De vorige update dateert alweer van mei. Toen was het nog heel onduidelijk wanneer er eindelijk weer iets meer zou mogen in dit corona tijdperk. Gelukkig kwam dat snel. Half mei mocht de oudste zoon weer naar school, vier halve dagen per week. De eerste schooldag viel toevallig net op zijn verjaardag dus hij mocht al meteen trakteren. Op die dag kwam ook de kapster voor het eerst weer langs! Hoera, ook dat mocht dus eindelijk weer. En ’s avonds konden we een klein verjaardagsfeestje houden waarbij mijn ouders en zus op ons terras kwamen aperitieven.
Vanaf juni mocht onze jongste zoon (derde kleuterklas) weer naar school en hij mocht ineens volle dagen gaan. Wat een deugd dat onze jongens daarvan hadden! Vanaf toen werd het voor ons ook véél makkelijker om van thuis uit te werken en viel er toch wel een zware last van onze schouders. Alles voelde eindelijk weer een beetje meer normaal (al moest ik telkens een mondmasker dragen om de kinderen naar school te brengen en te halen).

Het schooljaar werd mooi afgerond en van beide kinderen heb ik het gevoel dat ze geen leerachterstand hebben opgelopen.
Begin juli hadden we samen drie weken verlof waarin we de eerste week naar Oostenrijk zijn gegaan. Die reis lag al maanden vast, we hadden ze nog niet geannuleerd omdat er nog altijd een kans bestond dat het toch zou kunnen doorgaan en dat bleek uiteindelijk ook zo te zijn. Half juni opende Oostenrijk de grenzen, net op tijd! De vakantie zelf was voor ons 85% van de tijd zorgeloos genieten. We maakten de meest prachtige wandelingen door de bergen en kwamen maar weinig volk tegen. De overige 15% van de tijd werden we toch weer met Corona geconfronteerd  wanneer we bijvoorbeeld mondmaskers moesten dragen in de kabelbanen of toen we beslisten dat we niet op restaurant zouden gaan en de kinderen toch maar niet lieten deelnemen aan de kinderanimatie omdat het nog te riskant aanvoelde. Al bij al deed de vakantie enorm deugd na die maanden van opsluiting die we achter de rug hadden.

Intussen werd er nog meer versoepeld en mochten we 15 verschillende personen per week zien. Wat ervoor zorgde dat we in de weken dat we terug waren uit verlof toch weer wat meer contacten legden en beetje bij beetje uit onze bubbel kwamen. Op de jongste zoon zijn zesde verjaardag kon de hele familie langskomen!

Maar de grote bubbel duurde niet lang want we zijn nu 12 augustus en we zijn toch alweer een tijdje verplicht om onze bubbel terug te beperken tot 5 vaste personen per gezin. Gelukkig tellen kinderen jonger dan 12 daar niet in mee en zo kunnen onze jongens toch nog steeds aan beide kanten de grootouders en meter en peter bezoeken of bij een vriendje in de tuin gaan spelen.

Onze oudste zoon is deze maand ook op scoutskamp geweest! Daar ben ik zo blij om, dat hij de kans heeft gekregen om weer eens een week onbezorgd een kind te zijn en te ravotten met al zijn vrienden zonder zich druk te moeten maken om mogelijke besmettingen. Al werden ook zij natuurlijk af en toe weer met de realiteit geconfronteerd wanneer ze eens op uitstap gingen en mondmaskers moesten dragen bijvoorbeeld maar al bij al is het allemaal supergoed meegevallen.

Zelf merk ik intussen dat ik nu toch echt wel wat corona moe ben geworden. De besmettingen zijn sinds een paar weken terug aan het stijgen maar ik maak mij er voorlopig nog niet zo veel zorgen om. Het voelt minder erg dan in maart omdat er gewoon veel meer besmettingen in kaart worden gebracht die niet noodzakelijk allemaal besmettingen zijn van mensen die er heel ziek van zijn (terwijl we in maart bijna uitsluitend de echt zieken in de aantallen te zien kregen wat veel gevaarlijker aanvoelde). Maar het blijft natuurlijk wel oppassen, ik blijf ook gewoon in mijn bubbel en draag steeds een mondmasker waar nodig. Wij gaan ook nergens naartoe maar beleven hier momenteel een hittegolf in eigen tuin. We hebben een opblaasbaar zwembad, we trekken ons plan wel. Alles went ook gewoon. Al denk ik dat we nog mogen blij zijn dat we niet in één van de gebieden wonen waar mondmaskers plots ook op straat verplicht zijn, ongeacht hoe druk het daar is (beetje onnozel als je alleen bent) of waar er avondklokken werden geïntroduceerd (wat toch wat beklemmend aanvoelt zelfs al kom ik sowieso zo laat niet meer buiten).
Ik probeer nog steeds niet teveel vooruit te kijken wat corona betreft, we zien het wel zoals het komt. We mogen vooral niet vergeten te leven ondertussen, dus ik geniet zoveel mogelijk van de zomer binnen de beperkingen die er zijn. Ik denk dat ik ook niet te klagen heb want als ik denk aan bijvoorbeeld de mensen uit de entertainment sector die al maanden te horen krijgen dat er niks meer mogelijk is pfft dan kan ik mij voorstellen dat genieten van de zomer niet evident is. Ik duim voor hen dat er snel weer meer mag (en ook voor ons want ik heb nog tickets voor iets in september 🙂  )

Ik werk ook nog steeds van thuis uit, al zeker tot eind deze maand en ik vermoed nog langer. Vorige week ben ik wel eens 1 dag voor het werk uit huis gegaan, ik moest een dag naar een development center om enkele competenties te laten testen. Ik krijg op het werk de kans om mij de komende maanden verder te gaan ontwikkelen op persoonlijk en professioneel vlak, iets wat toch wel een beetje een thema aan het worden is voor mij dit jaar. Ik vermoed dat de lockdown daar veel mee te maken heeft. Het lijkt wel alsof ik door zoveel thuis te zijn en minder prikkels te voelen van de drukke wereld rond mij, ik er eindelijk in slaag om mijzelf beter te doorgronden en ik de energie heb gevonden om aan mijzelf te werken. Stap per stap. Ik heb er tenslotte nu toch de tijd voor!

Tot zover de update, tot de volgende…