaar bij het zwembad van het hotel. Handig, al wou ik dat ik het op voorhand had geweten dan had ik onze zwembadhanddoeken kunnen thuislaten.
• Over het land en de fauna:
  • Soms waren we blij dat we in België wonen (Las Vegas, o my god WAT was DAT), soms ook helemaal niet (de verre zichten, de rust)
  • Er hangt heel veel smog in de VS. Ook in de nationale parken waar je het niet meteen verwacht. De luchtkwaliteit was op het grootste deel van onze reis ondermaats.
  • De route die wij hebben afgelegd door Utah, Arizona, Californië en Nevada was grotendeels op hoogte en dus niet op zeeniveau. Daar hadden we op voorhand nooit bij stilgestaan maar achteraf bekeken is het niet onlogisch met al die canyons en diepe afgronden die we op onze reis zijn tegengekomen.
  • We zagen enkele wilde dieren: herten (levend en dood), bizons, heel veel roofvogels, een roadrunner, heel veel rare insecten en super kleine eekhoorntjes. En ook van die hagedisachtige beesten. Zelfs eentje in onze kamer! Gelukkig liep het snel weer naar buiten. Wat mij wel opviel was dat we in het algemeen weinig vogels zagen en hoorden. Misschien ook wel logisch omdat het toch grotendeels een woestijnomgeving was. O en bijna nog vergeten, we zagen ook zwarte weduwespinnen. Brrr, echt niks voor mij!

Het was een intense reis, zeker met onze twee jongens erbij. Intens maar o zo prachtig en superhard de moeite. Meer details in een volgende bericht!