Ik had eens een goed plan. Ik zou tien naaiprojecten uitkiezen. Daarna zou ik alle benodigdheden in huis halen voor die 10 projecten. Vervolgens zou ik voor alle projecten de patronen tekenen. Daarna voor alle projecten de stof knippen. En dan, eindelijk, zou ik mijn naaimachine bovenhalen en meteen 10 projecten na elkaar kunnen maken. Dat leek mij super! Ik heb namelijk een hekel aan al dat voorbereidende werk dus telkens wanneer er een naaiproject klaar is duurt het hier een hele tijd alvorens ik aan een volgend project begin, gewoon omdat ik er tegenop zie om weer eerst te tekenen, te knippen, enzovoort. Met mijn nieuwe plan zou ik probleemloos 10 projecten na elkaar kunnen afwerken. Topidee!

Dus gisteren ging ik van start. Eerst printte ik wat handige planningsoverzichten af en toen begon ik te schrijven. Project 1 : “Birdy Blouse“, want daar had ik net bij Liesellove een prachtexemplaar van voorbij zien komen en ik meende het perfecte stofje voor zo’n blouse in huis te hebben. Ik printte het patroontje af, schreef er de uitleg bij en dacht toen ‘hmm dat is precies wel echt niet veel werk zo’n blouse maken ….’

Twee minuten later was ik het patroon aan het uittekenen, de stof aan het knippen en plots zat ik achter de naaimachine. Tot zover dus het plan van ‘eerst 10 projecten patroon tekenen, dan 10 keer stof knippen, dan …’. Geduld is iets wat ik niet blijk te hebben als het op naaiprojecten aankomt.

Doordat het al vrij laat ’s avonds was toen ik met de blouse begon en ik met een ‘borstvoedingsdeadline’ zat (bijna tijd voor de laatste voeding en daarna zouden we allemaal gaan slapen) ben ik nogal haastig te werk gegaan. Moest ik punten krijgen op afwerking dan was ik dik gebuisd. Maar ik dacht ‘ik maak nu even een snelle versie, dan kan ik op zijn minst al zien of de maat goed is en het model mij wel staat’.

Over dat laatste mag u zelf oordelen (ohja ik had ook geen geduld om te wachten tot er iemand van mij foto’s kon nemen dus ik heb het dan maar zelf gedaan met dit ‘prachtige’ resultaat tot gevolg):

Ik vind het wel OK, ik twijfel of ik zo’n gesloten nek leuk vind. Het is wel een heel leuk en makkelijk projectje. Ik denk dat ik toch nog wel eens een échte, mooi afgewerkte, versie ga maken . Misschien wel als één van mijn 10 projecten die ik kei georganiseerd ga aanpakken. Te starten vanaf …vandaag 😉

Groetjes,

Sheena

De komende dagen staan er twee babybezoeken op het programma. Voor mij de perfecte gelegenheid om het olifantenpatroon nog eens boven te halen.

Manlief had mij gevraagd om een iPadhoes voor hem te maken. Hij had zelfs al een stofje gekozen uit mijn stofjes uit Amerika.
Maar ik vond maar geen goede tutorial om zoiets te maken. Manlief begreep het probleem niet ‘want dat is toch een eenvoudig zakje om te maken?’. Eum ja, eenvoudig is het wel, zolang je weet hoe je het moet doen!

Gelukkig was er Lielebeesje. Zij had een mooie ipadhoes gemaakt aan de hand van een tutorial die ondertussen niet meer online te vinden was. Gelukkig had zij alles nog wel ergens opgeslagen en heeft ze het aan mij doorgestuurd. Inclusief enkele handige tips, aangezien de oorspronkelijke tutorial bedoeld was voor het maken van een laptophoes en er voor de ipadhoes hier en daar nog een kleine aanpassing moest gebeuren.

Ik kon dus aan de slag. Heel eenvoudig om te maken (ja manlief je had gelijk), maar je moet er toch maar op komen!
Het resultaat:

Groetjes,

Sheena

Ik vertelde er al eerder over, over de clutch van Elisanna die ik gemaakt had en vandaag kan ik nu ook de foto’s van het resultaat tonen. Het was namelijk een cadeautje voor een vriendin van mij en gisteren heb ik het haar eindelijk kunnen afgeven.

De paspel in de clutch maakte ik zelf aangezien ik geen witte paspel had liggen maar wel een witte biais en een koord. Drie minuten later had ik een witte paspel. Heel makkelijk om zelf te maken (met behulp van het blinde ritsvoetje).

Het stofje is alweer van Michael Miller, van mijn bestelling uit Amerika:

niet letten op het niet goed gestreken stukje

Ohja, er staan geen knoopjes op mijn versie. Ik had er nochtans gemaakt, maar ik blijk niet zo goed te zijn in het vastnaaien van knopen. Na mijn eerste mislukking (het knoopje bengelde helemaal naar beneden) heb ik besloten dat ik het zonder knoopjes ook al mooi genoeg vond. Ik zag mijzelf niet direct erin slagen om daar twee knoopjes (op dezelfde lijn) mooi naast elkaar , stevig vast te naaien.
Ik heb de knoopjes wel mee afgegeven bij het cadeautje want volgens mij is mijn jarige vriendin veel handiger dan ik in zo’n dingen dus wie weet kan zij de clutch nog wel afwerken zoals het hoort.

Hier een foto van hoe het er dan zou uitzien:

En nu ga ik al mijn moed bijeen rapen voor mijn derde (en laatste!) poging om de halterjurk van Mme Zsazsa te maken. Duimen maar!

Vele groetjes,

Sheena