Die oudste zoon van ons laat ons vaak glimlachen om zijn uitspraken. Wat er daar soms allemaal uit komt, ik zou het eens wat meer moeten opschrijven. Ik verzamelde de uitspraken van de laatste weken zodat ik ze niet meer kan vergeten:

– ‘kijk mama, kijk!’ * wijst naar zijn t-shirt waar iets op hangt* Ik zeg ‘oei wat is dat?’, haal het er af, kijk er naar zeg ‘o dat zal een klein slakje zijn’ (we stonden in de moestuin), zegt die kleine ‘neen mama, dat is een snottebel die komt uit mijn neus!’ *eum ok, – smijt snel de snottebel weg *

– ik ging hem eens van school halen op een warme dag en had voor een keer een rokje aangedaan, iets wat ik zelden doe. Ik kom binnen in de klas en zoonlief roept voor alle ouders en kinderen: ‘mama , wat kep je aan??’  *bloos* ‘eum, mompel mompel een rokje, alé kom snel we gaan naar huis ‘*bloos*

Zoonlief zorgt ook voor ons zoals wij voor hem zorgen:

– toen we eens bij mijn ouders aan het eten waren vroeg zoonlief vol interesse plots ‘papa, wat kep je vandaag op het werk gedaan?’ waarop mijn vader: ‘amai knap, dat vroegen mijn kinderen mij nu eens nooit’ 😉

-ik neem elke dag een potje fruit mee naar het werk en wanneer ik thuis kom en het lege potje in de keuken zet vraagt zoonlief steevast: ‘mama, kep je alles flink opgegeet op het werk?’

– Ook kleine broer krijgt de nodige aandacht: ‘Wat kep je gedaan vandaag, kep je flink gespeeld? Kep je goed geslaapt? Kep je patatjes gegeet?’ Spijtig dat de kleinste nog niet kan antwoorden.

– Wanneer ik hem vraag ‘wat ben je aan het eten, is dat pasta?’  krijg ik het antwoord ‘neen mama dat is poesti’ en dan hardnekkig wekenlang pasta, poesti blijven noemen. En elke keer kei hard lachen om zijn eigen mopje.

– ‘hoe was het op school vandaag?’ ‘Nylo was de leeuw en Floris was ook de leeuw en Alexander was een dino, een t-rex’
‘Amai, en wat was jij?’
‘ik was gewoon een jongen mama, ik moest heel hard weglopen’

– ‘dat meisje zei tegen mij dat ik nog klein was’ *super verontwaardigde blik* (die meisjes toch, zien die niet dat hij AL drie jaar is 😉  )

– ‘ik wil ook zo kleuren op mijn ogen!’, ‘ik wil ook een speldje in mijn haar’, ‘ik wil ook zo is verf op mijn vingers’ – je wilt niet weten hoe mijn zoon er hier soms uit ziet 😉

Hebben jullie ook kinderen die zo’n gekke dingen zeggen of kregen jullie al eens het schaamrood op de wangen bij één of andere onbevangen uitspraak van je kind?

Groetjes,

Sheena