Categorie: Reizen & Uitstapjes

Geplaatst op

Onze reis door de USA – deel 1: Feiten & Weetjes

Wij zijn sinds vorige week weer thuis na een fantastisch avontuur: een roadtrip door het Westen van de USA. Van San Francisco reden we naar Los Angeles via een hele lange omweg en tal van nationale parken. In de komende blogberichten zal ik wat meer vertellen over de reis zelf. Starten doe ik echter met een bericht over een aantal zaken die mij daar in de States zijn opgevallen:

  • Over het autorijden in de VS:
    • Met de auto door de VS rijden is heel gemakkelijk. Het is er bijna overal rustig, er zijn weinig tot geen files (uitgezonderd in LA), de banen zijn breed, de parkeerplaatsen ruim en de routes zijn niet al te ingewikkeld (veel rechte banen). Alleen in de steden rijden was iets uitdagender maar zelfs dat verliep allemaal heel vlot. Zelfs ik, die niet graag met de auto rij, reed meerdere keren op onze reis, met veel plezier zelfs.
    • Wat mij onderweg opviel was dat de politie ginds regelmatig iemand van de baan haalt om te bekeuren. Net zoals in de films. Toch opvallend want hier zie je dat niet zo vaak bij personenwagens. Op onze reis heb ik zeker tien keer iemand langs de kant zien staan die het mocht uitleggen aan de sheriff.
    • Er zijn een paar speciale verkeersregels in de VS, zo mag je bijvoorbeeld steeds naar rechts afslaan aan een rood licht (tenzij anders vermeld) en kennen ze geen voorrang van rechts. Wie het eerste toekomt op het kruispunt heeft voorrang. In de praktijk was dat soms nog niet zo simpel want als er meerdere auto’s aan meerdere kanten van het kruispunt stonden dan moesten we echt goed in de gaten houden wanneer het aan ons was…
  • Over het eten:
    • Groenten bij een hoofdgerecht? Dat zagen we daar maar zelden. Wanneer we een steak met frietjes bestelden dan zat daar geen slaatje bij bijvoorbeeld.
    • Rustig lang tafelen? Dat zat er daar niet in: we werden er overal heel vlot bediend (wat superhandig was met de kinderen erbij) maar meteen na het eten kregen we de rekening en mochten we plaats maken voor de volgende gasten. Soms stonden we na dertig minuten al terug buiten!
    • Je kan er meestal niet reserveren in een restaurant, bijna overal werken ze met het systeem ‘langsgaan en wachten tot er een tafel vrijkomt’.
    • Ik dacht dat ik zeker vijf kilo zou bijkomen in de States door al hun fastfood maar we hebben best wel gevarieerd kunnen eten en ik kwam zelfs een kilo lichter terug naar huis (!?)
    • Eten is er niet goedkoper dan bij ons, integendeel, de prijzen lijken zowat hetzelfde als bij ons maar daar moet je dan telkens nog eens 15% à 20% fooi bovenop betalen.
    • Om ons eetbudget wat onder controle te houden hebben we vaak aan picknick gedaan. We hadden ons ter plaatste een koelbox en wat eetgerei gekocht. Die koelbox konden we in elke winkel en elk hotel laten vullen met een nieuwe lading ijs om alles fris te houden. Dat was handig!
  • Over de Amerikanen:
    • De Amerikanen die ons pad  zijn gekruist waren over het algemeen hele vriendelijke mensen. Ze spraken ons ook makkelijk aan, soms wat té gemakkelijk, zo werden we meer dan eens tijdens onze maaltijd onderbroken door een koppel van een tafel verder dat iets tegen ons wou vertellen. Dat heb je in België toch niet zo snel voor 🙂
    • Veel Amerikanen zijn echt heel Amerikaans gezind. Wij hebben onderweg gigantisch veel Amerikaanse vlaggen gezien: aan huizen, langs de baan, op gebouwen, aan auto’s, ….. En af en toe kwamen we Amerikanen tegen met een duidelijke boodschap op hun T-shirt waaruit we konden afleiden dat ze grote Trump fans waren.
    • Het is een cliché dat de gemiddelde Amerikaan wat meer weegt dan de gemiddelde Belg maar dat viel mij daar toch ook echt op. Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen maar ik had daar het gevoel dat ik mager was, iets wat ik hier in België nooit zo voel. Niet dat ik dik ben, helemaal niet, maar daar werd ik mij meer bewust van mijn lijf in vergelijking met …. of zo. Anyway, ik voelde mij daar goed in mijn vel. Misschien omdat de ‘gemiddelde’ Amerikaan zich ook goed in zijn vel lijkt te voelen en ik onbewust dacht ‘waar maak ik mij dan eigenlijk ‘zorgen’ over?’.
    • Amerikanen zijn overdreven voorzichtig. Overal hangen er waarschuwingen omhoog. In de restaurants zie je grote borden hangen met waarschuwingen dat zwangere vrouwen geen alcohol mogen drinken. Of dat rijden en drinken niet mag. En, wat ik nog steeds heel raar vind, op ons laatste hotel hing een bord waarop stond dat er zich in het gebouw stoffen bevonden die schadelijk zijn voor de gezondheid (!?!). Ik hoop dat dit een overdreven waarschuwing was en dat wij niet in een kamer vol asbest geslapen hebben ofzo …
  • Over geld:
    • Altijd en overal fooien geven is gewoon mega irritant. En niet alleen die fooien, aan de kassa werden vaak ook nog allerlei taksen aangerekend die niet op het prijskaartje stonden vermeld. Waarom hebben ze daar nog steeds niet ingezien dat het veel duidelijker is voor de consument om de totaalprijs te vermelden zodat er geen extra ‘verrassingen’ meer zijn aan de kassa. En geef die obers & co ook eens gewoon een deftig loon aub….
    • Ook in de hotels hadden we vaak extra kosten aan ons been. Ze noemen dat daar dan de ‘resort fee’. Het komt er op neer dat ze je bovenop de reeds betaalde hotelprijs, ter plaatse nog een bepaald bedrag per nacht aanrekenen voor geen enkele reden (of ja toch, zogezegd voor het gebruik van het zwembad, wifi en zo van die dingen…). Sommige hotels deden dat, andere dan weer niet.
    • Als je met de auto gaat tanken moet je op voorhand zeggen voor hoeveel dollar je wilt tanken (en ineens betalen) ipv achteraf af te rekenen. Een beetje gokken dus!
  • Over de hotels:
    • Overal waren de bedden (in mijn ogen) raar opgedekt. In de plaats van een donsdeken in een dekbedovertrek kreeg je daar altijd een donsdeken tussen twee losse lakens. Tegen de ochtend lagen al die losse lakens verfrommeld aan mijn voeten en lag ik onder het ‘naakte’ donsdeken. Toch maar een raar systeem?
    • Overal waren er handdoeken verkrijgbaar bij het zwembad van het hotel. Handig, al wou ik dat ik het op voorhand had geweten dan had ik onze zwembadhanddoeken kunnen thuislaten.
  • Over het land en de fauna:
    • Soms waren we blij dat we in België wonen (Las Vegas, o my god WAT was DAT), soms ook helemaal niet (de verre zichten, de rust)
    • Er hangt heel veel smog in de VS. Ook in de nationale parken waar je het niet meteen verwacht. De luchtkwaliteit was op het grootste deel van onze reis ondermaats.
    • De route die wij hebben afgelegd door Utah, Arizona, Californië en Nevada was grotendeels op hoogte en dus niet op zeeniveau. Daar hadden we op voorhand nooit bij stilgestaan maar achteraf bekeken is het niet onlogisch met al die canyons en diepe afgronden die we op onze reis zijn tegengekomen.
    • We zagen enkele wilde dieren: herten (levend en dood), bizons, heel veel roofvogels, een roadrunner, heel veel rare insecten en super kleine eekhoorntjes. En ook van die hagedisachtige beesten. Zelfs eentje in onze kamer! Gelukkig liep het snel weer naar buiten. Wat mij wel opviel was dat we in het algemeen weinig vogels zagen en hoorden. Misschien ook wel logisch omdat het toch grotendeels een woestijnomgeving was. O en bijna nog vergeten, we zagen ook zwarte weduwespinnen. Brrr, echt niks voor mij!

Het was een intense reis, zeker met onze twee jongens erbij. Intens maar o zo prachtig en superhard de moeite. Meer details in een volgende bericht!

Geplaatst op

Op stap met onze jongens: een dagje sneeuwpret in de Ardennen

Afgelopen maandag hadden onze jongens een dagje vrijaf. We besloten last minute om deze dag samen door te brengen en eens naar de Ardennen te rijden want … daar lag er nog sneeuw!

Ik deed vooraf wat opzoekwerk online om te kijken naar waar we precies zouden kunnen rijden. Ik kwam uiteindelijk uit bij de piste ‘Val De Wanne’. Het zag er daar gezellig uit en je kon er skiën, langlaufen en sleeën. Deze twee laatste opties leken ons wel wat (skiën kunnen we helaas niet).

Na anderhalf uur rijden kwamen we aan in Wanne. Aangezien het een maandag was en geen vakantie, was het er helemaal niet druk. Zo hebben we het graag!
We huurden ter plekke twee sleeën en gleden er de hele voormiddag mee van een helling tot onze benen te moe waren om ons nog naar boven te dragen. Zo plezant!
Na de lunchpauze besloten we om eens even af te wisselen en te gaan langlaufen. Het leek in theorie een goed plan maar het viel helaas een beetje tegen in de praktijk. Onze jongens vonden het niet fijn, ze vielen veel en ze waren wat bang op de latten. Het was dus heel de tijd gezaag, gezaag en nog eens gezaag.
We hebben het uiteindelijk toch ongeveer een kilometer kunnen volhouden maar besloten dan om de latten maar terug in te leveren en weer te gaan sleeën. Want dat was wél voor iedereen leuk. Dat deden we dan ook tot we echt niet meer konden en we moe maar zéér tevreden terug naar ons sneeuwloze huis reden.

Soms heb je zo van die dagen met een gouden randje… dit was er weer eentje 🙂

 

Geplaatst op

Een verslag van onze vakantie in de Dordogne

Aangezien onze oudste zoon in september naar het eerste leerjaar gaat was het dit schooljaar de laatste kans om nog eens buiten seizoen op vakantie te gaan. En zo geschiedde. We vonden op het internet een mooi vakantiehuisje in de Dordogne (Frankrijk), nabij Issigeac en de voorlaatste week van het schooljaar was het zo ver.

Na een 10 uur durende rit (die verbazend goed ging met twee kleuters op de achterbank ondanks dat ze niet wilden slapen) kwamen we aan op onze bestemming waar we een zalige vakantieweek hebben gehad. We zijn nu een dag of vier weer thuis en ik heb echt moeite gehad om mij hier weer aan te passen.
Gelukkig schijnt de zon in België intussen ook weer volop en dat verzacht de pijn.

In deze blogpost deel ik graag onze vakantietips:

Leuke uitstappen in de omgeving

We bezochten, op de enige druilerige namiddag van ons verlof, de ‘Gouffre de Proumeyssac‘. Een prachtige grot in de buurt van Le Bugue. De grot zelf bestaat slechts uit één grote, hoge ruimte maar het is zeker de moeite om eens gezien te hebben. Als je geen hoogtevrees hebt (wat ik dus wel heb) dan kan je er zelfs voor kiezen om de grot via de oorspronkelijke ingang te bezoeken zijnde een kleine opening in de grond waardoor je via een soort ton naar beneden wordt gebracht. Gelukkig is er ook een alternatieve ingang waarbij je gewoon zo de grot kan inwandelen.
Onze oudste zoon was erg bang in de grot omdat het er vaak donker werd (voor een klank- en lichtspel). De jongste zoon trok er zich daarentegen allemaal niets van aan en vond het bezoek wel heel fijn. En wij ook!
Foto’s heb ik niet kunnen maken (dat mocht niet) maar op hun website vond ik dit filmpje:


Op het domein van de grot zijn er nog een aantal leuke dingen om te ontdekken, heel fijn als je even moet wachten voordat je naar binnen mag.

Ik hou enorm van de markten in Frankrijk. Dit jaar bezochten we de markten van Issigeac (zondag), van Castillonnès (dinsdag) en van Eymet (donderdag). Alle drie de moeite al was die van Castillonnès wel de kleinste. Tip: ga voor 10 uur naar deze markten want ze worden druk bezocht (echt met bussen toeristen en al). Wij waren er steeds rond 9u en dan was het nog lekker rustig. Issigeac is een prachtig middeleeuws dorpje dat op zich al de moeite is om eens te bezoeken. Het is niet groot maar het is er heel gezellig om in rond te wandelen. Het lag vlakbij ons vakantiehuisje dus wij kwamen er regelmatig om onze boodschappen te doen. Op alledrie de markten kochten we steeds dezelfde zaken, namelijk alles wat we nodig hadden voor onze lunch en aperitiefje van de dag: kaas, fruit, brood, worst, olijven en wijn. Op culinair vlak kwamen we echt niets te kort.

We bezochten verder ook nog het kasteel van Biron. De perfecte uitstap voor onze twee jongens die zot zijn van kastelen en ridders. Tot mijn grote verbazing was onze oudste zoon er zelfs helemaal niet bang terwijl we toch vaak wat donkere kamers en trappen moesten binnengaan. Op een bepaald moment stonden we zelfs ergens op een zolderkamertje vol duiven en vogelstront en ook dat vond hij niet erg. Ik daarentegen had gedurende het hele bezoek een beetje een griezelig gevoel, ik denk omdat we er zo goed als alleen waren en het ook wel een vreemd kasteel was in verschillende bouwstijlen. Door de eeuwen heen werden er stukken bijgebouwd en het kasteel heeft ook verschillende oorlogen meegemaakt.
Het bezoek was meer dan de moeite waard. De prachtige vergezichten kregen we er nog eens gratis bij.
Na het bezoek hielden we nog even halt in de nabijgelegen verstingstad Monpazier waar het gezellig slenteren was door de oude straatjes.

Op donderdag bezochten we mijn ouders die in de buurt van Le Bugue verbleven. Het plan was om daar samen naar een pretparkje te gaan maar dat bleek helaas uitzonderlijk gesloten te zijn. Als alternatief gingen we naar het plaatselijke aquarium waar we eerder al eens waren geweest. De jongens vonden het leuk en het was ook fijn om te zien dat er een nieuw stuk was bijgekomen met allemaal krokodillen maar in het algemeen hield ik er toch niet zo’n enthousiast gevoel aan over. Dat het 34 graden was toen we het bezochten en ik mij kapot aan het zweten was kan daar ook wel iets mee te maken hebben …

Tot slot bezochten we ook nog een wijnkasteel, dat van Monbazillac. Het was een kleiner kasteel dan dat van Biron maar toch ook fijn om even door te wandelen (zeker voor de jongens) en buiten heb je echt een prachtig zicht op de hele wijnstreek van Bergerac.

Ons vakantiehuis 

Het huisje dat we gehuurd hadden was alles wat we gehoopt hadden. Iets onbekends boeken via internet kan al wel eens tegenvallen maar van zodra we op het domein toekwamen zagen we dat de foto’s niet gelogen hadden. We huurden één van de drie huisjes op het domein en deelden met de andere vakantiegangers een gemeenschappelijk zwembad en tuin (met speeltuin). We hadden geluk want er waren maar drie andere mensen op het domein aanwezig en die zwommen amper dus wij hadden het zwembad eigenlijk voor ons alleen. Dat kwam goed uit want ik heb veel tijd moeten investeren in het overhalen van de oudste zoon om zijn angst om in het diepe water te zwemmen (met bandjes) te overwinnen. Dat lukt toch altijd net iets beter als er dan niemand in de buurt is. Op dag twee maakte hij de klik en toen was hij vertrokken … de rest van de week konden we samen ten volle genieten van het zwembad. Het weer zat ons enorm mee: na twee bewolkte dagen kregen we de rest van de week alleen maar zon te zien en temperaturen rond 30 graden.

Bij het huis kregen we nog heel wat extra service:
– de frigo was gevuld bij aankomst met allerlei lekkers. Er was ook een heleboel fruit, brood, koffie en thee voorzien. We voelden ons meteen thuis zo.
– elke dag werden onze bedden opgemaakt en indien gewenst de handdoeken vervangen
– elke dag werd ons huisje opgeruimd, de vuilbakken werden dagelijks leeggemaakt, de nespresso capsules werden terug aangevuld, de afwasmachine werd gevuld als we dat zelf nog niet hadden gedaan etc.
– elke dag kwam er iemand het zwembad en de prachtige rozenstruiken in de tuin verzorgen

Kortom: pure luxe! Het is niet van onze gewoonte om zo luxueus op vakantie te gaan maar dat is dan het voordeel van buiten seizoen op reis gaan, dan zijn die zaken nog nét betaalbaar. Het heeft alleszins deugd gedaan want het zorgde ervoor dat wij echt ten volle hebben kunnen genieten van de prachtige omgeving waarin we terecht waren gekomen.

Een vakantie om nooit te vergeten!

PS: we gingen 5 jaar geleden ook al eens naar de Dordogne, de vakantietips van die reis kan je hier terugvinden. Toen zaten we meer in de buurt van Sarlat.

 

Geplaatst op

Een heerlijke week op Texel

We zijn net terug van een heerlijk weekje vakantie. We trokken dit keer naar het waddeneiland Texel (NL), een plaats waar we nog niet eerder geweest waren.
Ik wist op voorhand niet goed wat ik er mij bij moest voorstellen, mijn verwachtingen waren eerlijk gezegd niet superhoog (want op zich zijn wij niet echt ‘zee-mensen’) maar ik kan alvast verklappen dat al onze verwachtingen ruimschoots werden overtroffen.

Laat ons beginnen bij het begin: om op Texel te geraken moesten we met onze auto een ferry op die ons in een klein half uur tot aan het eiland bracht. Voor onze jongens was dit al meteen een groot avontuur. Op het eiland reden we helemaal naar het noorden en checkten er in bij ons vakantiehuis (Landal Sluftervallei). We hadden geluk want we kregen een upgrade naar een huis voor 8(!) personen … we hadden dus extra veel ruimte 🙂
De eerste dag verkenden we het park een beetje en werden er alvast enkele speeltuinen uitgetest. Het was een vrij koude dag dus we waren blij toen we ’s avonds in ons huisje allemaal weer lekker konden opwarmen bij de open haard.

Op de tweede dag huurden we fietsen (die we de rest van de week zouden houden). Het weer was prachtig: zonnig en niet teveel wind. We fietsten tot aan een nabijgelegen vuurtoren die we dan ook bezochten. De weg ernaartoe was supermooi, op een fietspad door de duinen zonder auto’s in de buurt. In de namiddag fietsten we nog naar een ander strand, ook vlakbij ons vakantiepark (2 km). Daar hebben we ons geamuseerd met een windvlieger (mama & papa) en met strandspeelgoed (onze jongens). Ik besefte toen dat ik strand & zee dus toch leuk kan vinden. Het was een heerlijke dag!

De volgende dag brachten we een bezoek aan Ecomare waar we zeehondjes en bruinvissen zagen en heel wat leerden over de waddeneilanden. Wat we daar echter het allerleukste vonden was een wandelingetje door de duinen met opdrachten onderweg voor de kinderen.
Na het bezoek aan Ecomare reden we verder naar Den Burg waar we een lekkere lunch aten.

Op dag vier zijn we gaan wandelen op het ‘Sommeltjespad’. Een korte, zeer kindvriendelijke wandeling door een bos in de buurt.
In de namiddag brachten we een bezoek aan een boerderij waar we lammetjes konden knuffelen. Het was heerlijk om rond te lopen tussen alle dieren op de boerderij, de jongens vonden het superfijn.

Op het vakantiepark zelf deden we ook nog heel wat activiteiten: er waren shows met Bollo de beer, we gingen zwemmen (ik zelfs twee keer en ik heb normaal een hekel aan zwemmen maar kijk … Texel maakt van mij gewoon een ander mens), we trokken van speeltuin naar speeltuin, genoten van het Texels bier, speelden bowling en gingen eten in het restaurant.

Op de laatste dag fietsten we ’s avonds nog een allerlaatste keer naar de zee waar we afscheid namen van onze prachtige vakantie. De jongste zoon deed dat door eens goed in een vieze stinkende modderpoel te vallen zodat we nu nog steeds de zee kunnen ruiken 😉

Het was fijn, het was heerlijk, we hebben zo genoten. Het was denk ik ook onze eerste echte vakantie waar we ‘verlost’ waren van middagdutjes (ik deed er zelf nog wel enkele hihi ), flesjes, pamperwissels en andere baby en peuterdingen. We hebben eens gewoon elke dag samen de hele dag kunnen genieten.
Het was perfect!