Als je een niet zo handige naaister bent zoals ik dan heb ik één tip: blijf zo ver mogelijk weg van de Scarlet Short uit La Maison Victor, toch zeker wanneer je deze van maat 38 zou willen proberen te maken. Het patroon van die maat klopt langs geen kanten en de uitleg die erbij hoort is niet duidelijk genoeg bij het gulp gedeelte. Ik heb die short nu al drie keer uit elkaar gehaald en terug in elkaar proberen te steken en ik ben het beu, ik geef het op. Het gulpgedeelte is intussen gelukt maar de tailleband is veel te kort en ik heb er al teveel mee zitten knoeien om het nog goed te maken. Ik heb ook geen stof genoeg om een volledige nieuwe band te knippen. Zo enorm frustrerend. Ik heb ze trouwens daarnet nog eens snel (halfafgewerkt) gepast en ze blijkt dan nog niet eens te passen ook niet. Hupla, mijn gat is alweer te dik voor maat 38, bedankt La Maison Victor nu voel ik mij nog veel beter!
En ik voelde mij al de hele week niet zo super, veel lichamelijke tegenslagen, niet meer kunnen gaan lopen, extreme haaruitval (gevolg van te stoppen met borstvoeding), pijn en dan was er nog die vakantie die ik wou boeken aan zee maar alles was al volzet… pffft. Zucht.
Ik zie maar één oplossing: de Scarlet vliegt de vuilbak in! Daarna zal ik proberen mijn moed weer bij elkaar te rapen en starten met een nieuw naaiproject en mij vooral proberen niet meer druk te maken over zaken waar ik toch niets aan kan veranderen. Ik ga mij alvast een aperitiefje inschenken en even tot rust komen in de zon. Het is nodig 😉
Ik lees te traag. Te traag voor bibliotheekboeken. Ik had er enkele weken geleden drie ontleend. Toen ik ze weer moest binnenbrengen was er één boek uit. De andere twee ontleende ik nog eens. Ik las er ondertussen weer één uit maar in het andere ben ik nog volop bezig. Ondertussen ben ik al een dag of tien te laat met ze weer in te leveren en heb ik beslist om het derde boek maar gewoon aan te kopen op mijn e-reader zodat ik het op mijn gemak kan uitlezen zonder bibliotheekboetes en inleverstress! De twee boeken die ik heb uitgelezen zijn:
Twee hele leuke verhalen. Ik rouw van jou gaat over een man die na het overlijden van zijn vader enkele dagen verplicht, al rouwend, moet doorbrengen met zijn familie. Ieder familielid heeft zo zijn eigen problemen die natuurlijk allemaal besproken worden. Het is heel vlot geschreven en er zit een vleugje humor in (ik heb zelfs een keertje luidop gelachen, dat gebeurt niet zo heel vaak terwijl ik een boek lees). Het andere boek, de laatste liefdesbrief, is een heel ander verhaal. Een verhaal over de liefde. Over de ware liefde die zich niet zo makkelijk laat vastgrijpen. In het midden van het boek dacht ik even ‘oh, ik weet denk ik al wat er gaat gebeuren’. Maar het boek bleef toch boeien en er volgde nog meer dan dat ik verwacht had. Net als het eerste boek las dit heel vlot. Nu ben ik bezig in ‘het museum van de onschuld’ van Orhan Pamuk. Ik las van hem ook al eens het boek ‘sneeuw’ en ik hou van zijn schrijfstijl. Ik zit nog maar enkele hoofdstukken ver in het boek en ik zit al helemaal in het verhaal. Ik ben al benieuwd hoe het zal aflopen! Al zal dat nog wel enkele weken duren voordat ik dat weet (aan mijn leestempo).
Op brei- en naaivlak is het hier wat stilletjes. Mijn breiprojectje is nog steeds niet afgewerkt (en wanneer dit klaar is brei ik denk ik NOOIT meer… maar ik moet en ik zal het afwerken) en wat naaien betreft ben ik dit weekend niet verder gekomen dan het uitknippen van stof voor een nieuw project. Een bovenstukje voor zoonlief zijn pyjamabroek , al weet ik niet goed of ik dat ooit in elkaar gezet ga krijgen. Mijn schoonmoeder heeft mij een patroontje bezorgd met daarbij een (zeer beknopte) uitleg die ik al een paar keer gelezen heb maar waar ik voorlopig nog niet al te veel van begrijp. Eén van de problemen is al dat ze ‘voor het aanzetten van de kraag’ verwijzen naar ‘pagina 47’, terwijl ik enkel een kopietje heb van een andere pagina. Het resultaat, gelukt of niet gelukt, volgt later! Over een niet gelukt resultaat gesproken: zo één keer per jaar krijg ik ineens zin in pannenkoeken. Meestal is dat zoals nu in het begin van de herfst, op een wat het weer betreft triestige dag, wanneer ik rond 16u zo al wat honger begin te krijgen. Dan denk ik ‘tijd voor mijn jaarlijkse pannenkoek!’. Ik heb geen vast pannenkoekenrecept, ik moet elk jaar opnieuw op zoek, maar ik had er al snel één gevonden en ging aan de slag. Ik had maar één ei in huis, maar manlief moest geen pannenkoek hebben dus ik zou er ongeveer 5 voor mijzelf (en zoonlief) kunnen bakken. Ik bakte de eerste pannenkoek: die mislukte. Geen probleem dacht ik, mijn mama zei altijd ‘den eerste is ene voor in de vuilbak’ (vraag mij niet waarom). Ik ging dus verder met nr.2 : ook mislukt! Nummer 3: mislukt! Nummer4 : mislukt! Aiai, nog één kans, nummer 5 : ….. mislukt!! Grrrr. Je wilt niet weten hoe slecht gezind ik was na mijn vijf mislukkingen. Ik ben dus zonder pannenkoek weer in de zetel gaan zitten. Hoe beschamend, pannenkoeken bakken, dat moet toch elke mama kunnen! Ik moet dus blijkbaar nog wat oefenen.
mislukte pannenkoeken à volonté!
Al een geluk dat zoonlief nog niet besefte dat ik pannenkoeken aan het bakken was anders had ik na mijn mislukkingen nog naar de winkel kunnen rijden voor wat voorgemaakte pannenkoeken.
Zoonlief was dit weekend al genoeg slecht gezind, amai! De zaterdag een hele dag klagen en zagen. Zowel overdag als ’s nachts. Pfft. Gelukkig was zondag alweer een iets vrolijker dagje. Hij verbaast ons wel vaak de laatste tijd met wat hij allemaal al kan. Gisterenavond wandelden we naar mijn ouders, die twee straten verder wonen, en hij wou alleen stappen. Hij is helemaal tot daar gewandeld, we mochten hem niet oppakken, én hij wist perfect waar hij moest zijn. Zonder dat we iets hadden gezegd stopte hij bij de deur van mijn ouders. Ik vond dat straf!
Die avond wist hij ons ook nog te verbazen met een paar nieuwe woordjes waaronder de naam ‘vake’ , wat hij zegt tegen mijn vader. Al leek het soms meer op ‘kaka’. En het woordje ‘mooi’ zei hij ook ineens. Hij vond zijn kousjes met een nijlpaardje op ‘mooi’.
Dan zijn we toch weer o zo fier op ons 18 maanden oud patéke.
In april vulde ik drie zakken met telkens drie aardappelen in de hoop dat ik enkele maanden later drie zakken boordevol aardappelen zou verkrijgen. In het begin ging alles goed: alles groeide. Ik vulde de zakken regelmatig bij met potgrond tot de zak helemaal gevuld was. Maar daar liep het al fout voor twee van mijn drie zakken. Misschien heb ik daar te snel weer potgrond toegevoegd? Misschien kwam het door het koude voorjaar? Of door een ziekte? Of misschien heb ik gewoon pech gehad, maar in twee van de drie zakken zijn de plantjes verdwenen en was er vanaf een bepaald moment geen teken van leven meer te zien. Alle hoop was dus gevestigd op onze laatste zak. De zak met de bintjes (ik had drie verschillende soorten geplant). Gisteren besloot ik de zak te openen. De plant hing al een tijdje helemaal slap naar beneden, dus ik dacht dat het wel tijd was om te oogsten. Ik vrees alleen dat ik toch nog té vroeg geoogst hebt, want de patatjes die ik uit de zak gehaald heb waren nog heel klein. En het waren er bovendien niet veel. Ik denk dat ik dus kan besluiten dat het experiment niet geslaagd is. Aardappelen kweken wil ik zéker nog eens proberen, maar volgende keer toch maar in de volle grond.
Deze week deed ik een tweede poging om de halterjurk van Mme Zsazsa te maken (het verhaal van de eerste poging(en) lees je hier en hier).
Dit keer niet meer in katoen, maar in tricot zoals het hoort.
Het was mijn eerste keer werken met tricot en dit viel best goed mee (dacht ik).
Ik las opnieuw de uitleg die bij het patroon hoorde en de eerste stappen waren mij ineens veel duidelijker dan bij mijn eerste poging. Voor het eerst bij dit jurkje had ik het gevoel dat ik wist wat ik aan het doen was en dat ik goed bezig was.
Maar toen kwam de laatste stap … en alles mislukte.
Kijk zelf maar naar mijn gefaald resultaat:
lelijk
bah
Alleen van heel ver ziet het er nog goed uit:
ok van ver
Weer twee meter stof om zeep geholpen.
Ik kan er niks van! Ik ben blijkbaar echt te dom om de uitleg bij het patroon te begrijpen.
Ik zie een derde poging (die ik ging maken in het bloemenstofje voor de definitieve versie) even niet meer zitten ….
Niet mijn echte naam ;-) Geboren in 1984, mama van 2 zonen (°2012 en °2014), vrouw van 1 man, reist graag (favoriete bestemming Australië), andere interesses zijn: tuinieren, naaien, lezen, yoga, joggen, bloggen, lekker eten & Pearl Jam!
Recente reacties