De moestuin begint te veranderen. Het einde van ons moestuinseizoen is nabij. Voor het grootste gedeelte dan toch.
De prei, knolselder, selder, spruiten en pompoen blijven nog een paar weken bij ons.
Maar de rest zit ondertussen over hun hoogtepunt heen of is reeds verdwenen uit de tuin.
Het is raar om die verandering te zien. Het doet mij iets. Het doet mij terugdenken aan het begin van het seizoen. Een periode waarin mijn grootvader (niet geheel onverwachts) is overleden en een paar dagen later (wel heel onverwachts) een nonkel van mij is overleden.
Ik stond net met mijn vader in een tuincentrum plantjes te kiezen om onze moestuinen mee te vullen toen we het telefoontje kregen dat mijn nonkel was overleden. Vanaf dat moment was de moestuin onlosmakelijk verbonden met die gebeurtenis.
Toen mijn grootvader werd begraven was het mooi weer en na de begrafenis heb ik enkele uren in ons moestuintje gewerkt. Dat deed mij toen zoveel deugd.
Daarna heb ik al dat slechte nieuws ergens ver weg weggestopt in mijn hoofd en daar heel de zomer niet meer over nagedacht.
Tot nu, nu ik zie dat mijn moestuin aan het uitdoven is denk ik weer terug aan het begin. Ineens herinner ik mij weer dingen die gezegd werden tijdens de begrafenis, of een lied dat werd gezongen of komt het pijnlijke besef dat mijn tante manloos door het leven moet en twee van mijn neven geen vader meer hebben.
Gelukkig heb ik veel positieve dingen in mijn leven die zo’n negatieve gevoelens weer kunnen doen omslaan. Vooral dat kleine monstertje van ons kan snel weer een lach op mijn gezicht toveren 🙂 Tenzij hij natuurlijk weer slecht gezind is, dan niet. Maar dan heb ik nog manlief, of mijn naaiprojecten, of dit blog, mijn fantastische vriendinnen en vrienden, toffe collega’s, familie, …
Ik mag niet klagen!
“Life may not be the party we hoped for, but while we’re here we should dance.”
Hieronder nog wat foto’s van de tuin, waarschijnlijk één van de laatste reeksen van dit jaar:
– Ik oogstte vorig weekend alle ajuinen en sjalotten die nog in de grond zaten. Dit had ook al eerder mogen gebeuren, maar ik ben er nu pas toe gekomen:
Ajuinen en sjalotten moeten zowat de makkelijkste groenten zijn die je zelf kan kweken. Je steekt ze in de grond, je wacht een paar weken (je kan die ondertussen totaal negeren) en hup ze zijn klaar. Daarna kan je ze ook heel gemakkelijk nog lange tijd bewaren.
– We hebben één meloen. We weten niet goed wanneer we hem mogen plukken. Naar het schijnt als hij begint te ruiken naar meloen. Dus nu ga ik elke avond eens snuffelen aan mijn meloen. Voorlopig nog niets geroken dus nog even afwachten alvorens we hem kunnen proeven. Ik ben heel benieuwd!
– EINDELIJK, eindelijk hebben we een ROOD pepertje. Dat bleef maar groen, ik dacht dat het nooit goed zou komen. Idem voor de paprika’s trouwens, daar hangen ook nog een pak groene exemplaren aan de plant. Hopelijk doet de zon van deze week nog wonderen voor deze groenten.
– De pompoen is onze enige plant die nog helemaal van nul moet beginnen. Die heeft nu pas zijn eerste bloemen (waarvan er al een heel deel terug verwelkt zijn en er geen vrucht is aangekomen, sniff). Hopelijk komt dit nog goed.
– En dan zijn er nog wat bloemen die onze tuin zoveel mooier maken:
Groetjes en tot de volgende!
Sheena
Recente reacties