Zoals jullie waarschijnlijk al wel weten ben ik sinds 2014 de trotse eigenaar van een eigen webshop, mijn eigen online stoffenwinkeltje. Om dit te kunnen uitbaten ben ik destijds zelfstandige in bijberoep geworden, ik ben sinds 2014 officieel een eenmanszaak. En dat mag je heel letterlijk nemen. Op een paar dingetjes na doe ik alles zelf. Wat die ‘alles’ allemaal is wil ik jullie graag in deze blogpost eens vertellen:

Ik ben de webmaster
Ik moet toegeven, het is al handig geweest (zeker in de opstartfase of wanneer er weer een update moet gebeuren) dat ik getrouwd ben met een IT-er. Hij heeft mij al heel goed geholpen met deze technische kant van de job maar al bij al kan ik ook best goed mijn plan trekken met die website van mij. Producten toevoegen, leveringswijzen aanpassen, betaalopties toevoegen, foto’s opladen, nieuwsbrieven versturen, cadeaubonnen aanmaken … deze webmaster doet het allemaal zelf.

Ik ben de aankoper
Op zoek gaan naar nieuwe stoffen om te verkopen in de shop, dat is natuurlijk ook mijn taak. Nieuwe leveranciers zoeken, contact opnemen, collecties bekijken en keuzes maken dat doe ik allemaal zelf.
Er moeten trouwens niet alleen stoffen aangekocht worden maar ook verpakkingsmateriaal, promotie materiaal & bureau artikelen.

Ik ben de voorraadbeheerder
Ik hou bij welke stoffen er in & uit voorraad gaan en hou ook goed alle voorraden in de gaten zodat ik tijdig iets kan bij bestellen wanneer dit nodig is.
Ook de voorraad die online staat moet ik goed in de gaten houden en af en toe weer aanpassen naar de realiteit. Van restvoorraden maak ik coupons die dan weer online geplaatst worden om te verkopen.

Ik ben de boekhouder & financieel ‘expert’
Of toch een beetje. Ik heb een hekel aan boekhouden en daarom werk ik samen met een échte boekhouder. Toch heb ik er zelf ook elk kwartaal nog heel wat werk mee. Ik hou in een bestand alle verkopen bij en sorteer in een aparte map alle aankoopfacturen en andere onkosten die ik dat kwartaal heb moeten maken. Verder moet ik ook zelf al eens facturen aanmaken, doe ik alle betalingen en moet ik natuurlijk ook mijn financiën goed in de gaten houden en zien dat er niet meer uit gaat dan dat er in komt. De BTW moet betaald worden en de belastingen moeten correct worden ingevuld. Ik maak ook regelmatig wat berekeningen om te zien wat er allemaal mogelijk is wat betreft promoties & aankopen. Ik moet ook alle verkoopprijzen vastleggen en één keer per jaar maak ik een inventaris op.

Ik ben de marketeer & social media ‘expert’
Promotie voeren is niet mijn sterkste kant en zeker niet wat ik het liefste doe maar het hoort er (helaas) bij. Alleen door de shop onder de aandacht te brengen kunnen mensen hem leren kennen en eventueel klant worden. Ik hou een Instagram & een Facebookpagina bij. Verder verdeel ik af en toe flyers & visitekaartjes, bedenk ik promoties, doe ik mee aan de soldenperiodes en verstuur ik af en toe een nieuwsbrief.

Ik ben de inpakker
Wanneer iemand iets besteld heeft ga ik aan de slag: stoffen worden geknipt, alles wordt verpakt, verzendzegels worden afgeprint en bevestigd & ik schrijf voor iedereen een bedankbriefje.

Ik ben de postbode
Soms. Maar meestal is mijn man zo vriendelijk om alle pakketjes onderweg naar het werk eerst bij een postpunt af te zetten. Al heb ik zelf ook al vaak ons plaatselijk postkantoor aan de binnenkant gezien de afgelopen jaren.

Ik ben de klantendienst
Klanten sturen mij vragen via e-mail, Facebook of Instagram en die probeer ik steeds zo goed mogelijk te beantwoorden. Soms moet ik er zelfs al eens mijn beste Frans of Engels voor bovenhalen … 🙂 . Ook klachtenafhandeling behoort tot mijn taken: wanneer bpost bijvoorbeeld een pakketje is kwijtgespeeld dan moet ik dit verder opvolgen. Ik doe ook de retourverwerking wanneer dat eens nodig is.
Klantendienst kan ook leuk zijn: soms krijgt ik complimenten of foto’s van maaksels toegestuurd, dan mag je er zeker van zijn dat ik de rest van de dag op wolkjes loop.

Ik ben de fotograaf
Geen al te beste, maar het komt al eens voor dat ik zelf foto’s maak voor op de webshop of ter promotie van nieuwe stoffen. Ik probeer mijn plan te trekken met wat ik heb en kan.

Ik ben de data analyst
Ik hou statistieken bij: via google analytics kan ik veel te weten komen over het verkeer op de webshop. Verder hou ik ook grafieken bij van het aantal bestellingen en de omzet per maand om zo de evolutie te kunnen zien over de maanden en jaren heen. Ik doe dit voornamelijk gewoon omdat ik dat leuk vind.

Ik ben de kuisvrouw
Ik hou mijn winkeltje proper, alles heeft zijn eigen plaats en na elke geknipte & ingepakte bestelling moet alles weer opgeruimd worden. De stoffenkast wordt ook regelmatig heringedeeld om elke stof een plaats te kunnen geven.

De shop bestaat nu 3,5 jaar en al die taken hierboven zijn intussen een routine geworden. Het is héél fijn om te doen maar er kruipt best wel wat tijd in. Aan het begin van elk nieuw jaar vraag ik mij dan ook af hoe lang ik het nog ga blijven doen. Achja, zo lang het leuk blijft, doe ik maar gewoon verder 🙂

Het weekend is weer voorbijgevlogen (zeker door dat zomeruur!). Veel te veel plannen, veel te weinig tijd. Dit is de balans:

Dit deed ik wel:
– met onze jongens naar de zwemles gaan
– nieuwe loopschoenen gaan kopen
– Zweedse balletjes eten in de Ikea
– naar Patser gaan kijken in de Kinepolis
– naar de Mol kijken & totaal niet weten wie de mol zou kunnen zijn
– een klasgenootje van de jongste zoon een paar uur laten komen spelen en zo eventjes mama van 3 worden ipv 2
– naar de yogales gaan
– een middagdutje doen
– zien hoe mijn vader een binnendeur in ons huis plaatste en zo ons huis weer wat meer richting afgewerkt huis bracht
– mijn vader en man ondersteunen met drank en hapjes terwijl ze aan het werk waren in ons huis
– opruimen
– de was
– op bezoek bij familie (x2)
– een beetje boekhouding voor Kiwi Fabrics

Dit deed ik niet:
– gaan lopen (mijn nieuwe schoenen werden dus nog niet getest)
– een paar blogposts verder uitwerken waarvan het concept al in mijn hoofd zit. Ik had een drietal ideeën waarover ik vandaag had kunnen bloggen maar toen was het plots zondagavond en dan krijg je dus een blogpost als deze 😉
– in de tuin werken
– in de Ikea inspiratie gaan opdoen voor de herinrichting van een aantal kamers in ons huis. We zijn wel in het restaurant geraakt maar daar stelden we vast dat we eigenlijk allemaal te moe waren om nog verder te winkelen…
– onze budgettering nog eens opmaken. We hebben zoveel plannen: de verbouwing afronden, de tuin aanleggen, op reis gaan …. maar wat is ons budget eigenlijk? Ik heb er geen zicht meer op omdat er nog veel kosten ongekend zijn. Hoog tijd om eens wat berekeningen te maken. Ik ging dit écht doen dit weekend want ik wil die extra reis kunnen boeken maar tja … niet gedaan dus
– uitslapen/op tijd gaan slapen
– op mijn stappenteller en in de auto het zomeruur nog aanpassen. Het zal voor morgen zijn. Ik hoop altijd dat die dingen zichzelf gaan aanpassen maar dat valt elke keer weer dik tegen.
– een taart bakken … in mijn hoofd stond het op de planning maar er waren geen ingrediënten in huis en ik had de juiste bakvorm niet en toen viel het plan weg (naar de winkel gaan was te veel moeite)
– Een aantal taken voor de webshop die ik al véél te lang aan het uitstellen ben …
– Een boek dat ik via Bol verkocht heb inpakken om te verzenden… ik ben te moe, het zal voor morgen zijn
– kuisen … maar ik had een goed excuus want morgen gaat normaal gezien de loodgieter komen en die gaat hier toch meteen weer alles vuil maken dus dat zou nutteloos geweest zijn
– naaien of iets anders creatiefs waarvan ik altijd denk dat ik er in het weekend tijd voor ga hebben… niet dus.
– de tuintafel en stoelen eens afkuisen, ik bleek daar toch echt te lui voor te zijn vandaag (en ik moest drie kinderen in de gaten houden, dat ook)
– nog eens gebruik maken van ons abonnement op Planckendael .. het was er nochtans het weer voor maar ja… er bleek geen tijd voor te zijn
– nieuwe sportschoenen kopen voor de jongste zoon … sorry schat dat wordt toch nog één keer gaan turnen met die klein beetje te kleine schoenen (#slechtemama)
– de kleerkasten van de kinderen nog eens uitkuisen. Ik had nochtans veel zin om er aan te beginnen maar om één of andere reden is ook dit niet gelukt

Achja, er is altijd nog volgend weekend ! Of nee wacht dan is het ook al Pasen ….

40 dagen bloggen: 36/40
Skipdagen : 4/6

Het schijnt dat het vandaag de Internationale Dag van het Geluk is. De perfecte dag om eens stil te staan bij kleine alledaagse gelukjes.
Ik werd vandaag blij van:

• een opgeruimde keuken
• het eten van mijn lievelingsijsje
• het vooruitzicht om zo dadelijk naar een aflevering van Grand Designs te kijken die ik nog niet eerder gezien heb
• Zoon F. fier te horen vertellen over de robot die hij geknutseld heeft in de klas
• Zoon I. die zei dat hij verliefd op mij is
• Knuffelen met zoon F. (na een wilde fase waarin er even niets met hem aan te vangen viel) en het feit dat we daar beiden zoveel deugd van hadden
• Stofjes knippen voor webshopbestellingen
• Een offerte opvragen voor een reis naar IJsland (ja die vakantieplannen swingen hier alle kanten op 😉 )
• sneeuwvlokjes te zien liggen op ons dak, misschien de laatste voor de lente begint?
• Het besef dat de lente morgen van start gaat!
• het feit dat het nog licht is buiten wanneer we ’s avonds aan tafel zitten
• een e-mail van vriendinnen om af te spreken om zaterdag nog eens naar de cinema te gaan
• een wandeling op mijn eentje en het behalen van mijn stappendoel
• de zon tijdens mijn wandeling
• het vooruitzicht om straks in bed verder te kunnen lezen in een goed boek (extreem luid en ongelooflijk dichtbij)
• een fluitende merel
• napraten met de man over de aflevering Blind Getrouwd van gisteren (die Marjolein toch hé …)

Ondanks dat er ook wat stomme werkdingen in mijn dag aanwezig waren en ik ook wat stomme huishouddingen gedaan heb vandaag besef ik door dit lijstje te maken dat het toch echt wel een goede dag was. Morgen hopelijk meer van dat 🙂

40 dagen bloggen: 31/40
Skipdagen : 4/6

De afgelopen weken blogde ik mee over het thema ‘ouderzonden’. Een leuk initiatief van deze twee dames.
Deze week behandelen we de laatste hoofdzonde ‘Acedia’ (gemakzucht – traagheid – luiheid – vadsigheid). De vraag van de week is: Hoe ga je om met de druk die van jongs af aan op kinderen (en dus ook hun ouder(s)) gelegd wordt. Doe je mee aan de ratrace of ben je meer manana manana?

Ik heb de neiging om onze kinderen op te voeden zoals ik zelf ben opgevoed. Wij moesten steeds ons best doen op school maar we hoefden niet dé beste leerling van de klas te worden.
Wanneer we ons inschreven voor een nieuwe hobby aan het begin van het schooljaar dan werden we verondersteld om elke les te gaan, tenzij het écht niet anders kon. Maar ook daar moesten we niet de allerbeste sporter of cursist worden, integendeel, het werd van thuis uit eerder afgeraden om ambities te hebben om in de topploeg terecht te komen. Al die extra uren trainen, deelnemen aan wedstrijden, strengere trainers en meer stress zagen mijn ouders niet zo goed zitten (we waren ook nergens goed genoeg in dus er stelde zich daar nooit een probleem 😉  ).

We moesten wel én iets van sport doen én iets van muziek én naar de jeugdbeweging gaan. Dat laatste iets te lang naar mijn goesting want ik vond het daar niet altijd even leuk. Bij muziek hebben we ook niet al de jaren notenleer moeten uitdoen, het laatste jaar mochten we laten vallen, we vonden het echt té saai en mijn ouders vonden de basis die we hadden meegekregen voldoende. Het was genoeg om een instrument mee te leren spelen als we dat zouden willen in de toekomst.

Wanneer wij thuis klasgenootjes uitnodigden voor een verjaardagsfeestje dan aten wij iets lekkers en speelden samen spelletjes. Er kwamen geen springkastelen/bowlingbanen/binnenspeeltuinen/’Pinterest perfect’ verjaardagsdecoraties/… aan te pas en toch waren we heel gelukkig.

We mochten ook niet zomaar meegaan in alle modegrillen die er waren maar toch nog nét voldoende zodat we toch het gevoel hadden dat we overal een beetje over konden meepraten.

Diezelfde instelling heb ik dus overgekregen. Je best doen is belangrijk maar je best doen hoeft niet hetzelfde te betekenen als de beste worden.
Onze oudste zoon (bijna 6) moet elke week in de derde kleuterklas een aantal verplichte taken maken (de ‘moetjes’). Ik moedig hem daar van op afstand wat in aan maar tegelijkertijd vind ik het ook geen ramp als er eens een week een ‘moetje’ niet werd vervuld. Moest hij nu echt wekelijks maar de helft van zijn moetjes doen dan zou ik er wel meer de nadruk op gaan leggen maar zo af en toe eens niet alles halen, daar ga ik echt niet boos om worden.

Hetzelfde met sport: onze jongens gaan 1 uur in de week naar de bewegingsschool en een half uurtje naar de zwemles. Niets competitief, gewoon fun en tegelijkertijd leren ze iets nuttig. Prima zo!
Onze oudste is nogal bang in het water en geraakt maar moeilijk in de volgende zwemgroep met een hoger niveau. Tja, het zij zo, alles komt wel op zijn tijd. Zelfs al kunnen al zijn klasgenootjes van in het begin van de zwemlessen intussen al 25 meter zwemmen, daar zitten we niets mee in. Ieder op zijn eigen tempo.

Ik zou het wel jammer vinden moest ik onze kinderen in de toekomst niet meer kunnen overtuigen om toch IETS van hobby te beoefenen. Dat zou ik wel een gemis vinden voor hun eigen ontwikkeling. Dan zou ik al eens wat lastiger kunnen worden …. Of ook wanneer ze echt hun best niet doen, dat vind ik ook niet fijn. Als onze oudste zijn zwemles volgt en hij doet flink mee maar durft niet in het water te springen dan ben ik toch nog trots op hem. Als hij daarentegen als een lastig kind weigert om ook maar één teen in het water te steken zelfs al heeft de juf al lang gezegd dat ze hem desnoods wel zal dragen dan kan ik wel boos worden.

Onze jongste, die krijgt elke week van op school een lijstje mee met zaken die hij de volgende week moet meebrengen naar de klas. Ook daar heb ik de perfectie al wat losgelaten. Ik ga echt geen uren op zoek, of nog speciaal naar een winkel gaan om dat ene bepaalde iets dat ze nodig hebben om te knutselen mee te kunnen geven. Als ik het heb liggen dan geef ik het mee en anders…. pech, er is die dag vast nog wel iets anders leuks te doen in de klas. Het is nog maar het eerste kleuterklas hè, chill ….

Voorlopig hebben we hier dus nog niet al te veel last van de druk die op onze kinderen gelegd zou worden. Al kan ik mij voorstellen dat die druk de komende jaren alleen maar zal toenemen … vraag het mij nog eens binnen een jaar of 10 hoe het er tegen dan mee staat 😉

40 dagen bloggen: 26/40
Skipdagen : 4/6