De vierde en laatste opdracht in het kader van #boostyourpositivity verscheen bij Oon: Hoe vullen jullie quality time in? Met zijn allen ontbijten? Voorlezen? Hoe evolueert dat met grotere kinderen? Wordt dat moeilijker of net niet?

Quality Time, daar proberen we dagelijks voor te zorgen. Bij ons is dat bijvoorbeeld:

* Elke avond een verhaaltje voorlezen aan kleuter en daarna samen nog even in bed fantaseren over dat wij piraten zijn en de hele nacht met ons schip moeten varen. Meestal verzinnen we dan ook nog naar waar we gaan varen (pirateneiland, kabouterland, Afrika … we hebben al het een en ander gezien!).

* De woensdagvoormiddag waarop ik alleen thuis ben met onze peuter. We spelen samen, lezen boekjes, eten samen, gaan op wandel, oefenen op de eerste stapjes (hij stapt sinds een week of twee!) en knuffelen er op los.

* Kleuter en ik die met ons tweetjes naar de dierentuin gaan. Hij mag dan de route bepalen en ik volg.

* Op restaurant gaan met ons viertjes.

* Met kleuter uit de speelgoedboekjes al het leukste speelgoed knippen en een verlanglijst voor Sinterklaas maken.

*Met ons viertjes samenzitten en lachen met hoe kleuter en peuter in een eigen taaltje tegen elkaar beginnen te brabbelen.

* Kleuter die nét iets langer dan gewoonlijk mocht opblijven en bij mij in de zetel mocht liggen die avond waarop papa op stap was met zijn vrienden.

* Kleuter aan de schoolpoort opwachten, het blijft zo leuk om dat blije gezichtje te zien en de klasverhalen te horen terwijl we naar huis wandelen.

* ..

Ik kan zo nog wel even doorgaan, het zit hier ook vaak in de kleine dingen. Samen spelen, een boekje lezen, een knuffel, gaan zwemmen, wandelen… Gewoon eventjes 1-op-1 aandacht. Ik denk dat het alleen maar leuker zal worden naarmate de kinderen ouder worden omdat we dan nog meer mogelijkheden zullen hebben om samen te doen (spelletjes spelen bijvoorbeeld).

Voor de ouders onder jullie: Wat is jullie favoriete quality time moment met jullie kind?

Groetjes,

Sheena

Ze bestaat wél! Letterlijk en figuurlijk. Ik heb er na beide zwangerschappen op gezweefd en ik word soms een beetje kwaad van al die berichten die tegenwoordig dagelijks de media in worden gestuurd waarin het OK is om te klagen over het moederschap en waarbij de roze wolk als één grote leugen wordt afgeschilderd.

Het is goed dat we door de tegenberichten een realistischer beeld krijgen over het moederschap en daardoor ook de verwachtingen over de roze wolk niet te hoog leggen maar ik vond dat het intussen ook toch nog eens gezegd mocht worden dat mama worden ook een zalige periode kan zijn. Een periode waar ik met veel plezier op terug kijk, ondanks de aanpassingen, de tranen, de paniek, de machteloosheid, …. ik kon het allemaal aan want ik zat op mijn wolk 🙂 En als je nu zwanger bent wens ik je heel veel roze wolken toe!

Groetjes,

Sheena

Waarin BV staat voor borstvoeding. Ik durf het bijna niet te typen want de hele sociale media staat tegenwoordig al volgeschreven met meningen over borstvoeding en er worden vaak kwetsende woorden heen en weer geslingerd tussen het ‘borstvoedingskamp’ en het ‘flessenvoedingskamp’. Het is een gevoelig onderwerp voor vele jonge moeders en het laatste wat ik wil is daar nog eens een schepje bovenop doen. Maar het ‘toeval’ wil dat ik sinds een paar dagen officieel en definitief gestopt ben met het geven van borstvoeding. Aangezien er hier geen derde kind zal komen is dat verhaal dus voor eens en voor altijd afgesloten. Daarom vind ik dat dit toch 1 blogpost verdient.

Zelf ben ik een combi-voeding mama (ik weet niet of die term echt bestaat). Ik heb altijd borstvoeding gecombineerd met flesvoeding en in mijn ogen was dat dé perfecte oplossing. Het is een optie waar je niet zo vaak over hoort, het lijkt soms of je ofwel het ene ofwel het andere moet kiezen terwijl je natuurlijk ook gewoon kan combineren.

Waarom combi-voeding?

Toen ik voor het eerst zwanger was ben ik naar een info-avond over borstvoeding geweest. Waar ik altijd dacht dat borstvoeding gewoon de baby aan de borst leggen was bleek het toch al snel iets complexer te zijn dan dat. Ik heb die avond enorm veel bijgeleerd en waar ik op voorhand nog dacht ‘ik denk dat ik wel borstvoeding zal geven’, dacht ik na afloop ‘ik moet en ik zal mijn uiterste best doen om borstvoeding te geven want dit lijkt mij echt de beste keuze’. De beste keuze voor mij omdat ik er toch een paar zeer interessante voordelen in zag zoals daar onder meer zijn: het meegeven van anti-stoffen aan je pasgeboren kind, het gemak van niet altijd flesjes te moeten wassen & steriliseren en het voordeel dat je met borstvoeding de extra zwangerschapskilo’s snel weer kwijtspeelt.

Maar, die borstvoeding, ik zag dat wel zitten voor de periode dat ik thuis was (de eerste vier maanden) maar wanneer ik weer zou gaan werken zag ik het echt niet zitten om te gaan afkolven. Daar had ik trouwens een hekel aan, ik probeerde dat zoveel mogelijk te vermijden door mijn kinderen overal mee naartoe te nemen. Langs de andere kant, toen het zo ver was zag ik volledig overschakelen naar flesjes ook niet zitten want gevoelsmatig was ik er na vier maanden nog niet klaar voor om afscheid te nemen van borstvoeding. Daarom besloot ik uiteindelijk om tijdens de werkuren flesvoeding te voorzien zodat ik niet moest afkolven, het kind eten kreeg en ik toch nog alle andere voordelen van borstvoeding had op de momenten waarop we wel samen thuis waren.

De flesvoeding was in het begin maar heel even nodig tijdens de werkdagen omdat er bij de onthaalmoeder al snel werd overgeschakeld op vaste voeding overdag. Toen werd ik dus weer voor een paar maanden 100% borstvoedingsmama want alle melk die mijn kinderen in die maanden kregen kwam weer van mij. Enkele maanden later begon ik het zo stilaan beu te worden dat ik ’s avonds altijd nog die borstvoeding moest geven en nooit eens makkelijk ’s avonds kon weggaan of alcohol drinken. Op dat moment besloot ik om de avondvoeding te vervangen door een flesje. Probleem opgelost!
De voedingen die ik nooit verving door een flesje waren de nachtvoedingen want wat een gemak is borstvoeding dan. Vaak vielen we dan samen snel terug in slaap.
Weer een paar maanden later, nu, 15 maanden na de bevalling, heb ik beslist om ook de ochtendvoeding (die soms toch ook nog een nachtvoeding was) te vervangen door flesjes. En dus ben ik nu 100% een flesjesmama en dat voelt prima zo!

Wat ik onder meer fantastisch vond aan borstvoeding was het kalmerende effect op mijn zonen. Ze konden de ene minuut zitten brullen en de volgende volledig lamgeslagen in mijn armen aan mijn borst liggen. ZALIG. De rust die zo’n kleintje dan krijgt is mooi om te zien. Bij mij heeft het zeker ook gezorgd voor een band tussen mij en de kinderen. Het was iets tussen ons, van ons alleen.

Wat ik niet zo leuk vond aan borstvoeding was de start (pijnlijk! en o wee die stuwing …Pamela Anderson was er niets tegen …).Ook de periode waarin mijn zonen tanden kregen en graag overal op beten waren minder fijn (ik moet er geen tekeningetje bij maken) en zoals ik eerder zei had ik ook een hekel aan afkolven. Ik probeerde het te vermijden maar heel af en toe moest het toch.

Ik heb het geluk gehad dat ik makkelijk borstvoeding heb kunnen geven en ook de omschakeling naar flesjes vlot verliep. Ik weet dat dit niet altijd even evident is en eerlijk is eerlijk: als bij mij de opstart niet zo vlot was verlopen zou ik waarschijnlijk borstvoeding hebben opgegeven. Maar ik ben blij dat het is geweest zoals het is geweest en kan met een goed gevoel dit hoofdstuk afsluiten. Mijn borsten hun werk zit er op! Tijd voor een nieuw hoofdstuk.

Groetjes,

Sheena

PS: aan alle jonge moeders –> doe vooral waar je je zelf goed bij voelt, dat is wat ik ook heb gedaan, wat de rest denkt maakt niet uit 😉

Begin deze week ging ik kleuter van school halen en hij vertelde mij enthousiast ‘mama, vandaag hebben wij de kaka in de wc gedaan en dan de kaka versierd’ en toen lachte hij heel hard ‘hahaha wij hebben de kaka versierd‘.

Ik dacht: o boy we zitten in de kaka-pipi fase en er komt weer niets deftig uit zijn mond. Geen idee wat die allemaal hebben uitgespookt in de wc en ik wil het niet weten ook niet.

Tot ik vandaag op de website van zijn klas de volgende foto zag:

Oeps …sorry dat ik je niet geloofde mijn kleine schat!

Sheena