Aangezien ik mij deze vreemde Corona periode later nog wil herinneren zal ik hier af en toe een update van ons leven in deze periode neerschrijven. 

Weken 3, 4 en 5 dus vandaag.
Ze zijn voorbij gevlogen. Tegen alle verwachtingen in!

Gevoelsmatig waren het betere weken dan de eerste twee. Het Corona gevaar is wat meer naar de achtergrond verdwenen en ik schrik ook niet meer zo hard van alle Corona nieuwsberichten. Mentaal is er bij mij al een knopje omgedraaid om meer dag per dag te leven en niet te veel wakker te liggen van wat er hierna allemaal zal komen. Dat lukt zeker nog niet altijd, soms overvalt mij nog wel eens een neerslachtig, negatief gevoel maar meestal is het hier wel OK.
Ook de kinderen lijken er vrij goed mee om te gaan, ergens genieten ze ook wel van de extra tijd met ons die ze nu zomaar cadeau krijgen.

De combinatie thuisonderwijs & zelf van thuis werken blijft wel zwaar. De eerste twee weken was het zoeken en waren we niet al te productief op schoolvlak. In week 3, de week voor de paasvakantie heb ik wel een serieus tandje kunnen bijsteken ivm het begeleiden van de oudste zoon in zijn taken voor het tweede leerjaar. Er was een whatsapp groepje opgericht met de ouders van de klasgenootjes en daarin zag ik dat de rest van zijn klas al véél meer gedaan had dan wij. Ik weet dat we in deze periode niet teveel moeten gaan vergelijken maar voor mij was dat toch echt wel het duwtje dat ik nodig had om het allemaal wat gestructureerder te gaan aanpakken en vooral om te blijven doorzetten. En dat lukte. Ok … ik moet toegeven dat het vooral lukte omdat ik een lokaas liet bengelen voor de zoon zijn ogen. Op het einde van de week zou er namelijk een nieuw Switch spelletje gekocht worden ( Animal crossing, dat spelen we hier intussen alle vier) en dat gaf hem moed om toch zijn oefeningen te maken. Oefeningen waarbij best veel begeleiding bleek nodig te zijn.

In week vier begon voor de jongens dan eindelijk de Paasvakantie en hebben we het schoolwerk weer even losgelaten. Ze mochten volop spelen terwijl wij zoveel mogelijk bleven verder werken van thuis uit. Dat lukte al bij al vrij goed! Onze jongens zijn veel meer samen beginnen spelen en hebben intussen hun eigen tradities ontwikkeld(zoals na het avondeten nog op de trampoline gaan springen).

Vorige week, de laatste week van de paasvakantie, hebben wij zelf ook verlof genomen. Normaal gezien zouden we op vakantie gaan maar nu werd het dus een vakantie thuis. En dat deed deugd! Even geen stress rond schooltaken en werk, we hadden er allemaal nood aan. We werkten ook wat klusjes af in de garage en de tuin die we anders (nog) niet zouden gedaan hebben.

Wat een geluk met het weer hebben we ook al gehad. Dankzij het mooie weer hebben we hier al volop kunnen genieten van waterspelletjes, de trampoline, wandelingen, fietstochten, de tent in de tuin, werken in de moestuin, paaseitjes zoeken, de eerste BBQ van het jaar, lezen in de zon etc…. Dat maakt het allemaal zo veel draaglijker en soms vergeten we dan heel het Corona gedoe even.

Op sportief vlak heb ik ook weer mijn ritme gevonden, dat was ik al een hele tijd kwijt na eerst ziek te zijn en daarna de start van Corona … ook dat teruggevonden ritme helpt om het mentaal allemaal weer wat beter aan te kunnen.

Ik deed de afgelopen week weer een aantal zaken waarvan ik nooit gedacht had dat ik ze ooit zou doen, zoals mondmaskers naaien. Of een vlog maken van ons dagelijkse leven thuis om de grooutouders te laten meegenieten (een aanrader trouwens  ). Of Facetimen met mijn ouders tijdens het eten. Of eten afhalen bij het plaatselijke restaurant. En ook gewoon heel veel (online) contact hebben met allerlei mensen, meer dan vroeger soms!

Vandaag zijn we de eerste dag van de verlenging van onze lockdown. Er zijn weer twee weken bijgekomen. Dat was toch even slikken zelfs al zagen we dat met zijn allen al van ver aankomen. Twee weken waarin we verondersteld worden om onze kinderen nu ook nieuwe leerstof aan te leren. Dat blijkt niet min te zijn.
Het was vanochtend nog geen 10 u en ik zag het al niet meer zitten. Ik weet niet hoe het met andere kinderen zit maar ons oudste kind, die school mega saai vindt, heeft best wel veel begeleiding nodig. Vooral om gemotiveerd te blijven om de oefeningen te maken. Het heeft hier bijna twee uur geduurd voordat ik hem eindelijk zijn eerste oefening heb kunnen laten maken. En daarna was het echt oefening voor oefening met heel veel gezaag en gezucht (het was ook wel saai… maaltafels pfft). En intussen bleef mijn eigen werk maar liggen ….

Dus dat vind ik nu wel het moeilijkst op dit moment, het gevoel dat we weer voor heel wat zware werkdagen staan. En ok, ik moet misschien niet klagen want er zijn zoveel voorbeelden van mensen die het nog erger hebben. Maar toch …. De eerste lockdown periode kon ik het nog vrij goed verdragen omdat ik wist dat er een week verlof zat aan te komen op het einde. Nu heb ik zo niets meer in het verschiet op korte termijn dus is het toch weer even zoeken naar mijn eigen motivatie. Maar het komt wel goed, ik hoop dat we ergens in de loop van de week ons ritme weer terugvinden.

Waar ik op dit moment wel echt nood aan begin te krijgen is meer duidelijkheid rond wat er wanneer exact mogelijk gaat zijn wat betreft het versoepelen van de maatregelen. De onwetendheid en het afwachten begint toch wat te lang te duren… hopelijk hebben we hier bij een volgende update meer nieuws over!

Hou jullie goed en tot de volgende X