Nee hoor, ik ben niet gestopt met bloggen. Het is alleen zo dat het leven momenteel voorbij lijkt te razen aan een topsnelheid zodat er voor ik het goed en wel besefte alweer enkele maanden verstreken zijn sinds mijn vorige bericht. Hoog tijd om de draad weer op te pikken met deze ‘Life Lately’ waarin ik over alles kan vertellen wat er de afgelopen weken en maanden zoal gebeurd is:

• De oudste zoon werd 7 jaar. ZEVEN. Ik probeer het zelf ook nog een beetje te vatten hoe dit zo snel is kunnen gebeuren.
  Het werd een hele fijne verjaardag met in de namiddag een kinderfeestje en ’s avonds een feest voor de familie. En vooral met héél veel cadeautjes (allemaal Lego). Als introverte mama die wel van wat rust en orde houdt keek ik enorm op tegen het kinderfeestje (10 kinderen in huis). Ik ben dan ook na veel wikken en wegen van 1 van mijn principes afgeweken (zijnde: kinderen hebben niet veel nodig om gelukkig te zijn) en heb een springkasteel gehuurd ter entertainment van de bende kinderen. De weergoden waren ons goed gezind en zo werd het alsnog voor iedereen, ook voor mij, een superfijne namiddag. Maar wel vermoeiend!
  
• We zijn onze zomerreis naar de VS aan het voorbereiden. Zo gingen we vorige week nieuwe reispassen aanvragen en ben ik ondermeer een boekje aan het maken met ons reisschema op kindermaat. Ik vertel hier later nog wel eens meer over (als ik het niet vergeet …)
• 2019 is het jaar van de tuinaanleg. We hebben sinds kort een trap aan ons terras om naar onze lager gelegen tuin te gaan. Aan deze trap waren we een jaar geleden al begonnen maar nu pas kan ik eindelijk een ‘check’ zetten bij het project ‘trap afwerken’. Yes! Het gaat dus langzaam maar zeker (en zeker langzaam) vooruit. Het volgende project is het installeren van een serre (tuinkas) in de moestuin. Dat gaan we zelf proberen te doen en hopelijk lukt ons dat ook …
• We legden intussen ook al een splinternieuwe moestuin aan en hebben nu zelfs voor het eerst een klein patattenveldje voorzien. Daarnaast zijn er zes moestuinbakken die als volgt werden gevuld:
• Ik werd tante voor het eerst in mijn leven, mijn schoonbroer werd voor het eerst papa.
• Ik deed nog eens mee aan een jogging: 7,5 km in de Plantentuin van Meise. Een hele plezante namiddag, het lopen ging goed.
• Tegenwoordig nemen de man en ik verlof op dagen dat onze jongens een pedagogische studiedag hebben. Zo’n dagen zijn namelijk perfect om eens naar een pretpark of dierentuin te gaan waar het in de vakanties of weekends meestal te druk is. Zo beleefden wij vorige week maandag een heerlijk rustig dagje in Pairi Daiza. Dat park blijft maar groter en groter worden!
• Moederdag werd gevierd, ze waren mij hier niet vergeten, ik kreeg hele mooie zelfgemaakte cadeautjes
• Onze oudste zoon ging voor het eerst op weekend met de scouts en ik was hierdoor een heel weekend niet echt op mijn gemak. Hij vond het wel superleuk en wil nu mee op kamp gaan. Ik weet alleen zelf nog niet goed of IK daar wel klaar voor ben om hem 6 dagen mee te sturen naar een kamp vol jonge gasten ergens in de provincie Luxemburg …. Vanaf welke leeftijd zouden jullie een kind mee op kamp laten gaan?
• Wat ik hier ook nog niet verteld heb is dat we in de paasvakantie een weekje naar Landal Rabbit Hill trokken. We hebben daar een geweldige week beleefd. Het weer zat mee, de jongens waren goed gezind en we hebben echt kunnen genieten van de vakantie. Het deed ongelooflijk veel deugd.
• Mijn vorig blogbericht ging over een dipje waar ik in zat. En hoewel er soms nog wat mindere dagen zijn heeft de lente er mij grotendeels weer bovenop geholpen. Langer licht, veel buiten zijn, in de tuin werken, gaan lopen … het maakt mij zoveel gelukkiger en energieker zodat ik beter met de moeilijkere momenten om kan gaan.
• Tegenwoordig kijk ik ’s avonds weer veel Netflix want er lijkt nooit iets op TV te zijn (behalve dan de Columbus). Zo ben ik nog eens naar alle afleveringen van Friends aan het kijken (blijft goed!) en ben ik ook verslaafd geworden aan ‘Big dreams small spaces’ over tuinaanleg. O en ik zag (niet op Netflix) de documentaire ‘Free Solo’ over een man die zonder enige bescherming ‘El Capitan’ beklimt. Echt duizelingwekkend en de moeite! Waar kijken jullie naar op Netflix?

Tot de volgende!

wat als je het allemaal niet meer zo goed aankan

het voortdurende geruzie tussen de kinderen
hun wilde buien
het geroep van hen en van jou
hun kledij vol modder, voor de zoveelste keer zand in huis
het dagelijkse gevecht aan tafel want ze lusten plots niets meer
de avondrituelen die vaak uit de hand dreigen te lopen door hun koppigheid en jouw vermoeidheid en gebrek aan geduld

wat als het allemaal niet meer gaat
al dat gekuis, al dat gewas, al dat gekook, al dat gewinkel
al dat verbouwen
al die klusjes
al die werkdagen met vergaderingen en veranderingen

wat als het allemaal niet meer goed lukt
om vrienden te hebben, vriendinnen
omdat vriendschap tijd en energie nodig heeft, die er blijkbaar niet is

ja wat dan eigenlijk?

ik zoek mijn heil in muziek de laatste tijd, dat helpt
ik kijk ook reikhalzend uit naar mooie, warme lentedagen

en schrijven, schrijven helpt ook.

x

Afgelopen maandag hadden onze jongens een dagje vrijaf. We besloten last minute om deze dag samen door te brengen en eens naar de Ardennen te rijden want … daar lag er nog sneeuw!

Ik deed vooraf wat opzoekwerk online om te kijken naar waar we precies zouden kunnen rijden. Ik kwam uiteindelijk uit bij de piste ‘Val De Wanne’. Het zag er daar gezellig uit en je kon er skiën, langlaufen en sleeën. Deze twee laatste opties leken ons wel wat (skiën kunnen we helaas niet).

Na anderhalf uur rijden kwamen we aan in Wanne. Aangezien het een maandag was en geen vakantie, was het er helemaal niet druk. Zo hebben we het graag!
We huurden ter plekke twee sleeën en gleden er de hele voormiddag mee van een helling tot onze benen te moe waren om ons nog naar boven te dragen. Zo plezant!
Na de lunchpauze besloten we om eens even af te wisselen en te gaan langlaufen. Het leek in theorie een goed plan maar het viel helaas een beetje tegen in de praktijk. Onze jongens vonden het niet fijn, ze vielen veel en ze waren wat bang op de latten. Het was dus heel de tijd gezaag, gezaag en nog eens gezaag.
We hebben het uiteindelijk toch ongeveer een kilometer kunnen volhouden maar besloten dan om de latten maar terug in te leveren en weer te gaan sleeën. Want dat was wél voor iedereen leuk. Dat deden we dan ook tot we echt niet meer konden en we moe maar zéér tevreden terug naar ons sneeuwloze huis reden.

Soms heb je zo van die dagen met een gouden randje… dit was er weer eentje 🙂

Ik schrijf deze blogpost om te vertellen dat er op Sheenablogt geen reclame meer zal verschijnen. In het verleden heb ik dit een paar keer gedaan. Ik werd dan benaderd door een bedrijf, kreeg iets gratis, schreef er een review over en dat was dat. Ik voelde mij er toen eigenlijk al niet zo goed bij, plots moeten schrijven voor iemand anders op mijn eigen plekje op het internet dat was niets voor mij. Alle volgende voorstellen van bedrijven liet ik dan ook aan mij voorbijgaan.

De reden waarom ik dit bericht hier nu aan het schrijven ben is omdat ik mij de laatste tijd echt begin te ergeren aan reclame in blogposts en op Instagram.
Soms lees ik ergens een hele leuke blogpost om dan op het einde een reclamelink tegen te komen en te beseffen dat die hele blogpost eigenlijk gewoon geschreven werd in functie van de reclame. Dan voel ik mij bedrogen op een of andere manier. Ik kan het niet anders uitleggen.

Pas op, ik ben niet helemaal tegen reclame. Ik stoor mij vooral aan reclame die niet binnen de context past of waarvoor een blogpost moet worden uitgevonden.
Ik vind het bijvoorbeeld wel best OK dat iemand met een kookblog eens een review schrijft over een gekregen kookboek. Of dat iemand die veel sport eens gratis sportdrankjes mag uittesten. Of iemand met een reisblog die een vakantiehuis mag uitproberen om ons daar zijn eerlijke en oprechte mening over te vertellen. Daar heb ik het op zich niet moeilijk mee.

Wat mij wel ergert is dat bijvoorbeeld die kookblogger plots uit het niets een bericht schrijft (en dit is gewoon een fictief voorbeeld) over hoe belangrijk het is dat kinderen zich goed ontwikkelen en dat dit bijvoorbeeld prima kan met het speelgoed van merk X. Dan denk ik: ‘wat? … Is dit nu echt nodig?’
Of bloggers die in élk blogbericht reclame steken, dat gaat er dan ook weer over.

Op Instagram is het al helemaal erg aan het worden de laatste tijd. Het valt mij daar nog het meest op omdat ik veel ‘influencers’ volg en ik deze dan allemaal gelijktijdig reclame zie maken voor hetzelfde product. Zo zag ik de voorbije weken plots heel veel influencers ‘spontaan’ pannenkoeken bakken met ‘toevallig’ allemaal hetzelfde merk van bloem (en dit een week voor lichtmis …).
Of vorige week stonden al de kindjes van deze influencers ineens aan het aanrecht op een gratis gekregen trapje van een rijstmerk. Om even ‘spontaan’ en ‘gezellig’ samen rijst te koken.
Hoe onnozel is dat eigenlijk? Op TV zapt iedereen zoiets toch weg? Welke volgers zitten te wachten op dit soort berichten?

Als ze dan nog een klein merk zouden steunen, een startende zelfstandige die alle steun en reclame kan gebruiken dan zou ik het misschien nog tof vinden.
Maar het gaat tegenwoordig veel te vaak om hele grote merken die ze dan steunen met van die ‘oprechte’ en ‘spontane’ foto’s die gewoon pure reclame zijn. Het is ongeloofwaardig. Ik geloof het niet. Ik geloof niet dat ze die producten echt goed vinden.
En dat is nu net het verschil tussen een échte influencer (geloofwaardig, je wilt alle producten van de influencer kopen want je gelooft dat deze echt de moeite zijn) en een slechte influencer (je ziet van ver dat ze het gewoon voor het geld gedaan hebben en niets geven om het product zelf)….

Maar bon. Dat wil nu ook niet zeggen dat ik al die echte en slechte influencers en reclamemakende bloggers ben beginnen ontvolgen. Helemaal niet. Want het is net omdat ze zo’n mooie foto’s maken, zo goed kunnen schrijven en vooral op andere momenten ook echt oprecht kunnen zijn dat het mij net zo stoort dat ik ze in de val zie trappen van reclame. Bij iemand die ik niet graag volg zou ik gewoon ontvolgen en mij niet ergeren. Die mogen reclame maken, ik kijk er gewoon niet naar. Maar de mensen die ik volg die wil ik graag volgen. Alleen liever zonder de geforceerde berichten.

Ik hoop dus dat mijn favorieten zelf nog eens gaan nadenken over waarom ze dit doen en of dit het echt waard is. Ze krijgen dan wel geld/producten maar in ruil verliezen ze geloofwaardigheid en creëren ze ergernissen. Of nog erger: ze pushen mensen om producten te gaan kopen waar ze zelf niet eens echt achter staan. Toch iets dat ze moeten afwegen vind ik ….

Ach, het is hier nu wel een hele lange blogpost geworden maar ik besef ook wel dat er belangrijkere dingen in het leven zijn dan dit dus ik kan het allemaal wel relativeren.

Ik wil ook niemand viseren, het is meer een algemene frustratie, ik zie zoveel mensen het doen. Ik haal hier nu een paar voorbeelden aan maar ik kan er nog 50 andere geven van weer andere influencers.

Maar goed, het is hier intussen tijd voor mij om met onze jongens naar de zwemles te vertrekken dus bij deze laat ik mijn frustraties hier achter. Veel plezier ermee 😉