2020 werd op dit blog onverwacht een dagboek van ons leven tijdens een pandemie. Corona is er nog steeds en dus schrijf ik hier nog een laatste dagboekbericht voor dit jaar want ooit zal het interessant zijn om dit terug te lezen omdat corona tegen dan hopelijk een verre herinnering zal zijn waarvan we de details al lang vergeten zijn.
De vorige update had ik geschreven tijdens een hittegolf in augustus. Ik vertel graag verder vanaf september:

De scholen gingen weer van start. Onze jongens zijn gestart in het eerste en derde leerjaar. Ze mochten weer volle dagen naar school gaan en met de volledige klas bij elkaar zitten. Een opluchting voor ons en voor hen. Intussen bleven wij dagelijks van thuis uit werken. Het is al duidelijk dat daar dit jaar geen verandering meer in zal komen.

De scouts ging van start, de zwemlessen en ju-jitsu trainingen gingen weer door en ik kon op zondag weer naar de yogales. Dit alles mits hier en daar wat extra maatregelen maar allemaal goed te doen. Het leven voelde weer even normaal.

Helaas bleven de besmettingen stijgen en op den duur begon ik toch weer een klein beetje ongerust te worden. Twee weken voor het begin van de herfstvakantie kregen we plots een vervelend bericht. Beide zonen bleken op school in contact te zijn geweest met iemand die het virus had. Dat was niet fijn want (naast het feit dat we ziek konden worden) mochten ze hierdoor twee weken niet meer deelnemen aan buitenschoolse activiteiten.
Toen ze eindelijk wél weer mochten deelnemen werd er net beslist om weer in lockdown te gaan en werden alle activiteiten afgeschaft. Hoewel ze in theorie wel mochten blijven doorgaan voor de -12 jarigen maar de zwembaden werden gesloten en de andere verenigingen waar ze lid van zijn beslisten op eigen houtje om ook de lessen voor de jongste kinderen af te schaffen. Jammer maar begrijpelijk.
Dat was toch weer even de knop in ons hoofd omdraaien en weer overschakelen naar andere vormen van beweging en vrijetijdsbesteding zoals samen gaan fietsen en wandelen.

De herfstvakantie werd ook verlengd van 1 naar 2 weken. Dat was een beetje lastig omdat wij het grootste deel van de vakantie moesten werken en we de kinderen niet zoals gepland naar de grootouders konden sturen. Gelukkig vonden we al snel een goede oplossing en werd de herfstvakantie een vakantie waarbij onze jongens heel veel tijd buiten doorbrachten met familieleden die elkaar afwisselden om hen op te halen voor een wandeling/fietstocht/knutselproject in de tuin. Achteraf gezien voor hen een echte topvakantie!

Tijdens de eerste lockdown begin dit jaar dacht ik vaak: gelukkig dat dit nu is en niet op het einde van het jaar. Dat lijkt mij vreselijk met die donkere dagen. Nu hebben we tenminste nog mooi weer en de zomer om naar uit te kijken…..

Wel, nu we hier in lockdown zitten in de donkere dagen moet ik toegeven dat dit mij eigenlijk véél beter meevalt dan gedacht. Misschien omdat ik sowieso in de winter al meer geneigd ben om in mijn kot te blijven? Of komt het omdat we het allemaal al wat meer gewend zijn?

Sinds augustus ben ik dagelijks yoga beginnen doen en meer beginnen wandelen dus dat kan ook een verklaring zijn, dat ik meer voor mijzelf zorg en het hierdoor in mijn hoofd allemaal wat beter zit.

Wat het ook is, ik heb het gevoel dat ik het nog wel een tijdje kan volhouden, die lockdown. Ik denk er eigenlijk niet zo veel meer aan, ik denk niet aan alles wat niet meer kan maar focus op wat wél kan en dat is best veel. Soms voel ik mij zelfs een beetje moe worden als ik al denk aan wat erna zal komen. Al die ontmoetingen die ingehaald moeten worden, terug naar het werk rijden, in de file staan, …. dat is dan ook weer wat té veel ineens voor mijn introverte zelf. Pas op, ik geniet daar wel van hoor, ik mis veel mensen en zal blij zijn als we weer gewoon samen kunnen zijn, het is meer het idee dat plots weer iedereen alles tegelijk gaat willen beginnen doen. Dan sla ik al tilt op voorhand.

Hoe we kerstmis gaan vieren, dat is hier nog een groot vraagteken. Net als mijn verjaardag en oudjaar/nieuwjaar. Als we het allemaal met ons gezin thuis gaan vieren, wat waarschijnlijk wel het geval zal zijn, ga ik wel mijn best doen om er echt iets gezelligs van te maken. Met mooie versieringen en echt feestelijk eten. En ook de cadeautjes zullen zeker en vast niet ontbreken. Ik heb mijn wensenlijst zelfs al klaar gelegd en ben al volop cadeautjes aan het bestellen voor anderen. Allemaal online besteld uiteraard want de winkels zijn toe. Echt, ik ben nog nooit zo voorbereid geweest net nu er geen feesten zijn ….

De kerstboom staat eind november al bij veel gezinnen in huis, blijkbaar omdat mensen in corona tijd veel nood hebben aan extra gezelligheid maar hier komt die boom pas te voorschijn nadat de Sint vertrokken is. Corona of geen corona. Al geef ik toe dat ik misschien toch al wel wat lichtjes in de tuin ga hangen voor wat extra sfeer, dat mag, dat zal de Sint vast ook gezellig vinden.

Ziezo, ik hoop dat wij en jullie allemaal gezond en wel mogen blijven en ik kom hier in december nog wel eens iets schrijven, onder meer iets over mijn doelen van 2020. Doelen die ik had opgesteld nog lang voor we van corona gehoord hadden ….Oeps.

Tot de volgende!