De tijd gaat snel, ik heb hier nog allerlei blogideeën klaarliggen: een update over de moestuin, een naaiprojectje, een blogje over mijn favoriete plek in Australië … maar ze moeten nog even wachten want eerst is het weer tijd voor de wekelijkse zwangerschapsupdate: vandaag ben ik exact 32 weken zwanger. Op doktersbevel heb ik deze week wat meer rust proberen te nemen. Zo heb ik enkele dagen van thuis uit gewerkt ipv naar het werk te rijden (dat spaart mij toch al de stress van de Brusselse Ring uit) en heb ik dit weekend heel wat tijd doorgebracht op mijn ‘lui gat’! Het gaat mij nochtans niet zo goed af, dat rusten, ik word daar niet echt gelukkig van. Alsof het leven doorgaat en ik moet blijven stilstaan. Ik hou daar niet van. Dus ik hoop toch dat ik op de volgende controle positief nieuws ga krijgen en ik deze zwangerschap niet ga moeten overschakelen op volledige platte rust … Wat de baby-voorbereidingen betreft hebben we deze week een klein beetje vorderingen gemaakt. Ik heb namelijk uitgerekend hoeveel geboortekaartjes en doopsuiker we eigenlijk nodig hebben én we hebben een winkel gekozen die onze kaartjes zal drukken. Deze week gaan we dan eens werk maken van het schrijven van de teksten en het uitkiezen van het lettertype en dan kan de kaartjesbestelling worden afgerond.
In mijn buik voel ik dankzij het rusten meer beweging dan voordien … of misschien heeft onze kleine man zich eindelijk gedraaid en kan ik hem hierdoor meer voelen? Dat zou fijn zijn, maar ik hoop er nog maar niet teveel op. Dé zwangerschapskwaal van de voorbije week was: krampen in mijn benen en voeten, bij voorkeur in het midden van de nacht. Auw auw auw. Vreselijke manier om zo wakker te worden … Verder gelukkig niet al te veel klachten! Groetjes, Sheena
31 weken en 1 dag zwanger zijn ziet er bij mij zo uit:
Ik kan mijn buik bijna gebruiken als tafeltje om mijn glas op te zetten!
Wat de voorbereidingen betreft voor baby nummer 2 zijn we nog niet veel opgeschoten. Geboortekaartje en doopsuiker zijn nog steeds niet besteld. De babykamer is nog niet ingericht en ik ben nog niet op zoek gegaan naar de kleinste kleertjes van zoonlief om die al eens te wassen. Wat we wél al gedaan hebben is na de peter, nu ook de meter gevraagd en dit weekend kochten we alvast een eerste pyamaatje om mee te nemen naar het ziekenhuis:
Ik vond het te schattig om te laten liggen!
Spijtig genoeg kregen we gisteren minder goed nieuws bij de gynaecoloog. Er is gelukkig voorlopig (nog) niets mis met de baby (behalve dat hij nog steeds in stuit ligt en het woord ‘keizersnede’ voor de eerste keer werd uitgesproken brrr … ik probeer er nog niet aan te denken), maar het ziet er wel naar uit dat ons baby’tje net als zoonlief bij de vorige zwangerschap wel eens groeiproblemen zou kunnen krijgen in de laatste weken. Bij de vorige zwangerschapscontrole, wat elf dagen geleden was, was ik omwille van deze reden enorm zenuwachtig. Ik dacht, nu gaan we het horen, die groei gaat superslecht zijn en de miserie gaat weer beginnen. Maar de gyneacoloog zei toen ‘alles prima in orde, hij zit nog steeds op dezelfde groeicurve als acht weken geleden’. Een last viel van mijn schouders. Nu, elf dagen later, zijn we plots wél een groeicurve naar beneden gevallen (van percentiel 33 naar percentiel 21). Dat terwijl ik mij nu helemaal geen zorgen maakte op voorhand en er van uit ging dat alles wel terug ok zou zijn. Typisch! Nu, percentiel 21 is nog altijd OK. Dat is een klein kindje, want 79% van de kindjes zijn op hetzelfde moment groter, maar het is nog niet abnormaal. Het enige is dat we bij mijn vorige zwangerschap ook eerst op P30 zaten, dan ineens rond deze periode op P20 en drie weken later plots op P6. Percentiel 6 = niet meer normaal! Dus ik heb schrik, schrik dat de we hier weer in hetzelfde scenario gaan terecht komen. Elke week weer die angst of hij genoeg gegroeid gaat zijn, of we de grens van 2,5 kg wel gaan halen, het geboortegewicht waarbij hij NIET in een couveuse terecht zal komen … Er is natuurlijk nog een kans dat ons baby’tje op percentiel 21 blijft en om die kans zo groot mogelijk te houden moet ik nu extra veel rusten. Maar probeer maar eens te rusten als fulltime werkende mama met een peuter van 2 jaar (die nog alle geboorte-voorbereidingen moet regelen) … Ik ga nu wel alvast op het werk proberen iets te regelen: meer van thuis uit werken bijvoorbeeld zodat ik de reistijd al kan vervangen door extra rust. Het zal een beetje zoeken worden naar het juiste evenwicht. Als de volgende controle (binnen twee weken) weer slechter is dan zal ik moeten stoppen met werken. Maar dat betekent ook dat ik dan een paar weken zwangerschapsverlof ga verliezen die ik normaal gezien zou opnemen na de bevalling, dus leuk is anders, maar uiteraard komt de gezondheid van ons kindje op de eerste plaats! Om dus maar te zeggen dat, als ik deze zwangerschap ooit al zorgeloos ben geweest, ik het nu dus zeker niet meer ben. Ik hoop op een goede controle binnen twee weken! En ik hoop ook dat ons baby’tje zich nog draait in mijn buik … ik zal dan toch maar die vreemde oefeningen doen die het draaien zouden moeten stimuleren. Oh wat trouwens wel héél leuk was gisteren: zoonlief is eens meegeweest op controle. Hij vond het geweldig hoe de dokter ‘zeep’ op mijn buik smeerde en we dan op ‘tv’ naar de baby mochten kijken. En toen de gynaecoloog het hartje liet horen ging zijn vingertje de lucht in en riep hij met een verbaasd gezicht ‘Oh!’. Echt geweldig was dat, hij was superflink. Dit zorgde ervoor dat we toch met een glimlach weer zijn buitengekomen …
Gisteren was het zoonlief zijn tweede verjaardag en dat is hier niet onopgemerkt voorbijgegaan. Integendeel! Het begon vrijdag al: toen mocht hij zijn verjaardag al vieren bij de onthaalmoeder. We hadden cupcakes gebakken die hij mocht uitdelen waar de kindjes blijkbaar goed van gesmuld hebben en er werd die dag voor hem gezongen en een kroon gemaakt (die op het einde van de dag alweer gesneuveld was). Vrijdagavond wilden manlief en ik nog even naar de Ikea gaan en we hadden die avond ook geen zin om te koken, dus dan is maar één oplossing: Zweedse balletjes eten in de Ikea! Zoonlief bleef de hele terugweg maar babbelen over ‘frietjes’ , ‘balletjes’ en vooral ‘lekkerrrrrr’! Voor hem was het feestweekend dus al goed gestart. En het stopte maar niet met de verwennerij: in de Ikea kochten we een bed voor zoonlief. Een groot bed. En een matras, matrasbeschermer, kussen, dekbed, laken, onderlaken, lattenbodem,bedomranding .. (er komt wel wat bij kijken bij zo’n bed!). Zo kan hij de komende weken al kennismaken met zijn grote bed en kunnen we hopelijk binnen twee maanden zijn kinderbedje doorschuiven naar onze baby op komst. Hij is héél erg enthousiast over het bed maar hij ziet het voorlopig nog meer als iets om in te spelen. Hij speelt graag alsof hij daar gaat slapen, maar als we hem dan zeggen dat hij daar echt mag slapen wil hij toch liever in zijn klein bedje gaan liggen. Afwachten maar of daar de komende weken verandering in zal komen … Op zaterdag werd zoonlief alweer in de watten gelegd, dit keer met een nieuw paar schoenen! Ongelooflijk hoe snel zo’n klein ventje nieuwe schoenen nodig heeft omdat het vorige paar alweer te klein geworden is. Normaal gezien geef ik niet graag veel geld uit aan kinderkleding. Alhoewel er vaak prachtige spullen zitten tussen de duurdere merken vind ik het altijd zonde om geld te geven aan iets dat maar zo kort meegaat. Maar wat schoenen betreft slaag ik er toch in om keer op keer op de één of andere manier voor zoonlief een belachelijk duur paar te kopen. Omdat ik enerzijds te lui ben om verder te rijden dan de dichtsbijzijnde schoenenwinkel, wat toevallig niet de goedkoopste is. En ook omdat ik (waarschijnlijk onterecht) angst heb dat de goedkopere schoenen misschien niet stevig genoeg zijn en dat lijkt mij geen goed idee voor zo’n snel groeiende voetjes. Anyway… wij kwamen met deze schoenen buiten en leggen alvast een spaarpotje aan voor het volgende paar dat we hoogstwaarschijnlijk binnen drie maanden alweer moeten kopen:
Op zondag was het dan eindelijk écht zo ver: het grote verjaardagsfeest voor onze 2-jarige! ’s Ochtends gaven manlief en ik hem onze cadeau: een loopfiets! Het is deze geworden:
Maar zoals zoonlief zo vaak heeft met nieuwe dingen: hij had er schrik van en wou er dus niet op gaan zitten. Tegen het einde van de dag durfde hij er wel al mee aan zijn hand rondlopen dus wie weet komen we er ooit wel 😉
De rest van de voormiddag bracht ik al bakkend door: ik maakte cupcakes en chocolade pavlova en sneed ook héél veel vers fruit voor een lekkere fruitsla.
In de namiddag kwamen dan onze bezoekers en aten we al dat lekkers op. Zoonlief zijn meter had voor hem een nieuwe kroon gemaakt zodat hij de hele namiddag als een echte koning met zijn verjaardagskroon kon rondlopen. Hij hield hem goed op!
Er werden heel veel cadeautjes uitgepakt, in de zandbak gespeeld, kippen getoond aan de bezoekers, van het zonnetje genoten … het was top! ’s Avonds gingen de oudste bezoekers naar huis en dronken we nog een aperitiefje met de overblijvers die daarna ook nog een spaghetti bleven eten. Gezellig buiten op het terras, het leek alsof we op vakantie waren! Ik kon ook eindelijk voor het eerst eens mijn nieuwe – op het stoffenspektakel gekochte – toile cirée uitrollen:
Zoonlief heeft dus echt een topweekend gehad… volgend jaar meer van dat!
Niet mijn echte naam ;-) Geboren in 1984, mama van 2 zonen (°2012 en °2014), vrouw van 1 man, reist graag (favoriete bestemming Australië), andere interesses zijn: tuinieren, naaien, lezen, yoga, joggen, bloggen, lekker eten & Pearl Jam!
Recente reacties