Tadaa ….
Rokje nr. 1 is klaar!
Sheena
Gisterenavond was er de derde en laatste ‘ik stik er op los’ les. Onze lerares startte de les met een uitleg over het inzetten van een blinde rits.
Op vijf minuten stond haar rits er in. Het zag er gemakkelijk uit.
Anderhalf uur later stond de rits er bij ons ook in. Het was toch niet zo gemakkelijk als het op het eerste zicht leek. Gewoon al iets recht afspelden is al moeilijk voor een beginner. Maar vooral ook het zoeken naar ‘moet ik die rits nu zo houden? Of toch zo ? Of wacht neen we moeten ze denk ik omdraaien? Ah neen nu zit ze verkeerd. Of neenee het klopt toch! Mevrouw? Kan je eens komen kijken??’
Ikzelf had mijn rits niet helemaal gestikt zoals het moest. We moesten op de plooi stikken die we hadden gestreken, maar om de een of andere onbekende reden eindigde ik twee centimeter naast de plooi . Ik had het nochtans mooi afgespeld op voorhand. Maar het was niet zo erg, ik had op die manier blijkbaar mijn rok nog iets smaller gemaakt en toen ik hem paste zat hij perfect! Dus mijn foutje kwam weer goed uit.
Na de rits was het tijd voor ‘het beleg’. Wat ik een hele vreemde naam vind voor iets wat niets met boterhammen te maken heeft. Het ziet er zo uit:
Eerst knippen en dan stikken. Dat ging vlot! Of toch bijna, eerst had ik even de verkeerde kant aan elkaar gestikt maar dat was snel weer opgelost.
Weeral typisch iets voor mij : de lerares die 5 keer zegt: ‘zie dat je het langs de RECHTERkant aan elkaar stikt’. Ik die dat klaar en duidelijk hoor en dan toch.. de linkerkant stikt. Achja, het was al laat, laten we het daar op steken.
Van zodra mijn klein foutje was opgelost ging het supervlot en ben ik naar huis vertrokken met een rok die bijna volledig afgewerkt was.
Ik moet nu thuis enkel nog de zoom stikken. Dat ga ik vanavond eens doen. En kijk de zomer is ondertussen gestart dus ik zal mijn werkje meteen kunnen dragen. Ik ben er fier op!
Groetjes,
Sheena
Gisterenavond trok ik met mijn splinternieuwe naaimachine en mijn nieuw gekocht stofje naar de tweede naailes.
Iedereen had alweer ijverig zijn naaimachine geïnstalleerd tot de lerares toekwam en zei: ‘zet die machines maar terug weg. We gaan eerst stof knippen.’
Ahja, logisch eigenlijk, hup alle machines terug op de grond. Na een korte uitleg over vouwlijnen, zelfkant en extra centimeters gingen we aan de slag. De patronen hadden we de vorige les al overgetekend dus we hadden allemaal vrij snel onze geknipte lapjes stof in handen.
Na het knippen moesten we de stofjes al eens voorlopig (met de hand) aan elkaar naaien. Zoiets had ik dus nog nooit gedaan. Mijn medeleerlingen blijkbaar wel want ik deed er twee keer zo lang over. Bovendien liep bij mij mijn draad nogal krom ipv recht. Iets om op te oefenen dus.
Na het voorlopige naaien mochten we de rok al eens passen. Die van mij was veel te groot. Ik had dat al verwacht want in de maattabel van Mme Zsazsa kwam ik met mijn heupbreedte, taille en tailleband in drie verschillende maten terecht. Mijn lichaam zit wat raar in elkaar blijkbaar. Voor alle zekerheid had ik dan maar de grootste maat genomen, maar dat bleek toch wat té groot. Gelukkig was er de lerares om mij te helpen om de rok weer wat smaller te maken.
En toen was het eindelijk zo ver, na twee uur knippen en naaien met de hand, mocht ik eindelijk mijn naaimachine bovenhalen. We mochten de naad (niet die langs de ritskant) gaan stikken.
Bij iedereen ging dat supervlot. Ik daarentegen was er na vijftien centimeter al in geslaagd een ‘valse plooi’ te stikken. Wat ik trouwens pas doorhad toen ik klaar was. Waardoor ik dus het woord ‘tornen’ heb leren kennen.
Mijn naad liep ook zo scheef als iets. Bovendien was ik er in geslaagd om na het ‘tornen’ van de ‘valse plooi’ het nieuw te stikken stuk nog schever te stikken waardoor het niet meer aansloot bij mijn reeds gestikte stuk. Snappen jullie er nog iets van? Dat het dus eigenlijk één grote knoeiboel was.
Geen tijd om te treuzelen echter, want de volgende stap moest al gebeuren: een zigzagnaad op de zijkant. Eerst even oefenen op een lapje stof. Daarna voor echt. Dat ging redelijk.
Daarna zat de les er op en kregen we instructies om tegen volgende les alles eens te strijken zodat we de rits er volgende keer kunnen inzetten en het rokje kunnen afwerken.
Voor mij was er nog een extra huistaak: de slecht gestikte naad opnieuw doen. Ik kruip vanavond dus terug achter mijn machine. Wat ik helemaal niet zo erg vind.
Ondanks de knoeiboel vond ik het nog altijd heel plezant. Ik hoop dat ik er in zal slagen alsnog een mooi eindresultaat te bekomen.
Groetjes,
Sheena
Gisteren mocht ik gaan shoppen voor alle benodigdheden voor mijn zelf te maken rokje!
Ik trok met manlief en kind naar Mechelen. Daar is er een leuk winkeltje ‘Stich&co’ waar je stofjes kan kopen. De lerares van de stiklessen had ons gezegd dat we sowieso een katoenen stof moesten kopen en geen stofje met strepen of met ruitjes want dat zou te moeilijk zijn. Ik had iets met bolletjes in mijn gedachten, maar uiteindelijk heb ik een gewone effen stof gekozen. In de kleur van een paar schoenen van mij, zo heb ik meteen al een halve outfit.
Daarna zijn we naar de Veritas geweest voor een schaar, kopspelden, patroonpapier, zo van die dingen.
Tegen dat ik daar buiten kwam had ik toch al redelijk wat geld opgedaan aan de voorbereidingen voor mijn rokje.
Maar … het ergste moest nog komen.
In Mechelen is er een grote naaimachinewinkel ‘Van Rooy’. Daar wou ik nu toch ook graag eens binnenspringen want ik had ondertussen al uren en uren op het internet besteed met het zoeken naar een perfecte startersnaaimachine voor mijzelf. Ik leende tot nu toe de naaimachine van mijn schoonmoeder om de lessen te kunnen volgen. Maar zij gebruikt die machine zelf ook nog zeer veel waardoor ik er niet op kon oefenen tussen de lessen door.
Dus ik was toch aan het denken over een eigen machine en na veel zoeken was ik al tot de conclusie gekomen dat die eerste machine meteen iets deftig moest zijn. Waarom? Omdat ik dat advies kreeg van verschillende ervaren naaisters (zoals mijn schoonmoeder die al 20 jaar met dezelfde Bernina naait) en ook vooral omdat ik de opties in de toekomst wat wil openhouden naar wat ik met die machine allemaal wil gaan doen. Voor zwaardere stoffen heb je al een zwaardere motor nodig in de machine etc.
Ik twijfelde uiteindelijk nog tussen twee merken: Bernina of Pfaff. Dus die ben ik dan eens gaan uittesten in de winkel. Na anderhalf uur had ik beslist: de Bernina! Die voelde beter aan en leek eenvoudiger in gebruik. Zodus heb ik nu een eigen, zeer deftige, naaimachine en ik ben er keiverliefd op!!!
Ik wou natuurlijk meteen al iets kunnen maken op die naaimachine en zodus drong er zich nog een laatste aankoop op: het boek ‘Allemaal rokjes’ van Mme Zsazsa.
Want onze lerares had gezegd dat vooraan in dat boek een makkelijke oefening stond, namelijk het maken van ‘gewichtjes’ die van pas komen om patronen op hun plaats te houden bij het knippen van stof. Iets makkelijk dat ik ook nog eens ga kunnen gebruiken achteraf… ideaal! Bovendien gaan we uit dat boek een rok maken in de les en ik wou al eens bestuderen hoe dat ik zijn werk zal gaan (strever die ik ben).
De eerste oefening (en het helemaal klaarzetten van de naaimachine) ging vrij vlot.
Hieronder het resultaat:
Ik geef toe: het is niet helemaal hetzelfde als de gewichtjes op de foto in het boek, maar kom, ik ben al blij dat ik er in geslaagd ben IETS te maken. Ik had dit tenslotte nog nooit eerder gedaan.
Ik geef jullie ook nog graag een foto mee van het gekozen stofje voor de rok:
Ik probeer nu te vergeten hoeveel geld ik gisteren heb opgedaan en vooral te genieten van mijn mooie machine en alle toekomstige naaiprojecten die mij nog te wachten staan. Ik heb er echt veel zin in!
Groetjes,
(van een bankroete) Sheena
Sheena?
Niet mijn echte naam ;-) Geboren in 1984, mama van 2 zonen (°2012 en °2014), vrouw van 1 man, reist graag (favoriete bestemming Australië), andere interesses zijn: tuinieren, naaien, lezen, yoga, joggen, bloggen, lekker eten & Pearl Jam!
Bucketlist Reizen, uitstapjes & dromen
Dossier
Tweedehands
Recente reacties